• 1
    galatasarayımızla ilgili oldukça güzel analizlere imza atmıs ntvspor yazarı. son yazısı gerçekten harikulade. * galatasaray'ı elestirirken neleri düsünmemiz gerektiğini gözler önüne sermistir. iste son yazısı:

    ---alıntı---

    skibbe, sabri ve önyargılar
    galatasaray için çözüm, herkesin işine yoğunlaşmasından geçiyor. yönetim sadece kulüple ilgilenecek, skibbe rahat bırakılacak.

    onur erdem

    bordeaux maçı da gösterdi ki galatasaray'la ilgili eleştirilerde, bazı kritik noktalar göz ardı ediliyor.

    2009'a iyi bir başlangıç yapamayan galatasaray, kupada sivasspor'a elenmiş, ligde de 4 maçta 8 puan kaybetmişti. bunun üzerine yükselmeye başlayan çatlak seslerin hedefindeki isim ise teknik direktör michael skibbe'ydi.

    ancak bugünkü tabloya baktığımızda, skibbe özelindeki değerlendirmelerin, sıklıkla 'önyargı süzgeci'ne takıldığını söylemek mümkün. sezon başında göreve getirilen alman teknik adam, bayer leverkusen'deki futbol felsefesini sarı-kırmızılı ekipte uygulamak için hazırlıklara başladığından bu yana, takımın mütemadiyen yarısı sakatlıklarla boğuşuyor. ayrıca dünya üzerinde, 7-8 ay içinde, hem de bu kadar eksikle kendi felsefesini takımına yansıtabilmiş bir teknik adama rastlamak mümkün değil.

    eğer bir değerlendirme yapılacaksa, galatasaray'ın ideale en yakın kadrosuyla sahaya çıktığı uefa kupası mücadelelerine göz atmakta fayda var. bugün, -uğur uçar'ı sakatlığı nedeniyle değerlendirmeye almazsak- sarı-kırmızılı takımın -genel görüşe göre- ideal 11'i; de sanctis, sabri, meira, servet, hakan, arda, mehmet topal, ayhan, kewell, lincoln ve baros'tan oluşuyor. olympiakos maçında bu kadronun tek eksiği mehmet topal. benfica maçında mehmet'in yanına kewell katılıyor. hertha berlin'i deplasmanda geçen kadroda ayhan dışında eksik futbolcu bulunmuyor. galatasaray'ın bu 3 maçta da iyi bir oyunla sahadan galip ayrıldığını hatırlattıktan sonra, sivasspor'la oynanan kupa rövanşındaki kadroya bir göz atalım; aykut, emre güngör, emre aşık, meira, hakan, mehmet güven, barış, arda, mehmet topal, ümit karan ve nonda.. 7 as oyuncusundan; de sanctis, sabri, servet, ayhan, kewell, lincoln ve baros'tan yoksun bir takımdan bahsediyoruz.

    yukarıdaki 11'i 'ideal' kabul edenlerle, steaua bükreş ve sivasspor maçlarının ardından eleştiri düzeyini artıranlar aynı isimler. bu tablo bile, skibbe hakkındaki söylemlerdeki ikilemleri gözler önüne seriyor.

    bordeaux karşısındaki galatasaray'a baktığımızda, hakan ve sabri dışında bir eksik göremiyoruz. hakan'ın yokluğunda sabri'nin kenara çekilmesi gayet yerinde bir karar. 4'lü defans düzeninde, sabri'nin bölgesini sık sık terk etmesiyle, zorunlu olarak diğer üçlü de sağa kaymak durumunda kalıyordu. hakan balta, üçüncü stoper görevini üstlenebilecek meziyetlere sahip, ancak alternatifi volkan yaman için aynı şeyleri söylemek mümkün değil. bu açıdan baktığımızda, üçlü defans ve kewell-arda destekli kanat savunması formülü oldukça yerinde bir karar. orta sahadaki mehmet topal-ayhan-barış üçlüsüne verilen görevlerin doğruluğuna da değinmek lazım tabii.

