stattayken gelen replay beklentisi

• 1

  insanın içini bi garip yapan beklenti. maçları genelde tv'den izlediğimiz için, şehrimizin takımının maçına falan gidince çokça yaşarım bunu.
  pozisyon yaşanır, gol kaçar, ya da ne bileyim gol olur. işte o an bi beklentiye girersin izlediğin görüntünün tekrarı olacak diye. sonra farkedersin ki o görüntüyü çeken kamera değil bizzat senin gözündür..
• 2

  maçların neredeyse tamamını tv'den izleyen kesimin başına gelir. ne yalan söyleyim bana da olur.
• 3

  ilk defa maça gidenler için gerçekleşebilecek algı durumu. mesela çoğu maçı stadda izleyenler de tv'de maç izlerken golün tekrarı verildiğinde 2. golün atıldığını zannedebilir.
  
  psikolojide bunun bi adı vardı ama unuttum. :(
• 4

  gözlerin skorborda çevrilmesiyle devam eden beklenti. olm o kadar güzel skorbord olur mu ya, maç bitiminde kalıp maraton falan izlemeye devam edebilirim ben orda. stadın ışıklarını da kapatıp, çerez falan getirirlerse çok hoş olur.
• 5

  yanımda maça ilk defa maç seyredecek bir arkadaşımı götürdüğümde replay beklentisinden çok spiker sesi beklentisi daha çok oluyor. hele bu bir bayansa gözünün önünde de oynansa maçtan hiç bir şey anlamıyor.*
  
  (bkz: stattayken gelen spiker sesi beklentisi)
• 6

  kontrpiyede bırakan durumdur. herhangi bir pozisyonda "acaba var mıydı la bişey?" ikilemini yaşarsın. replay beklersin, statta olduğun aklına gelir. afallarsın. gol olur. yine aynı durum. tarifsiz bir hissiyattır.
• 7

  (bkz: ooo tespit alırım bi dal)*
  
  çocukken ilk maça gittiğimde spikersiz maç izlemenin şokunu yaşamıştım. sahada bir şeyler oluyor ama sanki futbol değil de boş boş koşturan adamlara bakıyormuşum gibiydi. ben ne olduğunu anlamaya çalışırken o an geldi. gol oldu, sevindik ettik yerime oturdum başladım tekrarı beklemeye. ters giden bir şeyler vardı ama futbolcular santra yaptı ve maç başladı. şimşekler çaktı kafamda o an fark ettim maçı kameradan değil de gözlerimle izlediğimi.
  
  köprünün altından çok sular aktı artık spikersizliğe alıştım ama pozisyon tekrarı olmamasına hala alışamadım. yılda taş çatlasa 3 maçı stadta izlediğim için beynim hep oyun oynuyor. hele uzak kaleye gol olduğu zaman, golün nasıl olduğunu geçtim kimin attığını bile anlayamıyorum. yıl olmuş 2014 hala stadta dev ekranda maç verilmiyor.
• 8

  artık gelişen teknoloji ile beraber avrupa'daki çoğu yeni scoreboard'larda giderilebilecek beklenti.
  
  bu beklentiyi en çok 23 temmuz 2006 bursaspor galatasaray maçında yaşamıştım. sebebi de sabri sarıoğlu'nun ceza sahası sol çaprazı dışından attığı golden sonra bir hayli şaşırdığım içindi.
  
  gerçi o maçta volkan bekiroğlu'nun attığı gol için daha çok beklememiz gerekiyormuş. adam mondragon'u çamaşıra asar gibi astıydı ya la :(
• 9

  izlemekten ziyade dalgın dalgın sahaya bakıp yanındakilerle konuşmak ya da telefonla ilgilenmekle yetinilebilen maçlarda ekseriyetle atılan güzel goller için zirve yapan beklenti. murphy kanunlarının gereğidir; kişinin bir türlü konsantre olamayıp en fazla göz ucuyla bakabildiği maçlarda atılan goller daha bir güzel, pozisyonlar daha bir "akşam televizyondan bakarız" kıvamında olur.
  
  o değil de "murphy kanunları bizi bir şekilde birleştirmeye çalışıyor" diye mesaj attıktan iki gün sonra karşılaşınca "ya o murphy kuralları hangileri, internetten bakacaktım da vaktim olmadı" diyen bir hatunun * peşinden iki sene koşmuşluğum var lan benim.
  
  bak yine titreme geldi...
• 10

  2007 yılında oynanan bir yalovaspor etimesgut şekerspor maçında yaşadığım duyguydu. eminim sözlüğün büyük çoğunluğu sergen yalçın'ın bir zamanlar etimesgut şekerspor'da top koşturmuş olduğunu hatırlar. ama çoğunuz aynı zamanlarda oktay derelioğlu'nun da yalovaspor'da olduğunu bilmez. tabi yalovaspor kim ki.. köftehorlar sizi.
  
  neyse efem, maç da ne maç oluyor ama yalçın be. yalovaspor 1-0 geriden gelip 2-1 öne geçmişken ard arda gelen gollerle 3-2 yenik devam ediyor maça. 80'li dakikalarda oktay derelioğlu ikinci golünü atıyor ve durumu 3-3'e getiriyor. nefesler tutulmuş, heyecan dorukta, dakika 90, oktay derelioğlu rövaşatayla durumu 4-3'e getiren golü atıyor ki hakem ofsayt veriyor. tüm yalovaspor tribünleri üzülerek yerine otururken ben hala replay bekliyorum ama bir türlü replay olmuyor. sonra fark ediyorum maçı statta bizzat gözlerimle izlediğimi.
• 11

  pegasus tribününde en sağ kısımda maçları takip ettiğim günlerdeyken gözlerimi kısmak suretiyle loca tv'lerine bakarak karşıladığım beklenti.
  
  gözleri samet aybaba gibi kıstığınız zaman görüntü netleşiyor düşüncesinden hareketle, gibi gibi.