1
ben böyle hep uzun ve sıkıcı yazıyorum ya, bu sefer öyle yapmayacağım;
champions league, basketbolda euroleague oluyor, böyle iyiler güzeller hep burada toplanıp, kendi aralarında oynuyor, bazen çarşamba bazen perşembe. asıl olay burada dönüyor yani.
galatasaray da malum önemli bir camia, 2 yıl önce yaşanan bir şokun ardından, varolan potansiyelini, an itibariyle yönetici olan şahısların da vizyonu konuya dahil olunca hatırlıyor, ve bazı hamleler yapıyor.
geçtiğimiz 2 yılın özetini en ilgisiz galatasaraylı bile biliyor, o yüzden geçiyoruz.
şimdi bu 2 yılın ardından asıl kapı çıkıyor önüne, oradan ya giriyorsun, ya da giremeyip hep aynı çemberin etrafında dönüyorsun.
ne güzel o zaman gelmişiz kapının önüne, şimdi olmazsa seneye olur, niye kasıyoruz diyenleri ise, korkuyoruz şeklinde cevaplıyoruz.
çünkü biliyoruz, yönetim gider, kişiler değişir, yine başa dönülebilir, yaşanmışları var. lakin bir kez euroleague kapısından içeri girilirse, işte o zaman, en babayiğit yönetim dair gelse cesaret edemez, biz birşeye bakıp çıkacaktık demeye.
işte o sebep, o sene bu sene.
10 gün kaldı galatasaray basketbol şubesinin en önemli seyahatine, bu 10 gün boyunca yaratılacak sinerji ise hem klüp için hem de bizim için bir hediye. biliyoruz küme düşme potasındayken finali hedef gösterip beraber yürüdüklerimizi, bu ise ondan bile heyecan verici.
medical park yok, two nations cup'a, pana ve oly'nin rakibi olarak efes ve fener çağrılmış,
işte bu sebepten bile bu ülkeye amatör sporları kimin getirdiğini hatırlatmak için en güzel fırsat,
önce twitterdan, ordan buradan hissettiğimiz 'baglılık'ı konuşacagız,
ardından da 10 gün sonra, 3 günlük bir macerayla, bu takımı nevizadeden ait olduğu sahneye yollayacağız,
devlerin arasına..
not; #galatasarayfeelsdevotion, 10 günlük bir zaman zarfı içerisinde, her bir galatasaraylıya o gün geldiğinde ne olacağını anlatma amaçlı güzel bir twitter sloganıdır, duyanlar duymayanlara anlatsın..
champions league, basketbolda euroleague oluyor, böyle iyiler güzeller hep burada toplanıp, kendi aralarında oynuyor, bazen çarşamba bazen perşembe. asıl olay burada dönüyor yani.
galatasaray da malum önemli bir camia, 2 yıl önce yaşanan bir şokun ardından, varolan potansiyelini, an itibariyle yönetici olan şahısların da vizyonu konuya dahil olunca hatırlıyor, ve bazı hamleler yapıyor.
geçtiğimiz 2 yılın özetini en ilgisiz galatasaraylı bile biliyor, o yüzden geçiyoruz.
şimdi bu 2 yılın ardından asıl kapı çıkıyor önüne, oradan ya giriyorsun, ya da giremeyip hep aynı çemberin etrafında dönüyorsun.
ne güzel o zaman gelmişiz kapının önüne, şimdi olmazsa seneye olur, niye kasıyoruz diyenleri ise, korkuyoruz şeklinde cevaplıyoruz.
çünkü biliyoruz, yönetim gider, kişiler değişir, yine başa dönülebilir, yaşanmışları var. lakin bir kez euroleague kapısından içeri girilirse, işte o zaman, en babayiğit yönetim dair gelse cesaret edemez, biz birşeye bakıp çıkacaktık demeye.
işte o sebep, o sene bu sene.
10 gün kaldı galatasaray basketbol şubesinin en önemli seyahatine, bu 10 gün boyunca yaratılacak sinerji ise hem klüp için hem de bizim için bir hediye. biliyoruz küme düşme potasındayken finali hedef gösterip beraber yürüdüklerimizi, bu ise ondan bile heyecan verici.
medical park yok, two nations cup'a, pana ve oly'nin rakibi olarak efes ve fener çağrılmış,
işte bu sebepten bile bu ülkeye amatör sporları kimin getirdiğini hatırlatmak için en güzel fırsat,
önce twitterdan, ordan buradan hissettiğimiz 'baglılık'ı konuşacagız,
ardından da 10 gün sonra, 3 günlük bir macerayla, bu takımı nevizadeden ait olduğu sahneye yollayacağız,
devlerin arasına..
not; #galatasarayfeelsdevotion, 10 günlük bir zaman zarfı içerisinde, her bir galatasaraylıya o gün geldiğinde ne olacağını anlatma amaçlı güzel bir twitter sloganıdır, duyanlar duymayanlara anlatsın..
