taraftarın sinirden tırnaklarını yediği anlar

• 32

  galatasaray'in ust uste gol kacirdigi anlardir. her galatasarayli bilir ki bu cenabet durum vuku bulduktan sonra kalemizde sacma sapan bir gol goruruz. bu yazili olmayan galatasaray taraftari hislerinden birisidir.
• 33

  - geriden pasla çıkmak için kaleci ve defans oyuncularının kendi ceza sahasında riskli paslaşmalar yaptığı an.
  
  - yine geriden pasla çıkmak için kalecinin, rakip takım santrforuna çalım attığı ya da atmaya çalıştığı an.
  
  - futbolcunun, hakeme itirazdan dolayı sarı kart gördüğü an.
  
  - futbolcunun, hakeme itirazdan dolayı ikinci sarı kartı görüp oyundan atıldığı an.
  
  - rakip kalecinin ya da başka mevkiden bir futbolcunun, vakit geçirmek için ağır hareketlerle oyunu başlattığı an.
  
  - öne geçtikten 5 dakika sonra gol yenilen an.
• 34

  muslera'nın ceza yayının çok yakınında bulunan ve yüzü kendine dönük olan berkan kutlu ya da taylan antalyalı'ya pas attığı andır benim için.
• 36

  oyuncu değişikliğinde geç kalan,tam yeri geldiğinde oyunun gerektirdiği oyuncuyu sahaya sürmeyen teknik direktör kim olursa olsun sinirden kafa atıyorum duvarlara.
• 35

  galatasaray futbol takımı özelinde marcao, nelsson ve muslera üçlüsü birbiri ile paslaşmaya başladığı anlar ve penaltı kazandığımız zaman "kim atacak, kaçıracak mı?" gibi düşünceler sinirlenmeme sebep oluyor. bir de oyun akıp giderken teknik heyetin müdahale etmemesi de sinir bozucu oluyor.
  
  galatasaray basketbol adına eksik parçalar üzerine kurulan, ağır aksak işleyen kadrolar sezonun sinir bozucu geçmesine sebebiyet veriyor. erkek takımı için bir uzun ve kadın takımı için en az 2 hamle lazım gerekiyor.
• 12

  şampiyonu belirleyecek olan maçın 16 dakika uzadığını öğrendiğim an.
• 14

  hic kuskusuz ulu bir gün olan 17 mayıs 2000 galatasaray arsenal macıdır.
  uzatmalarda 10 kisi kalan ve oyundan düsen takımımız, taffarelin cıkardıgı fizik kurallarına aykırı pozisyon ve daha niceleri.
  ardından penaltı atıslarına gecilir, ergün,ümit,hakan... derken sesi hala kulaklarımda cınlayan levent özcelik'in "haydi oğlum, haydi oğlum" nidaları ardından popescu'nun vurusu... tırnaklarını yiyen ben ve sonrasında sel olup giden gözyaşları...
  
  (bkz: duygulandım be sözlük)
  
  edit: imla