galatasaray taraftarındaki aşırı duygusallık

• 1

  artık kabak tadı vermekteir. arkadaş her olaya da duygusal yaklaşılmaz ki ya. en basit örneği sabri işte. adam senelerdir ağzımıza sıçıyo hala "sen reissin" "galatasaray'ın evladı " "çanakkale geçilmez" noluyoruz ya. e madem öyle alalım bülent korkmaz,capone,arif'i falan. galatasaray'ın evladı diye. küme düşelim ama olsun. nedir bu ya.babannemin hiç bir eşyaya kıyamaması gibi millet toz kondurmuyor. o değil bu tezahüratlara da yansımakta kendinize gelin dostlarım. mevlana değiliz biraz objektir bakalım rica ediyorum..
• 2

  aşırı değil yerindedir. futbolda her şey kazanmaya bağlanırsa, iyi performans almaya bağlanırsa o zaman oyun mekanikleşir, endüstriyel futbola yeniliriz.
• 3

  galatasaray ruhu dediğimiz olgu da bu duygusallığın eseri değil midir. kabul edelim biz böyleyiz. herşeyi mantıkla, matematikle açıklamak mümkün olmayabiliyor.
• 4

  gerceklikten uzak olmayi saglayan zayifliktir.
  
  ozellikle oryantalist toplumlarda gorulen bu zayiflik, birakin rasyonel ve profesyonel islerde verimsizlik yaratmayi, tarih ve devlet yonetiminde bile sikintilar yaratmistir. bu yuzden, soguk kanli bati devletleri doguya hep hukum etmistir.
  
  turkiye yuzunu batiya dondurup bu kulturunu degistirmedigi surece, rasyonel yapilan her iste goz yasi ve keder icinde yasamaya devam edecek.
• 5

  manchester united, arsenal, liverpool, roma, milan, juventus, lyon, barcelona, real madrid gibi bir cirpida aklima gelen kuluplerde de gerek teknik direktorluk gerekse futbolculuk seviyesinde kurulabilecek cok sayida duygusal bag var. avrupa da cografi olarak abd’nin dogusunda olunca normal tabi bu tip profesyonellikten uzak, duygu agirlikli isler genellikle basliktaki onermeyle ortusen sekilde dogudan cikiyor.
• 6

  galatasaray taraftarında 2021-2022 sezonun ilk maçlarında bile görülmüş olan takımın teknik direktörüne ve uygulamak istediği projeye duyulan aşırı nefret duygusunun iyi bir örneği olacağı önermedir.
• 7

  takımın yeni teknik direktörü arena'daki ilk maça çıkarken "imparator fatih terim" tezahüratlarıyla göreceğimiz ve bir kere daha tescillenecek durum. zamanında yaşadık zira.
• 8

  başka bir gerçeklikte ne olacağını bilmek elbette mümkün değil ama terimsiz galatasaray, olsa olsa bu günün beşiktaş’ı kadar olurdu. sizlere burası galatasaray, burada başarısızlık kabul edilemezi aşılayan da, dilinize aslolan galatasaray’ı dolayan da terim’in ta kendisidir. bu sezon özelinde koyduğunuz başarı kıstasını doğru bulmuyorum bu yüzden de hocayı başarısız olarak nitelendiremiyorum. her ne olursa olsun ilerleyen günlerde oyunun skora dönebileceğine emindim aynı şeyleri defalarca yazıp hiçbir şeyi değiştiremediğim için daha fazla argüman sunacak takatim kalmadı, siz beni futbol cahili sayın.
  
  galatasaray’ı ben fatih terim’le tanıdım. 90’ların başında doğmuş ve ailesinde tek futbol sever olmayan bir kardeşiniz olarak galatasaray’la ağlayıp güldüm senelerce. bu gün galatasaraylı oluşumu terim’e borçlu değilim diyen yaşıtlarım yalan söylüyordur. tevfik fikret’i, gülbaba’yı metin oktay’ı dahası galatasaray’ın kendisini başında fatih hoca varken tanıdım o yüzden burada “duygusal taraftar” demeniz beni üzmez aksine mutlu eder hem futbol taraftarlığının özü duygusallık değil midir? kendimi bildim bileli zamanımı, oldukça paramı kısaca her şeyimi veriyorum galatasaray’a, bir kuruş menfaat gözetmeden. ben profesyonel olmak zorunda değilim tabii ki duygularımla hareket edeceğim. orada başkan var, hoca var onlar profesyonel olabilir. tabii ki çeyrek asırdır hayatımda olan, gitse de dönmesi umudunu taşıdığım hocamın gidişine üzüleceğim çünkü bunun son olduğunun farkındayım. duygusallık realitenin ta kendisidir her şeyi fayda-zarar sığlığına sıkıştırırsanız 22 kişinin top peşinde koştuğu ve teknik olarak size zerre faydası olmayan futbolu da izlememeniz gerek.
  
  işin özü şirket yönetmiyorum, devlet idare etmiyorum altı üstü taraftarım ben. duygularımla sevip içselleştirdiğim takıma da duygusal yaklaşmayacaksam, duygularımı bir tarafa bırakıp aklımı kullanacaksam gider arap sermayesinin köpeği olmuş takımların taraftarı olurum hiç olmazsa kafam rahat eder.
• 9

  adı işimize gelince galatasaray bir his takımıdır olan, işimize gelmeyince aşırı duygusallık olan şey.
  
  duygusallık olmayacaksa biz niye galatasaray'ı tutuyoruz ki? yeni malatyaspor, göztepe, lecce, ispanya milli takımı bunların da renkleri sarı kırmızı.
• 10

  galatasaray bir his takımıdır sloganıyla örtüşmektedir. insanların aidiyet duygusu ve sevgisi ile dalga geçecek kadar aciz olunmamalı. endüstriyel futbol diye diye ne efsane ne vefa hiçbir halt bırakmadığınız yetmez gibi bir de bununla dalga geçmeniz eksikti.
• 11

  taraftar duygusal olmayıp da ne yapacak sorusuna cevap bulamayan taraftardır. gsry hissesi almış yatırımcı mıyım, kulüp çalısanı mıyım? burada çoğumuz futbolsever bile değiliz. bu renklere aşığız. rasyonel ve futbolsever bir insan zaten neden bu ligi izlesin, coğu zaman futbolu andırmayan şeye zamanını harcasın?
  
  hayatımızdaki önemli tarihleri galatasaray maçları ile hatırlayan, takım güzel gidince mutlu olan insanlarız. müsteri değiliz biz. ıki athletic makalesi okuyan, neoliberal zırvalarla ders veriyor insanlara. ben bana yaşattığı duygular için seviyorum bu takımi, başarılı olması yan etken. beni mutlu etmiş, bana aile gibi hissettirmiş, insansız içi boş olan bir kurumu sıcak yuva yapmış adamlara vefa duymayacağım da ne yapacağım?
  
  böyle mainstream bir safsata yerleşti. galatasaray hep başarıyı düşündüğü için farklı diğerlerinden diye. yok, diğer büyüklerden tek farkı vardı, onu da gönderdiniz bırakın bari de ağız tadı ile üzüntümüzü yaşayalım.