    ayhan, arda'nın kanadına hücumda destek verirken, barış'ın sağ kanat görevi daha çok, kewell'ın kademesine girerek savunma dengesini sağlamak üzerindeydi. mehmet topal da orta sahanın merkezindeki kesici ve top dağıtıcı rolünü başarıyla uyguladı. hatta, galatasaray adına maçın yıldızıydı diyebiliriz. bordeaux'nun belli periyotlarda kurduğu yoğun baskıya rağmen, maçın başında direkten dönen kafa vuruşu dışında net bir tehlike yaratamaması, skibbe'nin tercihlerinin doğruluğunu gösteriyor.

    burada dikkate alınması gereken bir diğer nokta da sabri'nin, galatasaray'ın futbol düzenine etkileri..

    sivas'la oynanan lig ve türkiye kupası çeyrek final ilk maçında yenen 3 golün yanı sıra, antalyaspor maçında skoru belirleyen tek gol sabri'nin kanadından geldi.

    galatasaray'ın karşısına çıkan her takımın, hücumda sabri'nin bölgesine ağırlık vermesi tesadüf olmasa gerek. kewell'ın sakatlığı nedeniyle forma giymediği dönemde, sabri'nin takımı için daha büyük bir handikapa dönüşmesi de cabası. kewell sahadayken, dönüşümlü olarak arda'yla sağ kanatta görev alıyor. bu da rakip takımın, iki kişiyle kanat akını yapmasını engelliyor. kewell yokken, arda sol kanada kaçıyor. sağ kanada genelde barış destek veriyor. ancak barış'ın çizgiye inmemesi, hem sabri'nin kulvarını uzatmasına, hem de takımın hücum tehdidinin azalmasına neden oluyor. böylece rakipler, gerektiğinde beklerini de çıkartıp, iki kişilik kanat organizasyonları yapmaktan çekinmiyor.

    sağ kanattaki arıza, fernando meira'nın da performansını düşürüyor. sabri'nin kanadına yakın oynayan meira, hakan'ın kanadına yakın oynayan servet'e oranla görev bölgesini daha çok terk etmek zorunda kalıyor. bu da portekizli oyuncunun, ritmini ve performansını olumsuz yönde etkiliyor. benzer bir ilişkiyi, fenerbahçe'nin geçtiğimiz sezonki maçlarına baktığımızda da görebiliyoruz. gökhan gönül'ün kanadına yakın oynayan lugano'ya methiyeler düzülürken, roberto carlos'un kademesine girmek için sık sık yerini terk eden edu, yaptığı hatalar nedeniyle 'günah keçisi' ilan edilmişti. meira'nın da şu an için edu'dan bir farkı olmadığını söyleyebiliriz.

    bütün bu verilerin ışığında, bordeaux önündeki 11'in, -genel görüşün aksine- belki de galatasaray adına kurtuluş reçetesi olduğunu söyleyebiliriz. sakatlıktan kurtulan hakan balta emre aşık'ın yerini aldığında, sarı-kırmızılı takım da bütün silahlarını bir arada kullanabilme ve dezavantajlarını minimuma çekme şansı yakalayacak.

    tabii saha içi tercihleri dışında, saha dışında da işlerin rayına oturması gerekiyor. zira galatasaray'ın en büyük handikaplarından biri de yönetim kurulunun fevri hareketleri. her kötü sonucun ardından hatayı hakemlere ve federasyona yükleyen polat-sezgin-üstünel üçlüsü, yarattıkları sanal düşmanlarla uğraşırken camiayı da bir hayli yıpratıyorlar. artık kabak tadı veren bu serzenişlerin, galatasaray'ın imajını zedelediği de ayrı bir gerçek.

    galatasaray için çözüm, herkesin işine yoğunlaşmasından geçiyor. yönetim sadece kulüple ilgilenecek, skibbe rahat bırakılacak, oyuncular sorumluluklarını hatırlayacak ve kimse başkasının işine karışmayacak. yani, olması gereken olacak. bugün yaşanan kaosun nedeni, aklıselim davranılmaması ve herkesin ateşe körükle gitmesine dayanıyor. bunu çözebilecek olanlar da bizzat bu kaosu yaratanlar. kısacası galatasaray'ın, yel değirmenleriyle savaşmayı bırakıp, acilen kendisiyle barışması gerekiyor..

