22 mart 2014 galatasaray kayserispor maçı

• 151

  şampiyonluk diyeceksin , şampiyonlar ligi diyeceksin , karşında teknik direktörsüz , lig sonuncusu bir takım var ve sen kendi sahanda o takıma 95 dakika gol atamayıp bir de üstüne gol yiyorsun. bunun adı rezilliktir , kepazeliktir. savunulacak hiçbir tarafı yoktur , ne mancini ne selçuk , burak ne de sneijder umrumda değil , kimsenin fanboy'u değilim , galatasaray fanboyuyum. gerçekten yazık.
• 152

  ilk arena maçım olarak tarihe geçen ve böyle önemli bir maç olmasına rağmen(cl'den elenmemiz sonrası ilk maç, lig şampiyonluğunu kovalamak için önemli olan bir maç vs.) stadın neredeyse yarısının boş kalmasıyla bu taraftarın beynime kazınmasına sebep olan maç aynı zamanda. özellikle bir de şunu öğretmiştir ki taraftar artık gerçekten takımın düzgün bir şekilde oynamasını istiyor.
• 153

  oynanırken içimden geçenleri poacher'in dile getirdiği maç.
  
  (bkz: #1449387)
• 154

  güzel günlerin kesin olarak bittiğini bizlere gösteren maç olmuştur. artık hüzün zamanı... bu bahar bize gelmeyecek. bu mayıs bizim değil.
• 155

  bitti dediğimiz maçtır.
• 156

  kotu oynayarak kaybettigimiz bir maç. maalesef sampiyonluk bundan sonra mumkun degil ancak lig de bitmedi. ikincilik demek yine sampiyonlar ligi demek ve galatasaray takimi futbolcularina ben hala guveniyorum. evet bu maça da ragmen. notlarim soyle:
  
  fernando muslera: hep oldugu gibi iyiydi. yine net gol pozisyonu cikardi. uzuluyorum bu cocugun emeklerine ama takim olmak da boyle bir sey.
  
  veysel sarı: hucumda daha etkili olmasini bekliyordum ama gol gelmedikce takimin panigi ona da yansidi haliyle. vasat da olsa elestiriyi haketmedi.
  
  semih kaya: gecen maçlara gore daha iyiydi ama yetmez çocuk.
  
  hakan balta: savunmadaki en begendigim oyuncumuz kendisiydi. çok mu iyiydi? hayir ama ne yapmasi gerektigini bilen bir hali vardi.
  
  alex telles: golu yediren isimdi maalesef.
  
  ceyhun gülselam: ilk yarida çok begendim ama gol için bastirmak için ikinci yariya baslarken yerini umut'a birakti.
  
  umut bulut: maalesef etkili olamadi. istikrarli olarak oynatilmayan bir forvete kizamam.
  
  selçuk inan: iyi gununde degildi yine. fakat isliklanmayi kesinlikle ama kesinlikle haketmedi. o forma için dogru duzgun mucadele etmeye calisiyor selçuk.
  
  sabri sarıoğlu: 80. dakikada selçuk'un yerine oyuna girdi. hareket getirdi aslinda ama tamamen panik futbolu içindeydik ve yapacagi pek de bir sey yoktu.
  
  felipe melo: muslera hariç en iyi oyuncumuz zaten her maçta o. yine oyleydi.
  
  izet hajrovic: burak yilmaz ile beraber sahanin en kotusuydu. 65 dakika sabredilmemeliydi.
  
  lucas ontivero: o fizikle, ilk kez ciktigi super lig'de varlik gostermesi guctu. istikrarli forma sansi bulmasi gerekiyor ama bu olcude yarismaci bir takimda bu pek de kolay degil. yine de izet'in su haline tercih edebilirim.
  
  wesley sneijder: varligiyla yoklugu birdi maalesef.
  
  burak yılmaz: çok etkisizdi. girdigi 2-3 pozisyonda da sans yaninda degildi.
  
  son olarak bir lafim da taraftarimiza. evimde maç izleyip stada gidenleri elestirmekten hep utanirim. hep ama. fakat son yillarda bize bir haller oldugunu gormek icin de her maç stada gelmeye gerek yok. biz boyle mi geldik bu yerlere? takimimiza inanarak, kotu gununde de ona sahip cikarak geldik. insallah beni yaniltir taraftarimiz burdan sezon sonuna kadar. arena'nin musterileri degil, ali sami yen'in taraftarlariyiz biz. kaybedebilir ekibimiz. kotu oynayabilir. her sey olur. ama nasil isliklariz lan galatasaray'i? selçuk'u lan selçuk'u? yapmayalim. yakismiyor. gelin bu takima sahip cikalim. sezonu bir kupa sampiyonlugu bir de sampiyonlar ligi biletiyle noktalayalim. lutfen.
• 157

  sanırım gözden kaçmış. gol için yüklendiğimiz dakikalarda tribüne giden topu, oyun başladıktan sonra sahaya 2.top olarak geri atan ve atağın durmasına neden olan bir adet dingil vardı batı tribününde.
• 158

