çok fazla takıldığım olaydır 26 eylül 2021 galatasaray göztepe maçında morutan golü sonrası bütün takım bir araya gelmesi en azından bu kötü günlerde çıkarabilecek ufak olumlu bir olay bence.
114
bu sene çokça gördüğümüz futbolcuların toplu şekilde sarmaş dolaş olduğu anlardır. bunu görmek takımdaki arkadaşlık, birlik ve beraberliği de görmek demek. bizleri umutlandıran hareketler.
112
takım olarak kutlayınca hatta bazen çocuklar gibi olunca çok keyifli izlemesi.* acayip tebessüm ettiriyor. bozmasın. bozmayın. arda'nın da bunda payı büyük bu sezon. *
bu arada kaptan arda'nın bu gole golü atan oğulcan'dan daha fazla sevindiğini de not olarak eklemek lazım.
96
futbolun meyvesi olan gol'ün üstüne sıkılan kremadır gol sevinci.
balotelli bundan yaklaşık 4-5 sene önce açıklamasında "gol attıktan sonra sevinmiyorum çünkü bu benim işim,mesela siz postacıların postalarını teslim ettikten sonra sevindiğini gördünüz mü ?" minvalinde kendisine has bir açıklama yapmıştı. yalnız balotelli'nin atlamış olduğu çok önemli bir nokta var. şöyle ki; futbol tamamiyle show business olayına evrildi. insanlar maaş bütçelerinin hatrı sayılır miktarlarını statlarda cafelerde ya da yayıncı kuruluşa bedel ödeyerek harcıyor. doğal olarak da insanlar futbolcuların kendi sevinçlerine ortak olmasını arzu ediyor. bunun en yakın örneği bence m'baye diagnedir.
şayet diagne galatasarayda attığı gollerden sonra gomisvari sevinçler yaşasaydı eminim ki taraftar bir tarafına teneke bağlayarak göndermek yerine biraz daha sahip çıkacaktı ama kendisi daha cool takılmayı tercih etti tıpkı kendisi gibi arızalı olan balotelli gibi. golden sonra tribüne koşan gomis,ya da khalkedon'u sessizliğe büründürüp hocasına koşan onyekuru asla unutulmayacak. bu duyguları falcao ile de yaşayacağız,golden sonra çılgınca sevinecek bizi sahiplendiğini hissettirecek ve tribünle enerjisi inanılmaz seviyelere çıkacaktır. belki size saçma gelecek ama bu durum emin olun futbolcunun son vuruşuna kadar sirayet ediyor bence.
son söz olarak balotelli'nin önermesine şöyle bir karşılık vermek istiyorum. sevgili balotelli sen hiç 50.000 kişinin karşısında posta dağıtan bir postacıyla karşılaştın mı ? olur da bir gün böyle bir olaya şahitlik edersen o adamın zarfı posta kutusuna sokarkenki hareketlerini dikkatle izlemeni öneririm.
98
voleyboldaki gibi gol atan takımın santraya toplanıp çember şeklinde birbirine ufak şaplaklar atarak sevinmesi lazım bence. ne öyle avazı çıktığı kadar bağırmalar, yumruk sıkmalar falan. çok maskülen. :(
şu kısacık ömrümde gol sevincinin de eleştirildiğini gördüm.
110
19/20 sezonu adına florya'da birşeylerin doğru gitmediğinin kanıtı olan olay.
fazla gol attığımız söylenemez, o doğru, fakat attığımız gollerde de ne bir coşku, ne de bir duygu patlaması göremiyoruz. golü atan oyuncu (adem ve ömer hariç) sakin bir şekilde iki üç adım atıp elini havaya kaldırıp tebrikleri kabul ediyor bu sezon. zaten gol atanın yanına tebrik için gelenler de genelde bir elin parmağını geçmiyor malesef.
takım olmayı becemerememişiz bu sezon malesef.
oysa ki daha 6 ay önce feghouli başakşehir'e attığı golden sonra muslera'ya kadar depar atıp millet üst üste biniyordu.
