5402
12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı'nı kazanıp şampiyon olacak takımımdır. benim zerre şüphem yok. tek ihtiyacımız, konsantrasyon.
yediğimiz gollere bakıldığında hepsinin de belirgin bir şekilde, maçtan kopma ya da bir anlık adamını kaçırma gibi konsantrasyon eksikliğinden ileri gelen goller olduğunu görüyoruz. en son 2 tane böyle gol yedik akşamki maçta.* ve yanılmıyorsam 2. golü yediğimizde biz, henüz trabzon'da durum 2-1 idi.* yani biz 2. golü yedikten sonra fenerbahçe yerine trabzonspor atsa ve maç* berabere olsa şampiyonluğu 1 hafta erken ilan edebilme fırsatını elimizin tersiyle tepmiş olacaktık.
yediğimiz ilk golün* hiçbir açıklaması yok, bağıra bağıra geldi gol. beşiktaş, bizim sol tarafımızdan bir çok isabetli orta yaptı ve çoğu tehlikeliydi. buna rağmen biz onların orta yapmasına izin verdik, golü de yedik. şimdi yediğimiz gol önemli değil. eğer yukarıda dediğim gibi biz laubaliliğimizden dolayı bu golleri yememiz nedeniyle 1 hafta erkenden şampiyonluğumuzu ilan etme fırsatını tepseydik bile kızmazdım, sırf bu yüzden kızmıyorum yani; kızılmaz da..
beni asıl sinirlendiren, öne geçtiğimizde hele de 2 farkla öne geçtiğimizde oyun disiplininden tamamen kopuyor olmamız. hem hücumda hem de savunmada. rakip, orta sahayı elini kolunu sallaya sallaya geçiyor. beklerimiz felaket derecede kötü oynamaya başlıyor, hiç yemeyecekleri çalımlar yiyorlar. hiç yaptırtmayacakları ortaları yaptırıyorlar rakibe. defans tamamen durağanlaşıyor; yardımlaşma yok oluyor, kademe anlayışı bitiyor. muslera'nın bile konsantrasyonu bozulabiliyor, o derece.
hücumda ise; kaleci ile karşı karşıya kalıyor oyuncumuz*, pas vermiyor bomboş arkadaşına. verse arkadaşı* gol atacak, morali artacak; farkı artıracağız, gol atacağız.. ya da çok geç paslaşılıyor paslaşılsa bile, pozisyondaki avantajımız çoktan kaybolmuş oluyor. hatta ve hatta teknik heyetimizin yaptığı değişiklikler bile takımın konsantrasyonunu azaltıyor bazen. elmander'in ilk trabzonspor maçında oyundan çıkması * *gözle görülür şekilde direncimizi azaltmıştı. yine akşamki maçta* oyundan çıkması sarı kartı olması nedeniyle doğru karar olsa da takım düzenimizin bozulduğu da bir gerçek.
2011-2012 stsl sezonu gibi her türlü pisliğin döndüğü bir sezonu biz sarıyla kırmızıyla alnımızın akıyla, tüm pisliklere rağmen şampiyon olarak tamamlayacağız. son maçımız bu sezon 3 maçta da ezdiğimiz fenerbahçe ile. fenerbahçe yine aynı fenerbahçe bir değişiklik yok, biz yine aynıyız konsantrasyon eksiğimiz dışında. konsantre olup tüm maç boyunca rakibi ciddiye aldığımız takdirde yine ezeceğiz ve inşallah bu sefer yeneceğiz de!
rakip çirkinleşecek muhtemelen. maç gününe kadar, maç günü ve sonrasında. biz yeter ki ciddiyetimizi elden bırakmayalım, şampiyonluktan vazgeçmeyelim!
şampiyonluğa inanmayan taraftara sesleniyorum, kendinize gelin! umutsuzluk için hiçbir sebep yok. 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı'nı kazanıp şampiyon olacağız! çünkü sonunda iyiler mutlaka kazanır!
allah yardımcımız olsun!
