1
aslında "futbolcu karaktersizliği" olarak açmak istedim başlığı, ancak böyle bir genellemenin çirkin olabileceğini düşündüm.
lafı çok uzatmayacağım.
bir teknik direktör varken canla başla oynayıp, başka bir teknik direktör geldiğinde kıçını kaldırmayan futbolcuların, olmayan karakteridir bu.
isim vermeye gerek duymuyorum, yerli - yabancı da ayırmıyorum.
futbolcu dediğin, yılda milyon eurolar ve maç başı bin eurolar alıp,
sahada gol atınca taraftarın sevgilisi olan,
senin benim de magazin haberlerinde gördüğümüz, gençlik masturbasyonlarında fantezilerini kurduğumuz, kıçı başı ile ünlü güzel kaşarları beceren mekanizmalardır.
yurt dışında 3 yıl oynayınca askerliğini bedelli yapabilir,
ülkenin en kaliteli mekanlarında eğlenip, en lüks restoranlarında yiyip içebilir.
en pahalı markaları giyip, en son model arabalara binebilir.
ki sen, hayatın boyunca yemeden para biriktirsen o arabaları alamazsın, fakat o futbolcu öyle arabalardan koleksiyon yapar...
ve karşılığında, bu amına koduğumun endüstriyel futbolu ve futbolcusundan şu beklenir; sahada varını yoğunu ortaya koyması...
yaşanan süreçlerde, terimmiş, manciniymiş, lucescuymuş, başkasıymış olayı çok öne çıksa da;
futbolcun karaktersiz ise, adamına göre muamele yapıp da sene sonu siktir olup gitmeyi kafaya koymuş ise,
burada birbirinize kızmayın kardeşim.
boşuna uykularınız kaçmasın benim gibi.
motivasyon elbette ki önemli olsa da, oyuncunda karakter ve ruh yok ise, suçlusu bizzat kendisidir.
çünkü mukaveleye imza atarken teknik direktör için değil, kulüp için atılır.
bu kadar emeğe, bu kadar çabaya, bu kadar yüreğe,
bu yapılanlar ayıptır.
karaktersizliktir.
lafı çok uzatmayacağım.
bir teknik direktör varken canla başla oynayıp, başka bir teknik direktör geldiğinde kıçını kaldırmayan futbolcuların, olmayan karakteridir bu.
isim vermeye gerek duymuyorum, yerli - yabancı da ayırmıyorum.
futbolcu dediğin, yılda milyon eurolar ve maç başı bin eurolar alıp,
sahada gol atınca taraftarın sevgilisi olan,
senin benim de magazin haberlerinde gördüğümüz, gençlik masturbasyonlarında fantezilerini kurduğumuz, kıçı başı ile ünlü güzel kaşarları beceren mekanizmalardır.
yurt dışında 3 yıl oynayınca askerliğini bedelli yapabilir,
ülkenin en kaliteli mekanlarında eğlenip, en lüks restoranlarında yiyip içebilir.
en pahalı markaları giyip, en son model arabalara binebilir.
ki sen, hayatın boyunca yemeden para biriktirsen o arabaları alamazsın, fakat o futbolcu öyle arabalardan koleksiyon yapar...
ve karşılığında, bu amına koduğumun endüstriyel futbolu ve futbolcusundan şu beklenir; sahada varını yoğunu ortaya koyması...
yaşanan süreçlerde, terimmiş, manciniymiş, lucescuymuş, başkasıymış olayı çok öne çıksa da;
futbolcun karaktersiz ise, adamına göre muamele yapıp da sene sonu siktir olup gitmeyi kafaya koymuş ise,
burada birbirinize kızmayın kardeşim.
boşuna uykularınız kaçmasın benim gibi.
motivasyon elbette ki önemli olsa da, oyuncunda karakter ve ruh yok ise, suçlusu bizzat kendisidir.
çünkü mukaveleye imza atarken teknik direktör için değil, kulüp için atılır.
bu kadar emeğe, bu kadar çabaya, bu kadar yüreğe,
bu yapılanlar ayıptır.
karaktersizliktir.
