Kariyer Sonu601
nefret ettigim, gordugum her yerde midemi bulandiran, karnima kramplar girmesine neden olan adamdir kendisi. gunahim kadar sevmem.
bugun hala metin oktay'i 20 sene sonra unutmayan, derwall'in ismini sahalarina veren, ali sami yen'in esini ziyarete giden bir anlayisa sahip galatasaray'i medya ve kamuoyu onunde hain, vefasiz, kadir kiymet bilmez bir kulube donusturme projesinin bas mimari olmus, verdigi bircok beyanatla ve cetesi sas, unsal gibilerle bunu basarmistir.
ben 88 yilindaki neuchatel macinda (6 yasindayken) babami ilk kez aglarken gordugumde gercek galatasarayliligin ne oldugunu anladim. gercekten bu duyguyu hissettigim o donemde galatasaray yillardir birakin avrupa'yi turkiye'de bile kupa alamiyordu. eger kupa icin takim tutsaydim baska renklere sevdalanirdim. benim gercek galatasaraylilik dedigim seyin temelinde kamyon yukuyle parayi reddeden metin oktay vefasi, avrupa'da dogmasina ragmen olene kadar galatasarayli kalan derwall sevgisi vardi, uefa kupasi yoktu. ben onun icin bu adamla ne bologna'ya kafa caktim, ne leeds'de tribunleri susturdum; hafizamdaki bu adamla ilgili herseyi sildim.
o bu takima uefa kupasiyla basari anlaminda cok sey katmistir, evet. ama bu kulup de torinolu saban diye dalga gecilirken ona ikinci bir sans vermistir, en kotu donemlerinde sabrederek kariyerinde ulastigi rekorlara vesile olmustur, performansı her yukseldiginde takimi birakarak avrupada oynamaya giderken (torino, inter v.s.) basarisizlik nedeniyle tek caresi kalip geri dondugunde ona kapi acmis, gogus germistir. en onemlisi, kesinlikle katiliyorum, turkiye'nin en buyuk golcusudur ve bu kulup o kariyerin olusmasında maddi manevi hep yaninda olmustur.
ama bu adam benim icin her kupadan daha degerli olan o galatasaray temelini bozmak icin elinden geleni ardina koymamaya devam etmektedir. iste bu yuzden futbolcunun takimdan ayrildiktan sonraki hali onu efsane yapar benim gozumde. bu siralamada sevgisiyle metin oktay ve derwall vardir, steau bukres'e karsi galatasaray'i tuttugunu aciklayan popescu vardir, her daim galatasaray'i agzindan dusurmeyen taffarel vardir, artik jubileni yap dendiginde tamam diyen, gencleri calistir denince hayir demeyen suat vardir, kariyeri parlamisken adnan baskana tamam deyip bazilarinin burun kivirdigi altyapinin basina gecen tugay vardir.
ve bir siralama yapilacaksa; bu adamlardan daha beter sekilde kulupten kovulmalarina ragmen agizlarini acip aleyhte tek bir kelime etmeyen oguz'la aykut daha cok saygi duydugum adamlardir, suyun karsi tarafindan olmalarina ragmen.
farkli dusuncelere sahip oldugum diger galatasaray taraftarlarinin yazdigi su tezahurattaki onu cekemeyen suratina tukurulecek ibne var ya; iste o benim; omur boyu da boyle olmaktan gurur duyacagim.
saygilar...
bugun hala metin oktay'i 20 sene sonra unutmayan, derwall'in ismini sahalarina veren, ali sami yen'in esini ziyarete giden bir anlayisa sahip galatasaray'i medya ve kamuoyu onunde hain, vefasiz, kadir kiymet bilmez bir kulube donusturme projesinin bas mimari olmus, verdigi bircok beyanatla ve cetesi sas, unsal gibilerle bunu basarmistir.
ben 88 yilindaki neuchatel macinda (6 yasindayken) babami ilk kez aglarken gordugumde gercek galatasarayliligin ne oldugunu anladim. gercekten bu duyguyu hissettigim o donemde galatasaray yillardir birakin avrupa'yi turkiye'de bile kupa alamiyordu. eger kupa icin takim tutsaydim baska renklere sevdalanirdim. benim gercek galatasaraylilik dedigim seyin temelinde kamyon yukuyle parayi reddeden metin oktay vefasi, avrupa'da dogmasina ragmen olene kadar galatasarayli kalan derwall sevgisi vardi, uefa kupasi yoktu. ben onun icin bu adamla ne bologna'ya kafa caktim, ne leeds'de tribunleri susturdum; hafizamdaki bu adamla ilgili herseyi sildim.
o bu takima uefa kupasiyla basari anlaminda cok sey katmistir, evet. ama bu kulup de torinolu saban diye dalga gecilirken ona ikinci bir sans vermistir, en kotu donemlerinde sabrederek kariyerinde ulastigi rekorlara vesile olmustur, performansı her yukseldiginde takimi birakarak avrupada oynamaya giderken (torino, inter v.s.) basarisizlik nedeniyle tek caresi kalip geri dondugunde ona kapi acmis, gogus germistir. en onemlisi, kesinlikle katiliyorum, turkiye'nin en buyuk golcusudur ve bu kulup o kariyerin olusmasında maddi manevi hep yaninda olmustur.
ama bu adam benim icin her kupadan daha degerli olan o galatasaray temelini bozmak icin elinden geleni ardina koymamaya devam etmektedir. iste bu yuzden futbolcunun takimdan ayrildiktan sonraki hali onu efsane yapar benim gozumde. bu siralamada sevgisiyle metin oktay ve derwall vardir, steau bukres'e karsi galatasaray'i tuttugunu aciklayan popescu vardir, her daim galatasaray'i agzindan dusurmeyen taffarel vardir, artik jubileni yap dendiginde tamam diyen, gencleri calistir denince hayir demeyen suat vardir, kariyeri parlamisken adnan baskana tamam deyip bazilarinin burun kivirdigi altyapinin basina gecen tugay vardir.
ve bir siralama yapilacaksa; bu adamlardan daha beter sekilde kulupten kovulmalarina ragmen agizlarini acip aleyhte tek bir kelime etmeyen oguz'la aykut daha cok saygi duydugum adamlardir, suyun karsi tarafindan olmalarina ragmen.
farkli dusuncelere sahip oldugum diger galatasaray taraftarlarinin yazdigi su tezahurattaki onu cekemeyen suratina tukurulecek ibne var ya; iste o benim; omur boyu da boyle olmaktan gurur duyacagim.
saygilar...
