galatasaray

öyle bir güçtür ki benim gibi hayatında heycanlanmayı beceremeyen bir insanı, şampiyonluk maçında sakarya atatürk stadının entrafında 10 tur attırır. o 10 tur boyunca gözde yaşlar, arada sırada rastgelen bağrışlar karşısındaki kalp çarpıntıları, 7.turda stadın altındaki bisiklet kulübü binasında yaşlı amcaların maç izlediğini farkedince diğer turlarda stadın yarısından tekrar geri dönme, sayılamayacak turun ardından arkadaşla maçın izlendiği kafeye gelip korkudan giremeyiş ve köfteci amcanın yanına gidip yarım ekmek arası alma. ekmek arasını titreyen ellerle yerken köftecide izlenilen diziye tutunma, bağlanma... sonra bağrışlar, fenerli arkadaşın kafeden çıkması, yanına uçarak gelerek ''lan şampiyon muyuz lannnnn''çığlıkları, fenerli arkadaşın sessizliği karşısında çark caddesinin önünde ''şampiyon cimbom''diye bağırışlar, etraftaki arabaların coşkusu, havaifişeklerin cimboma itaat edişi. işte böyle.

acayip bişey galatasaray.