89
benim de hayatım boyunca unutamayacağım bir akşam geçirmemi sağlamış maçtı. 11-12 yaşlarında bir velet olarak balıkesir orduevinde, cimbomlusu fenerlisi, büyüğü küçüğü maçı izliyorduk. ilk yarı bitince, avrupadan elenmenin nasıl bir duygu olduğunu unutan bir galatasaraylı olarak kendimi tutamayıp hüngür hüngür ağlamıştım milletin önünde. hatta fenerli veletlerin, gülüşmeleri, dalga geçmeleri bile aklımda. maç sonundaysa herkesin ilgi odağı olmuştum, herkes sevincini benle paylaştı bir anda. vesselam değmedi ağladığımıza, üzüldüğümüze.