    ---alıntı---

    kaynak: ntvspor.net
  • 2
    (bkz: #396339)

    uzun ama gerçekten harika. okuyunuz, okutturunuz.

    --- (gbkz: rijkaard hesap verir, ya siz?) ---

    5 haziran 2009.. galatasaray'ın yeni teknik patronunun frank rijkaard olduğu açıklandı ve o günden bugüne çok şey değişti..

    yazın ilk günlerinde galatasaray'ın resmi internet sitesine düşen haberin ardından ülke çapında edilen yeminlerin sayısı bugün bile belli değil. "rijkaard geldi ya iki-üç sezon şampiyonluk görmeyelim!" diyenlerden, "arda ve mehmet topal oyunlarını geliştirir, bu da bize yeter!" diyenlere kadar, hayli geniş bir yelpazede ifade edildi duygular. ağızlardan 'total futbol' düşmez oldu. hollanda ekolünün galatasaray'a yansımalarının nasıl olabileceği ve geleceğin takımının nasıl şekillenmesi gerektiği üzerine sayısız güzellemeler yazıldı.

    kalem erbabları, köşe sahipleri de boş durmadı elbet. imzanın ardından, frank rijkaard'ın ismi üzerine toz kondurmaktan bile çekiniyordu herkes. barcelona kariyeri ön plandayken, sparta rotterdam'ı ağzına alan yoktu henüz.
    haberin devamı ↓reklam

    geçiş döneminin sancılı olması bekleniyordu ama işler hiç de tahmin edildiği gibi gitmedi. avrupa ligi elemelerinde önüne geleni yenen takım, ligde de ilk altı maçından galibiyetle ayrılınca, fenerbahçe'nin 103 gollük rekorunun galatasaray tarafından kırılıp kırılamayacağı tartışılmaya başlandı. "sezon sonunda kime, kaç puan fark atarız?" soruları da cabası.

    fenerbahçe maçının ilk dakikasına kadar, rijkaard 'tanrı katı'ndan inmemiş, haldun üstünel'in 'sihirbaz' lakabı silinmemiş, futbolcular 'ruhsuz' adledilmemiş, taraftar ise sırtını takıma dönmemişti.

    kadıköy'deki maçın ilk saniyelerinde milan baros'un yerde kaldığı pozisyon sonrası hiçbir galatasaraylının projeksiyonunda bugün gelinen noktanın göründüğünü zannetmiyorum. o gün kadıköy'de bir kırılma noktası yaşandı ve kırılanın sadece baros'un ayak tarak kemiği olmadığının o an farkına varılmadı..

    devre arasına gelindiğinde takım ligde fenerbahçe'nin bir puan gerisinde ikinci sıradaydı. avrupa ligi'nde ise grubunu lider tamamlamış, atletico madrid'i beklemeye başlamıştı. lakin bir sorun vardı; baros'un yokluğunda kadroda kalan tek forvet shabani nonda'ydı. ara transfer döneminde takviye yapılacaktı ancak yabancılardan biriyle yolların ayrılması gerekiyordu. üç adaydan bahsediyordu herkes; nonda, kewell ve leo franco..

