4
gerceklikten uzak olmayi saglayan zayifliktir.
ozellikle oryantalist toplumlarda gorulen bu zayiflik, birakin rasyonel ve profesyonel islerde verimsizlik yaratmayi, tarih ve devlet yonetiminde bile sikintilar yaratmistir. bu yuzden, soguk kanli bati devletleri doguya hep hukum etmistir.
turkiye yuzunu batiya dondurup bu kulturunu degistirmedigi surece, rasyonel yapilan her iste goz yasi ve keder icinde yasamaya devam edecek.
7
takımın yeni teknik direktörü arena'daki ilk maça çıkarken "imparator fatih terim" tezahüratlarıyla göreceğimiz ve bir kere daha tescillenecek durum. zamanında yaşadık zira.
9
adı işimize gelince galatasaray bir his takımıdır olan, işimize gelmeyince aşırı duygusallık olan şey.
duygusallık olmayacaksa biz niye galatasaray'ı tutuyoruz ki? yeni malatyaspor, göztepe, lecce, ispanya milli takımı bunların da renkleri sarı kırmızı.
11
taraftar duygusal olmayıp da ne yapacak sorusuna cevap bulamayan taraftardır. gsry hissesi almış yatırımcı mıyım, kulüp çalısanı mıyım? burada çoğumuz futbolsever bile değiliz. bu renklere aşığız. rasyonel ve futbolsever bir insan zaten neden bu ligi izlesin, coğu zaman futbolu andırmayan şeye zamanını harcasın?
hayatımızdaki önemli tarihleri galatasaray maçları ile hatırlayan, takım güzel gidince mutlu olan insanlarız. müsteri değiliz biz. ıki athletic makalesi okuyan, neoliberal zırvalarla ders veriyor insanlara. ben bana yaşattığı duygular için seviyorum bu takımi, başarılı olması yan etken. beni mutlu etmiş, bana aile gibi hissettirmiş, insansız içi boş olan bir kurumu sıcak yuva yapmış adamlara vefa duymayacağım da ne yapacağım?
böyle mainstream bir safsata yerleşti. galatasaray hep başarıyı düşündüğü için farklı diğerlerinden diye. yok, diğer büyüklerden tek farkı vardı, onu da gönderdiniz bırakın bari de ağız tadı ile üzüntümüzü yaşayalım.
