2255
çoğu kişi babasının takımını tutar. ben ise sülalemin takımını tutuyorum. babam kırklarelili annem bolulu ve ikisinde de herkes ama herkes galatasaraylı. bu kültürle yetiştim. babam emekli olduğundan fazla formam yoktu küçükken. bir tane lacoste tarzı bir formam vardı :) isim falan yok 10 numara vardı sadece arkasında. sürekli onu giyerdim. babamla birlikte her maçı izlerdim. nihat real sociedad'ta oynarken onu bile izlerdim. hiç bir maçı kaçırmazdım. ve fena bir şekilde hakan şükür hayranıydım. galatasaray ciddi olarak bir bağımlılık benim için. ilkokulda arkadaşlarımla galatasaray için kavga ettiğim bile oldu. evet, 6-0lık maç sonrası oldu bu tabii ki. arkadaşın kafasına bir adet pet şişe fırlatmıştım. içi su doluydu ama. o yüzden kafası şişmişti ve disipline gitmiştim.
geçen sene çok üzdün beni galatasaray... öyle ki fenerbahçeli arkadaşlarımın dalga geçmesine artık dayanamaz haldeyken, 13. sıraya kadar düşmüşken, ligi 7. bitirmişken ve ankaragücü bile "kümede kal galatasaray" derken ben yine kopmadım senden. kopamadım. bir bağımlılık gibi. gerçekten bağımlılık. sigara gibi bir şey galatasaray. sigara gibi ama zararlı değil. hani bir iki hafta içmezseniz tribe girersiniz ya sigarayı. lig maratonunda bir iki hafta galatasaray maçı izlemeyeyim, bana öyle oluyor. yapamıyorum sözlük cimbomsuz.
geçen sene çok üzdün beni galatasaray... öyle ki fenerbahçeli arkadaşlarımın dalga geçmesine artık dayanamaz haldeyken, 13. sıraya kadar düşmüşken, ligi 7. bitirmişken ve ankaragücü bile "kümede kal galatasaray" derken ben yine kopmadım senden. kopamadım. bir bağımlılık gibi. gerçekten bağımlılık. sigara gibi bir şey galatasaray. sigara gibi ama zararlı değil. hani bir iki hafta içmezseniz tribe girersiniz ya sigarayı. lig maratonunda bir iki hafta galatasaray maçı izlemeyeyim, bana öyle oluyor. yapamıyorum sözlük cimbomsuz.