    kewell sakattı ancak taraftarın sevgisi öyle bir boyuttaydı ki avustralyalının gönderilmesi teklif dahi edilemezdi. leo franco da henüz selçuk şahin'den o golü yememişti. geriye bir tek nonda kalıyordu. genel görüşe göre; nonda yavaşlamış, eski gücünden uzak, boş kaleye bile top yuvarlayamayacak durumdaydı. o gün nonda hakkında bunları düşünenlerin, bugün kongolunun gönderilmesini eleştirmesi ne kadar garipse, yönetimin nonda'yı gönderme tercihi de (yerine avrupa’da oynayamayacak jo’nun gelişi hatadır, ancak bu da operasyonun ikinci bölümüdür) şartlar dahilinde o denli yerindeydi aslında. kewell ya da franco'nun gönderilmesi durumunda galatasaray'ın bugün bulunduğu noktaya gelmeyeceğinin garantisini verebilecek olan var mı? sanmıyorum.. en azından, böyle bir görüşün realiteden öte bir varsayım olacağını söylemek lazım. ya da şöyle söyleyelim; dün "kewell giderse galatasaray'ı bırakırım" diyenlerin sayısı, bugün "neden nonda gönderildi?" diyenlere eşitse bir yerlerde bir hata olmalı.

    aslında hatalar bununla da sınırlı değil.. galatasaray taraftarının ağzından düşürmediği 'avrupa'da başarı' kavramı buna gayet güzel bir örnek teşkil ediyor. geçtiğimiz sezon arkasına teneke bağlanıp gönderilen michael skibbe yönetimindeki takım, uefa kupası'nda fransa ligi şampiyonu olacak bordeaux'yu saf dışı bırakmıştı. ikinci maçta takımın başında bülent korkmaz'ın bulunduğunu söyleyip bu başarıyı skibbe'den soyutlamaya çalışanlara, hamburg'daki 1-1'lik beraberliğin ardından sahasında 2-0'ı koruyamayan takımın başında da aynı bülent korkmaz'ın bulunduğunu hatırlatmak isterim. geçen sezon bu takım, grup maçlarında olympiakos'u içeride, benfica ve hertha berlin'i de dışarıda yenmeyi başarmıştı. bunun ne anlama geldiğini özetlemek için küçük bir istatistik yeterli olacaktır diye düşünüyorum. galatasaray, skibbe öncesinde avrupa kupalarındaki son deplasman galibiyetini feldkamp yönetiminde panionios karşısında almıştı. yunan ekibinin benfica ve hertha berlin ayarında olmadığını tahmin ediyorum ki herkes kabul edecektir. bu yüzden filmi biraz daha geriye saralım ve galatasaray'ın kendine denk takımlar karşısındaki son deplasman galibiyetini bulmaya çalışalım. en yakın örnek, 2002 yılındaki 2-0'lık lokomotiv moskova maçı. yani; 2002 yılından sonra yaklaşık 7 yıl boyunca avrupa'da kendine denk bir takımı deplasmanda yenmeyi başaramayan galatasaray, skibbe yönetiminde benfica ve hertha berlin'i mağlup eden, bordeaux deplasmanından da beraberlikle dönmeyi başaran bir takım haline geliyor ancak bu yeterli kabul edilmiyordu. zira skibbe, ülke futbolunun altına yıllardır zehir enjekte eden otoritelere göre kariyersiz, vasıfsız ve sıradan bir teknik adamdı.

    bir de rijkaard'a bakalım o halde.. galatasaray bu sezon avrupa'da oynadığı 14 maçta sekiz galibiyet alırken, dört maçtan da beraberlikle ayrıldı. iki mağlubiyetinden biri hedefsiz sturm graz deplasmanıyken, diğeri avrupa ligi'ne veda etmesine neden olan atletico madrid maçında. peki, o maça dair anıların en önemli bölümünü hangi pozisyon oluşturuyor? bu soruya, "79. dakikada perea'nın ceza sahası içindeki elle müdahalesi" cevabını verenlerin, bugün frank rijkaard'ı yerden yere vurması size de ironik gelmiyor mu? zira itiraz ettikleri pozisyonda penaltı düdüğü çalınsa, bugün avrupa ligi kupası başka bir takımın müzesinde yer alacaktı. bu belki galatasaray olmayacaktı, kabul. ancak böyle bir karar sonrası, hem de sezon sonunda şampiyonluğa ulaşacak takıma elenen galatasaraylı futbolcuların çarmığa gerilmesi ne kadar mantıklı ya da "rijkaard bu takıma ne katmış ki?" sorusu ne kadar yerinde olabilir? asıl cevap aranması gereken nokta bu belki de.

