olanca şanssızlık ve kişisel sorumsuzluğa
* * * rağmen ergin ataman önderliğinde tekrar ayağa kalkan ve hem yürekli hem de kaliteli basketbolculara sahip olan takımımız. on sekiz sene sonra türkiye kupası finalisti olmuştur bu takım. (5 basketbolcu+3 hakemden oluşan rakip takımı finalde yenebilsek kupayı da alacaktık, olmadı...) an itibariyle ligde de 10 galibiyetlik bir serimiz var ve haftaya da kazanırsak erkek basketbolda kulüp tarihi için bir rekor olacak: en uzun galibiyet serisi.
efes'te vujacic iki hafta sakatlandı, yerine shipp oynamasına rağmen üç maçı son saniyelerde ucu ucuna kazandılar, dördüncü maçta kaybettiler.
fb ülker'de bogdanovic sakatlandı ve o maçta tofaş'a yenildiler.
biz ise haftalardır göksenin, domercant ve hawkins'ten yararlanamıyoruz, düşünün (macvan ve markoishvili'nin burnunun kırılmasını saymıyorum). işte tam da bu yüzden bu takımı çok seviyorum, büyük saygı duyuyorum, abdi ipekçi'ye inatla gidip destek olan 400-500 kişinin içerisinde olmaktan mutluluk duyuyorum. asla yıkılmadığımız ve hala ligin en iyi basketbolunu oynadığımız için. (bilmiyorum bu başlığa çok yazıp kafa mı skiyorum acaba diye düşünüyorum ama oktay hocanın gidişi sonrası anlamsız şekilde umutsuzluğa düşen, ilgisini kesenlerin düşüncelerini tersine çevirmek istiyorum. hem de çok istiyorum bunu.)
kalan haftalarda abdi ipekçi'yi doldurup takımla beraber savaşmamız lazım. inanın ki, en azından final oynayıp euroleague biletini alacak potansiyelimiz var.
ergin hoca ve aslanlara başarılar.