• 224
    2012'de yazdigim ilk entryim senin olsun pasam, ki böylece o yuce ruhunu yad etmis de olayim.

    birakip bizi gittigin gunden beri, her yeni yilda bizden biraz daha uzaklasiyorsun. ister galatasarayli, ister fenerli, istersen bjkli ol bizim icin farketmez. seni hic tanimadan sevdik biz. hic görmedik o guzel yuzunu, ama sen belki de hakkinda anlatilanlarla sevilen, su dunyadaki essiz insanlardan birisin. sen bizi, bize biraktigindan beri dusmanlarla savasmadik ama bu ulkede kan da durmadi, hep akti be atam. ne hayaller kurdun kim bilir. nasil bir ulke dusundun...

    ehh, belki yuksek medeniyetlerin ustune cikamadik, ama onca akan kana ragmen bu ulkede sevgi yok olmadi pasam. bu "cocuklar" seni cok sevdi ve o bize biraktigin kenetlenme duygusundan hic ama hic vazgecmedik. iste budur en buyuk mirasin atam. en kotu kosullarda bile bizler, tipki kurtulus savasinda oldugu gibi her an kenetlebiliriz. öyle yucedir ki icimizdeki bu kardeslik, hicbir guc, kuvvet ve ser bunu yikamaz. bu topraklar cok kan gördu ve görecekte ama o kan degil mi o topraga bu essiz kokuyu veren ve biz gurbettekilerin hic vazgecemedigi... o toprak kokusu, o guzel insanlar ve bakmasini bilene nasip olan o saygi... sevgi...

    ruhun sad olsun, sende o topraklar gibi özlenmektesin. hasretimsin atam...
App Store'dan indirin Google Play'den alın