    kabul edelim; bugün ülke futboluna yön verenlerin zihinleri türlü türlü kirlilik barındırıyor. leo franco'yu şikeci ilan edeninden tutun, bobo'nun bilerek penaltı kaçırdığını söyleyenine, dört saatlik futbol programı yapıp saha içine dair tek kelime etmeyeninden, futbola dair bilgi birikimi 80'lerde kalanına kadar hepsi dahil buna.

    bu insanların sözleriyle kuyuya inen taraftara ne demeli peki? leo franco'yu fenerbahçe maçında bitime 25 dakika varken ıslıklayanına, takım kaptanına ali sami yen'i dar edenine, sezon başı ettiği yeminleri unutup günlük başarı peşinde koşanına, "14 yıl bekledik!" tezahüratını dilinden düşürmezken iki mağlubiyet sonrası idam sehpasını hazırlayanına, kombine kartını karaborsada fahiş fiyata satıp herkese galatasaraylılık dersi vermeye kalkanına, nonda'ya ağzına geleni sayıp bugün neden gönderildiğini sorgulayanına, jo'yu havaalanında omuzlara alıp ayağına top geldiğinde yuhlayanına, rijkaard geldiğinde kırk takla atıp bugün hollanda'ya tek gidişlik uçak bileti arayanına, tribünde sövdüğü yorumcunun lafıyla kendi futbolcusunu harcayanına, futbol algısını o yerden yere vurduğu medyada okuduklarıyla sınırlı tutanına, avrupa'da başarıyı kıstas koyup son 7-8 sezonun avrupa'da en başarılı iki teknik adamını beceriksiz ilan edenine ve en önemlisi bu topraklardaki zihniyet bozukluğunun farkına varamayıp hatayı hep başkasında arayanına..

    bunlara ne söylemek gerekiyor?

    gün; herkesin eteğindeki taşları dökerken bir yandan da iğneyi kendine batırma günü. taraftar olarak ne kadar takımının arkasında durabildin, verdiğin sözleri ne kadar tutabildin? önce bildiklerimizi cevaplayalım, çalışmadığımız yerden çıkanlara geçeriz daha sonra.

    yoksa bugün rijkaard gider, yarın bir başkası gelir; fark etmez. del bosque'de, tigana'da, zico'da, gerets'de nasıl değişmediyse, yarın da o algı değişmez. biz yine kendimizi yersizce yüceltmeyi sürdürür, her türlü başarızlığı bizden olmayana bağlamaya devam ederiz. bugün açın tartışma programlarını ya da alın gazeteleri elinize ve tek bir noktaya dikkat edin; yorumcular ya da köşe yazarları yabancı teknik adamlara ya da futbolculara yüklendikleri kadar, onların türk meslektaşlarına da yüklenebiliyor mu? jo'nun aldığı eleştiriyi herhangi bir türk futbolcu alıyor mu? rijkaard'a, daum'a, lucescu'ya reva görülen muamale fatih terim'e uygulanabiliyor mu? kendi cevabımı vereyim; hayır! kanaat önderi olması gerekenlerin hedef gösterici konumuna evrildiği bir düzende, elbette ki kimse yakınında-yöresinde bulunana söz söyleme, onunla ters düşme riskini göze almıyor. ama yabancıysa, yerden yere vurmakta sakınca görmüyor kimse. rijkaard'a laf söyleyince nasıl bir ego tatmini yaşandığını açıkçası merak ediyorum. birini eleştirebilmenin sizi ondan daha yüksek bir konuma getirmeyeceğinin farkına varmak bu kadar zor mu hakikaten?