75
uzun süredir gördüğüm en güzel gol sevinci buydu sanırım. kollar aynı anda açılıyor, tüm takım golü atana koşuyor muazzam hisli bir gol sevinci
24 ocak 2021 yeni malatyaspor galatasaray maçında babel'in golünden sonra yedek kulübüdeki sevinci görmek isterdim. uğur abimiz* çok güzel anı yakalamış ancak koca bein o anları bir kere bile göstermedi bize.
bütün bir maç bir kamera gol sevinçlerinde kulübeleri çekmesi gerekiyor bence. ayrıca gol olduğunda tüm takımın gol sevincini de görmek istiyorum. benim gibi sevinen adamları görünce daha bir mutlu oluyorum.*
gayet normal bir olay. halısaha'da kazanınca bile seviniyoruz üstelik para da almamamıza rağmen. online oyunlarda zira kazandığımızda seviniyoruz çünkü rekabet var.
futbolcunun işi bu gol atınca neden seviniyor demek sığ bir düşünce. bu adamlar robot değil. o sevinçler de bence çoğu zaman şov değil içten gelen davranışlar. insanları mutlu ediyorsun sevineceksin tabii ki.
edit: imla
72
18 ekim 2014 galatasaray fenerbahçe maçında wesley sneijder'in efsane gollerinden sonra umut, burak, selçuk gibilerin kazık gibi durarak yaptığı eylem çeşidi.
şöyle bir golde ben havada ters dönmüştüm, bunlar belki de içlerinden "keşke ben atsaydım ya" diye geçirmiş bile olabilirler.
ayrıca bence en güzeli, 3-2'lik beşiktaş maçında elmander'in kafa golünden sonra olandır. gerçi o maçta her şey efsaneydi ya. bu gol sevinci, sneijder'in gollerinden sonra da olmalıydı.
engin baytar'ın golü o atmamasına rağmen formasını çıkarmasına ise yarılıyorum :d
120
golden sonra bazen sevincini belli etmek bazen de mesaj vermek için kullanılan eylem. 14 mart 2022 galatasaray beşiktaş maçında galatasaraylı futbolcular için bir önerim var. sahanın kenarında top toplayıcı çocuklardan birkaçına şundan versinler: https://upload.wikimedia.org/...Magnifying_glass.jpg golü atıp oyuncular bunu yere doğru tutsun ve sonra sevinmeye başlasınlar. daha da bundan sonra hiçbir laf hiçbir açıklama bunu sokulan yerden çıkartamaz. not: önce kazanmamız lazım tabi.
puan alamayacaksak da attığımız golle öne geçelim veya beraberliği yakalayalım ki sevincimiz anlık da olsa bizi mutlu etsin.
97
gol sevinçleri futbolcuların işlerinin bir parçasıdır. futbol bir temaşa oyunudur. insanlar da oraya o coşkuyu görmeye gidiyor. gol atan adamın sevinmemesi, eğer takımı çok farklı maglup değilse, oraya gelen seyirciye saygısızlık yapması dolayısıyla işini eksik yapmasıdır.
79
aralarında en itici gol sevinci tartışmasız thomas müller'e attir. takip edenler daha iyi bilir, bu adamın özellikle kendi attığı gollerden sonra öyle bir sevinişi var ki resmen hani öküzün biri çıkar sağ sola ana avrat dümdüz gider üzerine bir de el kol yapar ya ha işte müller'in gol sevinci de öyle bir şey. aşırı tahrik unsuru bulundurur. rakip takımın inanılmaz moralini bozar.
106
radamel falcao arenada gol atarsa direkt tribünlere koşmasını istiyorum. en güzel gol sevinci, tribünde taraftarlarla olandır.
kendisiyle yaşayacağımız aşk, bafetimbi gomis ile olandan daha büyük şiddette olacaktır.
ilk fotoda ümitle hocamın birbirine koşması. ikinci fotoda mariano, donk, hakan ve fernando. üçüncü fotoda şükrü hanedar. dördüncü fotoda bütünleşmiş olan tüm yedek kulübesi.
farkına varıldı mı bilmiyorum ama tüm fotoğraflarda arkaplanda sevinçten çıldıran bir ursula yenge var!
ulan ekrana bakıp salak salak gülüyorum şu an. duygulandım. işte bunlar hep;