galatasaraylıların haklarını savunamaması

• 1

  taraftarından yönetimine kadar camianın kendini savunma refleksini geliştirememesi, organize olamaması sonucu her türlü suçlamalar ve çamur atmalar karşısında sessziliğe gömülüp, kaderine razı bir görüntü çizmesidir. en basit örnek, taurasi'nin doping olayında başta kendi forumları antu ve ekşisözlük olmak üzere bütün haber yorum sitelerinde kendilerin haklı çıkarmak ve kendilerini suçlayanlara karşı çamur atmak için yüzlerce, binlerce yorum yapıldı, yapılıyor. turgay atasü başlığında yazılanlar ortada. oysa birkaç gün önce bayan basketbol finalinde haklarımız göstere göstere yenilmesine karşılık, olayı sadece bir gün zoraki gündemde tutabildik. internetteki galatasaray forumlarında olayla ilgili yazılan yazılar birkaç sayfayı geçmiyor bile. ekşisözlükte turgay demirel başlığını tıklayıp, yorum yazma zahmetine bile katlanılmıyor. böyle devam ettiği sürece daha bizim haklarımızı çatır çutur yemeye zevkle devam ederler.
• 2

  en basiti stadyum konusu. bize her türlü pisliği yapan bürokratlar niyeyse diğer takımlara şakır şakır izinleri çıkarttılar. fenerbahçe izin bile almadı. bizse süründük kapılarda on sene.
• 3

  diğer takım taraftarları gibi çığırtkanlık, çingenelik, ağlaklık, yüzsüzlük yapmadığı için haklarını savunamıyor gibi görünebilir... ancak, her galatasaraylı kendince haklarını savunurken efendiliğinden, gerek tribün gerek kulüp içinden aldığı görgüden, ailesinden-arkadaşlarından edindiği ve galatasaray ananelerince sentezlediği duruşundan ödün vermeden yapar bunu... yeri geldiğinde sesi en çok çıkan, yeri geldiğinde susmasını ve büyüklerinin konuşmasını bekleyen, yeri geldiğinde de kendi kendisini eleştirebilen bir yapıdır galatasaraylılık...
  
  son dönemde yaşanan olaylar daha net bir şekilde göstermiştir bunları... gerek ttarena açılışı, gerek bayan basketbol takımımızın yaşadıkları, gerek erkek futbol takımımızın hakemlerce doğranmasına galatasaraylılar olarak tepki gösterilmiştir... icazet galatasaraylıların değil varolan yönetimin icazetidir... taraftar olarak sessiz kalındığı zaman beklenti büyüklerimizin/yöneticilerimizin konuşmasıdır, eğer onlar bunu yapamıyorsa da biz zaten sesimizi çıkarıyoruz ve bu örneklerle tasdiklenmiştir... ancak unutulmaması gerekir, sade vatandaş/taraftar olarak duruşunu bozmadan bir yere kadar tepki gösterebilir bu insanlar... eğerki bir hak arama durumu varsa öncelikli olarak büyüklerin/yöneticilerin yaptırım kuvveti vardır... onlar bu gücü kullanmıyorlarsa bu galatasaraylılığın değil yöneticilerin ayıbıdır...