    siz küçük dünyanızda rijkaard'a laf sokmuş olmanın, "adam değil!" demenin sonsuz hazzını yaşayabilirsiniz, itiraz etmiyorum. lakin bir de gerçekler var; rijkaard buradan kovulur, gider başka bir ülkede iş bulur da sizin şu ipe sapa gelmez, izandan geçmez cümleleriniz başka hangi coğrafyada rağbet görür? o muamma işte.

    bu sebepten ki kendi adıma en büyük kırgınlığım bu düzeni oluşturanlara değil de onlara prim verenlere; saha içine, futbolun ruhuna, kültürüne, tarihine dair tek bir fikri, en ufak bir bilgisi olmayan köşe sahiplerine, ağzından çıkanı kulağı duymayan, bel altına inmeden cümle kuramayan yorumculara 'otorite' rolü biçen taraftarlara..

    farkında olmayabilirsiniz belki ama birkaç yıldır azılı bir mücadele yaşanıyor bu cephede. bir tarafta şikayet ettiğiniz statükocular, 'ben bilirim'ciler duruyor, öteki tarafta ise zico'nuz, rijkaard'ınız, tigana'nız. bir taraf "böyle gelmiş, böyle gider!", bir taraf "bak bi' de bu var!" diyor. bir taraf uçkurdan geçmeyen cümle kuramazken, diğer taraf hayata dair sözler de söylüyor. bir taraf köhnemiş ezberleri dillendirirken, bir taraf size farklı pencerelerden sesleniyor.

    ve artık, safları belli etmek adına bir karar vermek gerekiyor. kolay olan; "2003'te deplasmanda ronaldo'lu, quaresma'lı portekiz'i yenen ümit milli takım'dan kariyerine türkiye'de devam edip de yıldız olabilmiş oyuncumuz var mı?" sorusuna yenilerini eklemek. zor olan ise bu düzeni değiştirebilme ihtimali olan insanlara kol kanat gerebilmek.

    sığ sularda kendi kendimize debelenmektense, yeni ve derin denizlerde yüzmenin vakti geldi de geçiyor sanki. ne dersiniz?

    --- (gbkz: rijkaard hesap verir, ya siz?) ---
  • 4
    hiçbir insan takım sevdasından vazgeçemez. işi gereği profesyonel olmaya çalışır ama o aşk bitmez. hiç takım tutmayanı bir nebze anlarım da takım tutarken bırakanı ne anlarım ne inanırım. en fazla takibi bırakır ama maçın skorunu, o hafta ne yaptığını falan merak eder.

    en son babama yıllar önce nasıl gidiyor cim bom'la aran dediğimde kızgın şekilde "bıraktım artık, ilgilenmiyorum" diyordu. sonraki görüşmemizde elinde radyo maç dinliyordu.

    kendisi de eskiden galatasaraylıysa şimdi de öyledir. sadece dergi artık ulusal olduğundan tarafsızlığından şüphe edilmemesi için takım tutmadığını söylüyordur.
  • 9
    https://twitter.com/...311304810876931?s=20

    hande sümertaş olayi ile ilgili yeni bir aciklama yapmis, tweet serisinin sonunda da soyle demis;

    --- alıntı ---

    bu noktada diyebileceğim tek şey; farklı mecralarda hande sümertaş'ı hedef alan pespaye ve aşağılık söylemleri ne destekleyebilir ne de bunların `socrates çatısı altında yayınlanan görüşlerle bir araya konup aynı potada eritilmesini içime sindirebilirim`. sevgiler.

