---
alıntı ---
hava limanına ilk adım attığın gün kameramanın birisi kewell diye bağırdı. bir muhabir sana mikrofonu uzatmıştı;
sen elindeki sarı kırmızı atkın ile ; şampiyon galatasaray demiştin..
bir şeyler söylemeye çalışıyordun,
anlamıyorduk seni , ama aramızda görmek ağlatıyordu bizi..
sevinçten çılgına dönmüştük
ilk kapıdan çıkınca taraftarlarımızı gördün.
haldun üstünel e ; onlarla kucaklaşabilirmiyim ? diye sordun
biliyormusun , biz yüzlerce kez oraya gittik ! ama herkes bizden kaçtı
sen bizle kucaklaşmak istedin..
yürürken bir çocuğa elindeki atkıyı verdin .
çocuk ; kewell diye bağırıyor , sen (şampiyon , şampiyon cimbom ), diye cevap veriyordun.
ilk röpörtajında , hiçbir zaman söylemeyeceğin sandığın şözleri dile getirdiğini söyledin ;
ben , bir ailem daha var olduğunu bilmiyordum
seni o kadar çok sevdik ki,
şimdi herkes ağlıyor..
yalan söylüyor , kewell gitsin diye
herkes içini çeke çeke gizli gizli ağlıyor !
ben ağlamadım diyor.
hani bir gol atmıştın ya ,
tam iğne deliğinden vurmuştun
o topu sadece kendin izlemiştin
sonra gidip sarılmıştın takım arkadaşlarına , ve koşarken elinle bülent kaptanımızı göstermiştin.
işte biz onu unutamıyoruz kewell..
sen gülünce daha çok sevinen biz ,
gol atınca bize koşan seni ,
unutamıyoruz..
biz ağlıyoruz kewell
kimseye söyleme ,
biz ağlıyoruz..!
---
alıntı ---