10090
içinde bulunmaktan gurur duyduğum topluluktur. ilkokula başladığım yıllarda 14 yıl aradan sonra ilk defa şampiyon olmuştuk. yine ilkokul yıllarımda xamax maçları oynanmıştı, hatta prekazi’nin meşhur monaco maçı golünü ilk defa renkli televizyondan izlemiştim. galatasaray’a dair ilk hayal kırıklığım yine monaco maçından 2 ay sonra olmuştu, 3-0 dan fenerbahçe’ye 4-3 yenilmiştik. aradan geçen yıllarda derbi kazandık kaybettik. şampiyon olduk, olamadık yıllar geçti. sonra orta okul yıllarım başladı manu’yu eledik şampiyonlar ligine kaldık yine derbiler kazandık, kaybettik. bir gün hagi diye bir adam geldi, onun oynadığı yıllarda çok şampiyonluklar gördük, avrupa başarıları gördük kupalar aldık. hagi gitti biz fetret devrine girdik. fenerbahçe’ye 6-0 kaybettik bu benim galatasaray’a ikinci hayal kırıklığımdı. sonrasında yine şampiyon olduk yine derbiler kazandık, kaybettik. bunlar olağan şeylerdi. biz galatasaray’ı karşılıksız seviyorduk. gün aydınlanmadan stadyum gişelerinde bilet sırasına giriyorduk, biletix gişelerinde dönüşümlü yer tutuyorduk. yıllar geçti yıl 2006 oldu, fenerbahçe kadro olarak çok üstündü ilk defa bizden açık ara iyi bir kadroya sahiplerdi, meşhur samsun maçları vardı nobre kendini attı kaleci atıldı, fener öne geçti. defans oyuncuları luciano vardı eli ile top çıkartmıştı, sonra anelka eliyle gol atmıştı. o üstün kadro ite kaka ilerliyordu, ama bizim ile oynadıkları maçta bizi ezdiler 4-0. emin olun benim için o maç tam bir travmaydı o maç 10-0 bitebilirdi. bu benim üçüncü büyük hayal kırıklığımdı. biz hemen ardından yine maça gittik. ipler elimizde olmadığı halde, şampiyon olacağımıza inanarak gittik. sonunda şampiyon olduk meşhur 16 dakika. maçta 14 sene şampiyonluğu görmemiş bir amca, bu 16 dakika bana 14 seneden uzun geldi demişti. yaşıyorsa allah sağlık versin. öldüyse allah rahmet eylesin. yıllar yine geçti süper final oynadık, kadıköyde kupa aldık. biz drogba izledik, şino izledik. juve’yi devirdik. bir sezonda 3 kupa aldık. kadıköyde 20 yıl aradan sonra kazandık ardından bir daha kazandık. sonra sosyal medya akımları başladı taraftar profilleri değişti, hiç bir şeye kıymet vermeyen tek mağlubiyette takımını asan kesenler, oyuncularına demediğini bırakmayan bir kitle türedi. ben bu arkadaşlara taraftar demiyorum. taraftarlık bu değil biz taraftarlığı böyle öğrenmedik. takıma kızdık, oyunculara söylendik, yeri geldi küfürde ettik ama galatasaray’ı bırakmadık. son oynadığımız maç beni çok üzdü çok kızdırdı ama geçti gitti. bu hafta şampiyon oluruz yada olamayız. olursak bir mutluluk daha yaşarım. olamazsak bir hayal kırıklığı daha yaşarım. kızarım sayar söverim ama takımıma küsmem çünkü yıllar bana şunu öğretti ne olursa olsun aslolan galatasaray‘dır.