    --- alıntı ---

    eger socrates'de yayinlanan goruslerin diger pespaye yorumlarla ayni potada eritilmesi canini sikiyorsa cikip lafi evirip cevirmeden ama ile devam eden cumlelerden olusmayan bir ozur aciklamasi yaparsiniz.
  • 10
    ilgili programda mehmet demirkol'a hande sümertaş konusunda kamera arkasından pası atan, sonra da malum beyanatın öne çıktığı postu önce yayınlatıp sonra sildirten socrates dergi youtube kanalı genel yayın yönetmeni. "londra merkez'de konuştuğumuz rahatlıkla türkiye ligi konuşamayız" diye dert yanıyordu geçen seneye kadar. destek verdikleri, ya da ağdalı türkçe'yle yazarsak "olumladıkları" şeyin o günlerde nerelere ulaştığını ve bugünlerde nerelere varabileceğini en az mehmet demirkol kadar biliyordu. ancak bu konuyu konuşmayı hatta "olumlayan" bir paylaşım yapmayı uygun gördüler. tepki görünce postu kaldırdılar. kar topunun çığa dönüştüğü yerde tam da ordaydılar ama kar topunu durdurmak yerine çığa dönüşmesine seyirci kalmayı tercih ettiler. şimdi işler çığrından çıktıktan sonra ellerini başının arasına alıp pişman oldular muhtemelen ama, geçmiş olsun...

    (bkz: yıktın perdeyi eyledin viran)

    bu arada kendisinin gençlik maceraları için;

    https://www.youtube.com/watch?v=MLHknvXCMiM
  • 11
    https://twitter.com/...311304810876931?s=20

    hande sümertaş olayı ile ilgili açıklama yapmış kişi. yalnız özür yok içerisinde. işin ironik tarafı kendisinin de içine bulunduğu londra merkez ekibi geçen hafta yayınlan bölümde emre bol'un ırkçılık yaptıktan sonraki açıklamasıyla ilgili "ya kardeşim bir hata yaptıysanız doğru düzgün özür dileyin" diye ahkam kesiyordu. şimdi de kendisi aynı haltı yemiş ve doğru düzgün özür dilememiş.*
  • 14
    (bkz: simge sağın/#3668018)

    aşkın olayım şarkısı asıl ortaya atan kişidir. düzenli londra merkez takipçileri hatırlar ki sezonun başlarında olması lazım onur erdem bunu galatasaray taraftarına önermişti. daha sonra kısa bir süre beşiktaşlılar wout weghorst için kullandı. sonra ise mauro icardi ve galatasaray taraftarı şarkıya bildiğiniz çöktü.
  • 16
    https://twitter.com/.../1728342452631695823

    çok uzun süredir birlikte çalıştığı, haftada birkaç kere uzun süreler görüştüğü adamı düğününe çağırmadığı halde, bir de adamla * taşak geçmeye çalışan kişi.

    olabilir, belki fazla hanımcılıktan düğün salonunu veya daveti istediğin sayıya çıkaramamış ve elemeler yapmış olabilirsin. bu sebeple belki sevdiğin insanların da bir kısmını bu özel gününe çağıramamış olabilirsin ama tutup da bunu adamı rencide edecek ve üzgün olduğu halde üzerine oynayarak yapmak bit yavrusunu akıllara getirir.

    çık efendi gibi "kardeşim senin de aramızda olmanı isterdim ama sayımız çok sınırlıydı ve elemeler yapmak zorunda kaldık, senin gibi çok sevdiğim bazı başka isimleri de çağıramadım, kusuruma bakma" de.

    adam da üzülse bile "canın sağ olsun abi, mutluklar" der geçer. bu kadar küçülmemiş olursun.

    gerçi zaten halinden tavrından da iticilik akan bir tip. hiç şaşırtmadı yaptığı.