  mağlubiyeti asla haketmediğimiz maçtı. ama forvetlerimizin beceriksizliği ve kayserinin balı birleşince beraberliği bile çok gördü kodumun futbol denen oyunu.
• 159

  mağlubiyet almamız gram umrumda olmazken tahminimce bizi asıl üzen rakibimiz karşısın da bu kadar silik oynamamız. deplasman da 4 attığımız takıma forvetlerimiz ne kadar beceriksiz olsa da onları ceza sahasına hapsedip galibiyet için gerekeni yapmamızdı aslolan. bir takıma 6 atıp sonra diğer takıma gol atamamak daha sonra evinde yenilmek ne kadar dengesiz bir takım olduğumuzun göstergesi oldu bize.
• 160

  roberto mancini yönetimindeki galatasaray'ın, ligin dibine demirlemiş ve düşeceği hemen hemen belli olan kayserispor'a, mabedi arena'da yenildiği maç.
• 161

  bu kara günde akla gelen maçtır. yanlış hatırlamıyorsam puan farkı 9 du. ciddi bir inanmışlık vardı. aslında yükleniyorduk ama son dakikada yemiştik golü. mantıksal olarak şampiyonluğu kesin bıraktığımız maç olmuştu.
  
  inşallah 2016/2017 sezonunun sonu benzemez. ama zor, çok zor.
  
  (bkz: 12 şubat 2017 galatasaray kayserispor maçı)
• 162

  ersun yanal'a şampiyonluk hediye ettiğimiz sezonun 26. haftasında, o zaman yine lig sonuncusu olan kayseri'ye içerde kaybettiğimiz maç. şimdi lig daha yakın, oynanacak daha çok hafta var. o yüzden sonu benzemesin, yarın* da bu maç gibi olmasın.
• 163

  (bkz: sonun başlangıcı)
  
  roberto mancini dönemini zihinlerde bitiren maç.
  
  bakmayın şimdilerde mancini'yi güzel anılarla yad etmeye çalıştığımıza, bir önceki sezonun şl çeyrek finalisti ve takviyeli kadro deplasmanda maç kazanamıyor, 1 puanı zor alıyordu. ligin 2. yarısının başında 6-0 ve 3-0'lık bursa ve eskişehir şovları herkesi umutlandırsa da sami yen'den deplasmana gidince fabrika ayarlarımıza dönmüştük. çeyrek finalist ve son 2 sezonun şampiyon kadrosunda devre arasında yapılan revizyon ve 9 futbolcu transferinin gazıyla başlayan 2. yarı, fenerbahçe'nin hafta hafta farkı açmasıyla drama dönüşmeye başlamıştı.
  
  hafta içinde şl 2. tur rövanş maçında chelsea'ye, son derece silik bir oyunla elenmemiz, 70'li dakikalarda ekrana yansıyan, mancini'nin yedek kulübesinde ayaklarını uzatmış gülen görüntüsü herkesin iyiden iyiye asabını bozmuştu.
  
  ligde takip mesafesini ihmal etmeden fenerbahçe'nin ardından devam ederken kayserispor maçı sıradan ve cepte görülen bir müsabakaydı. zira kayserispor %99 ligden düşmüş, hocasız vaziyette sonunu bekliyordu. rezil deplasman karnesinin ardından sami yen de bu maçla birlikte düşünce, neredeyse her hafta devam eden yönetim istifa şenliklerinde mızrağın ucu ilk kez mancini'ye dokunmuş, istifa sesleri ilk kez bu maçın bitiminde yükselmiş ve mancini, büyük tepki göstermişti. özkan olcay, şükrü ergün, adnan nas, mehmet karlı gibi enstrümanlara sahip bir garip koronun yanında artık mancini de hedef tahtasındaydı. efsane diyebileceğimiz bir kadroya yapılan yığınla transferin ardından camiaya nisan ayında fener şampiyonluğu izletince de yolun sonu göründü.
• 164

  roberto mancini’nin galatasaray kariyerinde ic sahada kaybettigi iki mactan bir tanesi. diger de cuneyt cakir’in dort gol atip costugu kasimpasa maciydi. bir onceki sezonun ceyrek finalisti takim (basta eboue, selcuk, burak vs.) fatih terim ayrilinca performanslarinin dortte birini gosterdikleri ve ozellikle burak deplasman’da yuh artik denecek goller kacirdigi icin genelde 1 puana tav oluyorduk. onun disinda chelsea macinin bitimiyle drogba galatasaray’i kafasindan silmisti. maclara bile sakatim diyip dogru duzgun cikmiyordu. ayrica suan o ciliz oynadigimiz chelsea macini bile ozler haldeyiz. zaten o seneden sonra prandelli’yle avrupada gelen gecen dort atmisti. en azindan mancini ile juve ve 3 dakikada iki gol attigimiz kopenhag maci var.
  
  bu macta da zaten moral olarak cokuktuk. mac boyu 0-0 devam ederken son dakikada sacma 1 gol yemistik.
• 165

  yediğimiz golden önce, lucas ontiveronun topunun direkten döndüğü maçtır.