250
2011-2012 sezonundaki şampiyonluktan sonra bu çoşkuyu renkdaşlarla beraber yaşamak için arabaya binilir ve konvoya takılınır. her yerde bayraklar, tanımadığın bir sürü insanla aynı çoşku sevinç heyecan mutluluk yaşanır ve tam o sırada dolmuşta ayakta kalmış bir fenerbahçe taraftarı göze çarpar. ezilmiş, büzülmüş, bir an önce evime varsam telaşı içinde. ama o da farkında ulaşmak istediği yere hemen gidemeyeceğinin. önü, arkası ısağı solu galatasaraya gönül vermiş insanlarla dolu. işte o zaman bana bu mahçubiyeti yaşatmayan, başarız olduğu zamanlarda bile başımın dik olduğu, savunabildiğim, her zaman gurur duyduğum takımımın galatasaray olmasına sevindim. galatasaraylılık duygusunu yaşamış olmak işte bu zamanlarda daha çok belli ediyor kendisini. iyi günde kötü günde... umarım bu duyguyu paylaşan milyonlarca insanla bir sürü zaferde yeniden bir are sonaya gelinir.
ve son olarak:imkansızdı... ama biz gerçekçiydik... ve istedik. çünkü biz böyle zaferlerle büyümüş bir nesildik. ve bu maçla bir kez daha bizi galatasaraylı yapan babamıza teşekkür ettik.
ve son olarak:imkansızdı... ama biz gerçekçiydik... ve istedik. çünkü biz böyle zaferlerle büyümüş bir nesildik. ve bu maçla bir kez daha bizi galatasaraylı yapan babamıza teşekkür ettik.