    erman yaşar da durumu goygoyla geçiştirmeye çalışırken oldukça itici olmuş.
  • 17
    kendisine yapılanın aynısını bizim lise tayfasından yavşak bir arkadaşımız bize yapmıştı. düğüne çağırmasını geçtim evlendiğini bile sonradan öğrenmiştim, g.t doktor olmuştu ama adam olamamıştı *. gerçi bizim diğer arkadaşlara yer yoktu çağıramadım falan demiş onlarda baya üzülmüştü ama ben kafayı kullanıp üzülmemeyi seçtim.*

    biz madem herifin umrunda değiliz niye benim umrumda olsun çağrılmamak, ben kazancıma bakarım. en güzelinden bir çeyrek, yarımın yarısı, tam altının dörtte biri bana kalmıştı.* gerçi haberim olmadığı için almamıştım ama artık ihtimali de ortadan kalkmıştı.

    yani sevgili can özduygu kafaya takılacak durum değil, altın olmuş bir dünya para, kardasın. git kebap ye o parayla *
  • 18
    https://youtu.be/JVYefSQabWY?si=Lexhio1dbeCkxKtw

    birkaç günlük lincin üstüne londra merkez ekibi konuyu açıklayacak bir program çekmiş.

    öncelikle can önduygu o editte görüldüğü üzere üzgün değilmiş, oradaki surat ifadesinin programın başka bir anından kesildiğini söyledi.

    erman yaşar, can ile 10-12 yıldır hemen hemen her gün konuştuğunu, onunla ciddi manada dalga geçmeyeceğini falan söyledi.

    onur erdem ise konuyu açıkladı. öyle adam başı 25 bin tl verilen bir düğün vs. yok ortada. bir nikah var ve peşine yenen bir yemek var. toplam 40-45 kişi meyhane tarzı bir yerde yenen bir yemek. 25 bin tlnin 1/20'sinden falan bahsediyoruz dedi onur. eşiyle düğün yapmak istememişler, ikisinin de tanıdığı yakınları çağırmak kaydıyla yemeğe gitmişler. erman ikisiyle de oturup kalktığı için davet edilmiş, can ise onur'la yalnızca 1 yıldır program dolayısıyla samimi ve eşini tanımıyor. bu sebeple çağırılmamış ki çağırılmak da istemiyormuş zaten. bunu da onur'un yanında rahat rahat söyledi.

    bana göre de çok abartı bir mevzuydu. normal düğün olsa tabii ki can'ın çağırılmaması ayıp olurdu fakat belli ki normal düğün yoktu ortada. erman'ın konuyu can'ın üstüne giderek "25 bin lira!" şeklinde anlatmasından doğru olmadığı belliydi zaten mevzunun. londra merkez'de çoğu şey doğru değil zaten. orası bir nevi şov programı. bunu da onur erdem bu programda söyledi. zaten show business budur. okan bayülgen de kendi evinde testereyle masa kesen bir adam değil ama programda kesiyordu vs. vs.

    bence çok abartıldı mevzular, ekip de böyle bir program yapma gereği duymuş. özellikle onur erdem'in yediği hakaretler bini aşmış fakat en üzücü taraf eşine de ipe sapa gelmez şeyler yazılmış. gerçekten şerefsizlik yapmış birtakım insanlar.

    not: onur erdem'den haz etmem. yalnız yeni evlendiği eşine vs. böyle şeyler yapılamaz. sosyal medyada son yıllarda ergenlerin yarattığı linç kültürü gerçekten akıl almaz bir yere gitti. yahu kardeşim reel hayatta insanların yüzüne bakmaya utanan çocuksunuz, adamın karısına vs. saçma sapan şeyler yazıyorsunuz. o suni özgüveninizi bir gün yedirirler haberiniz olsun. bir de öyle özgüvenli linç ediyorlar ki hala daha bugün paylaşılan programın altına "1 yıllık program partnerini düğüne çağırmadın şerefsiz!!!" falan yazıyorlar. resmen linç etmekten beslenen aptal sürüsü.

    geçmiş olsun londra merkez ekibi.
App Store'dan indirin Google Play'den alın