*
yediğimiz gollere bakıldığında hepsinin de belirgin bir şekilde, maçtan kopma ya da bir anlık adamını kaçırma gibi konsantrasyon eksikliğinden ileri gelen goller olduğunu görüyoruz. en son 2 tane böyle gol yedik akşamki maçta.* ve yanılmıyorsam 2. golü yediğimizde biz, henüz trabzon'da durum 2-1 idi.* yani biz 2. golü yedikten sonra fenerbahçe yerine trabzonspor atsa ve maç* berabere olsa şampiyonluğu 1 hafta erken ilan edebilme fırsatını elimizin tersiyle tepmiş olacaktık.
yediğimiz ilk golün* hiçbir açıklaması yok, bağıra bağıra geldi gol. beşiktaş, bizim sol tarafımızdan bir çok isabetli orta yaptı ve çoğu tehlikeliydi. buna rağmen biz onların orta yapmasına izin verdik, golü de yedik. şimdi yediğimiz gol önemli değil. eğer yukarıda dediğim gibi biz laubaliliğimizden dolayı bu golleri yememiz nedeniyle 1 hafta erkenden şampiyonluğumuzu ilan etme fırsatını tepseydik bile kızmazdım, sırf bu yüzden kızmıyorum yani; kızılmaz da..
beni asıl sinirlendiren, öne geçtiğimizde hele de 2 farkla öne geçtiğimizde oyun disiplininden tamamen kopuyor olmamız. hem hücumda hem de savunmada. rakip, orta sahayı elini kolunu sallaya sallaya geçiyor. beklerimiz felaket derecede kötü oynamaya başlıyor, hiç yemeyecekleri çalımlar yiyorlar. hiç yaptırtmayacakları ortaları yaptırıyorlar rakibe. defans tamamen durağanlaşıyor; yardımlaşma yok oluyor, kademe anlayışı bitiyor. muslera'nın bile konsantrasyonu bozulabiliyor, o derece.
hücumda ise; kaleci ile karşı karşıya kalıyor oyuncumuz*, pas vermiyor bomboş arkadaşına. verse arkadaşı* gol atacak, morali artacak; farkı artıracağız, gol atacağız.. ya da çok geç paslaşılıyor paslaşılsa bile, pozisyondaki avantajımız çoktan kaybolmuş oluyor. hatta ve hatta teknik heyetimizin yaptığı değişiklikler bile takımın konsantrasyonunu azaltıyor bazen. elmander'in ilk trabzonspor maçında oyundan çıkması * *gözle görülür şekilde direncimizi azaltmıştı. yine akşamki maçta* oyundan çıkması sarı kartı olması nedeniyle doğru karar olsa da takım düzenimizin bozulduğu da bir gerçek.
2011-2012 stsl sezonu gibi her türlü pisliğin döndüğü bir sezonu biz sarıyla kırmızıyla alnımızın akıyla, tüm pisliklere rağmen şampiyon olarak tamamlayacağız. son maçımız bu sezon 3 maçta da ezdiğimiz fenerbahçe ile. fenerbahçe yine aynı fenerbahçe bir değişiklik yok, biz yine aynıyız konsantrasyon eksiğimiz dışında. konsantre olup tüm maç boyunca rakibi ciddiye aldığımız takdirde yine ezeceğiz ve inşallah bu sefer yeneceğiz de!
rakip çirkinleşecek muhtemelen. maç gününe kadar, maç günü ve sonrasında. biz yeter ki ciddiyetimizi elden bırakmayalım, şampiyonluktan vazgeçmeyelim!
şampiyonluğa inanmayan taraftara sesleniyorum, kendinize gelin! umutsuzluk için hiçbir sebep yok. 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı'nı kazanıp şampiyon olacağız! çünkü sonunda iyiler mutlaka kazanır!
allah yardımcımız olsun!
*
