• 6
    2 kardeşim var. biri 6 diğeri 9 yaşında. tabi ki ikisi de galatasaraylı. galatasaraylı yapmak içinse pek bir zorlama yaptığımız söylenemez. ben abilik görevimi yaparak formasını atkısını aldım. onlara anlayacağı şekilde galatasaray'ı fenerbahce'yi anlattım. sonradan kararı onlara bıraktım. arada tehdit ettim ama yalan olmasın. *

    melih: http://imageshack.us/photo/my-images/10/md811.jpg/

    ceyhun: https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/...568912_6035299_n.jpg

    bi süre sonra evde maçlar bu şekilde izlenir oldu:

    http://imageshack.us/...es/28/cimbomjpg.jpg/

    gs dergisindeki 'aslan yuvası' kısmını görünce, bizim de resmimizi göndersene abi dediler. gönderdim, sağolsun yayımladılar. resim de bu:

    https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/...2641826_781853_n.jpg

    sadece maçları değil, gün içerisinde yayınlanan maç özetlerine de izlemeye başladılar

    https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/...308_1971042627_n.jpg

    2 senedir üniversite eğitimimden dolayı uzağım onlara. her telefon açışlarında tek konuştuğumuz şey: galatasaray.

    en son konuşmamız:

    +abi naber?
    iyiyim melih, sen nasılsın?
    +iyi, engin'in kırmızı kartını gördün mü?
    evet, izledim maçı.
    +fener maçında oynamayacak mı şimdi?
    yok. olsun sen düşünme bunları. sonuçta kazandık. derslerin nasıl?
    +elmander de kart gördü. ama kalecinin de görmesi lazımdı.
    baros oynar bu sefer. yine kazanırız merak etme sen.

    en büyük pişmanlığım onları sami yen'e götürememek oldu. ama çok iyi biliyorlar sami yen'i hatta yataklarının başına da ali sami yen hell atkısı astım, her akşam onunla uyuyorlar.
  • 16
    şehir dışında okumama rağmen fenerli bir abi ve babanın arasında başardığım olay.
    ne zaman eve gelsem hain abim fenerbahçe'nin kadrosunu bizimkiyle oyun gibi sayıyordu. dedim kuzum bunlar fenerli sayma bunları biz rakibiz. neticede abi hasretini falan da duygu sömürüsü ile kullanmak suretiyle bizim ufaklığı galatasaraylı yaptık elhamdülillah:)
    annem de zamanında ben tek kalmayım diye yalandan galatasaraylı olmuştu, futbolla falan alakası yok kendisinin. ama neticede artık evde 3-2 biz üstünüz.*
  • 13
    babam eski fenerli benim.. fenerli dediğime bakmayın, yıllardır maç izlemişliği yok ve yaklaşık 10 yıldır da futbolla ilgilenmiyor..

    babamın kudreti şuradan gelir, uefa kupasında yarı final oynayacağız dediğimde, sırf benim mutluluğum ve kendi milli duyguları adına, hiç sevmediği bir siyasi oluşumun mekanına götürerek maçı izletti bana.. malum o zamanlar durumlar karışık bir memur çocuğu için..

    kardeşim daha 3 yaşındaydı, bilmezdi takım falan..

    arsenal'le oynadığımız final maçını, yine hiç gitmediği bir mekana sırf bana maçı izletebilmek için gitmişti.. kupayı kazandık, beni omzuna aldı, sevincimi benle paylaştı sokaklarda..

    aradan yıllar geçti sözlük..

    ben, eski fenerli ama şimdinin takım tutmayan adamı babamdan aldığım bu geleneği kardeşime uyguladım..
    ona bir forma aldım daha çok küçükken.. ilkokul harçlıklarımla, şampiyonlar ligi çeyrek finalinde real madrid ile yaptığımız maçı izlettim..

    inanır mısın sözlük, böyle bir güzellik yok..

    0-2'den 3-2'ye gelen maçta her atakta boynuma sarıldı kardeşim.. heralde çocuğum olsa ancak bu kadar severdim..

    o gün bu gündür, her derbiye kalkıp gitmeye çalışırız taa denizliden benim biraderle..
    benden de fanatik olmaya başladı artık, boynuz kulağı geçiyor..

    dip not olarak belirteyim, eski fenerli babam her galatasaray maçından önce arayıp şans diler bana ve kardeşime..
    yolunuz açık olsun evlat, der..

