geçen hafta
ankaragücü maçından sonra
arda turan'ın dediği gibi sözün bittiği yerdeyiz. üstüste gelen yenilgiler, negatif yönde kırılan rekorlar, yönetim zaafiyet vs. say say bitmez. her seferinde
galatasaray adına tutunduk. bugün kazanamazsak ne olur, yarın yine aynı şekilde tutunuruz.
ama...
ama bu maç ne yazık ki sezonun maçı. her cephede bir bir düşerken, elimizde kalan tek şey. yenersek heryer güllük gülistanlık mı olacak? tabi ki hayır ama etrafımızdaki haramilere, galatasaray'ın ne olduğunu bir kez daha hem de daha sert bir şekilde gösteririz. bir kez daha anlarlar bu adın büyüklüğünü.
bu maçın taktiği olmaz. bu maçın istatistiği olmaz. arma için, forma için oynanır. galatasaray aşkıyla, galibiyet isteğiyle oynanır; oyuncusundan taraftarına kadar. evde, ofiste, nevizade'de içten içe biz bu maçı oynuyoruz, oynamayı bırak kazanıyoruz da. aksini düşünen zaten stada gelmesin.
son birşey de; sen beni hiç yarı yolda bırakmadın galatasaray, en üzdüğün zamanlar da bile. biliyorum yine bırakmazsın.
allah yardımcımız olsun.