    kardeşimi değiştirirken, babamı da değiştirebilmişim sanırım..
    bu mutluluk bir ömre bedel sözlük..
  • 4
    bir ufak çikolatayla, bir dondurmayla, meyve suyuyla rahatlıkla yapılacak eylem. küçük kardeşim olmadı ama yan dairede yaşayan iki kuzenim var. biri 10 yaşında erkek diğeri 6 yaşında kız. ben bunlara ufaktan beri çikolata alıp galatasaray marşı söyletirim. inanılmaz bir yöntem. sonra zaten azılı bir galatasaray taraftarı oluyorlar. ailelerindeki herkes * fenerbahçeli olmasına rağmen 2 tane güzelim çocuğu galatasaraylı yaparak büyük sevap işliyorum tabi. doğru yol lan az mı?!
  • 8
    babam ve amcamlar bana para vererek ''en büyük fener'' diye bağırtıyorlarmış.'abim o aralar yatılı okuyordu. kendisi ile hafta sonları görüşebiliyorduk. bir cumartesi eve geldi. ''hadi giyin hacı olmaya gidiyorsun'' dedi. anlamadım dediğini. sonra beni kutsal renklerle giydirip, elimden tutup kutsal mekana götürdü. ağır ağır çıktık merdivenleri. tribüne çıktığımda, babamın ve amcamların vereceği paralar, o an yaşadığım mutluluğu satın alamayacağını düşündürdü bana.
    paranın satın alamayacağı şeyler > fenerbahçe
  • 9
    ailemde büyük kesim fenerbahçe taraftarı , ben ise nasıl ve hangi duygularla galatasaray taraftarı olduğumu hatırlamıyorum çok çok küçüktüm . ama galatasaray ile gönül bağımı ; neuchatel xamax a istanbulda 5 attığımız maçı ailemin öğretmenlik yaptığı köyde radyo başında , maçın içindeymiş gibi dinlerken ve maçı anlatan spikerin 5.golden sonra ağlamak istiyorum nidalarına karışan sevinç ve gurur gözyaşlarımla attım .
    hasta fenerli babam ve maçı beraber dinlediğimiz öğretmen arkadaşları (hemen hepsi fenerliydi ) benimle birlikte havalara zıpladı , takımımızın galibiyetinden gurur ve onur duydu .
    fenerli olmam için hiçbir zaman bana baskı yapmayan ve "çocuklar doğruyu kendileri bulabilirse doğru o zaman gerçekten doğru olur " mottosunu dilinden düşürmeyen babam , meşhur 3-0 dan 4-3 yenildiğimiz maçın sonrasında beni kızdıran kızkardeşime tokat atmam ve kulağını kanatmam nedeniyle ( zamanı geri döndürme şansım olsa hayatta hiçbirşeyi o ana gidebilmeye tercih etmem ) hayatımda bana attığı en ağır dayakla birlikte ( bu arada dayağı kardeşimin önünde attı :) eline koluna sağlık ) gene meşhur mottosu ile finali yaptı , zavallı kardeşim yediğim dayağa üzülüp , ağlayarak "abi tamam ben galatasaraylıyım artık babam seni bir daha dövmez" deyince çektiğim vicdan azabının nedenli tarifsiz olduğunu anlamak zor olmasa gerek .
    sonuç olarak kardeşimi galatasaraylı yapmam çok ahmakça bir davranışımın ardından onun büyük yüreğindeki abi sevgisi ile harmanlandı , şu anda gerçketen sıkı bir galatasaraylı ve ben onunla gurur duyuyorum .
  • 14
    bir zamanlar çok uğraşmıştım bu eylem için ama çocuk* kendiliğinden galatasaraylı oldu zaten. hani ailecek sarı kırmızılı olunca. sonra gel zaman git zaman ben üniversiteye başlayıp evden ayrıldım. bir baktım haylaz beşiktaşlı olup çıkmış ortaya. babam ceza falan vermiş hatta beşiktaş forması falan almamış. eve gittim konuştum ne ayak diye. taktığı yok beni. ben de bir süre beşiktaş ürünü almadım buna. e tabi yaşanılan ilde kartal yuvası olmayınca kendi de gidip sahibi olamadı. baktım biz bunu böyle adam etmeye çalışıyoruz ama olmuyor, bileklik almalar falan. bıraktım ipin ucunu, dedim ne halin varsa gör. zaten senin sarı kırmızılı olmaya gönlün yokmuş. iyi de oldu evde dalga geçilesi bir insan var artık.
  • 1
    harika bir duygu. kendi babam için konuşuyorum; adamın üç oğlunun ikisinin galatasaraylı, diğerinin ise trabzonsporlu olması benim eserim. trabzonlu da ne iş diye sormayın, galatasaraylı olmayacam dediği için trabzonsporlu yaptık, yabancıya gitmesin misali(nasıl işse o).

    sonuç: evde her maç zamanı burnundan soluyan, galatasaray'a mağlup olmuş bir baba.
tümünü göster
App Store'dan indirin Google Play'den alın