371
yapmayin beyler yapmayin. acimizi icimize gomdukce hatirlatmayin su lanet olasi ayrilik acisini. bak zorla aglatiyorsunuz adami. bunu siz istediniz lan. madem oyle ben de icimi dokuyorum. turkcem kotu ama olsun. hikayeden cok isyan diyelim.
her gece onsuzlugun canimi daha fazla acittigini farkediyorum.
her gece istesem de istemesem de gozumden suzulmeye basliyor gozyaslari.
hatta bir ayicik var ona sarilip hayal ediyorum eskiden kurdugumuz hayalleri.
zavalli oyuncak, sessizce beni dinliyor. anlayacagin o da nasipleniyor aci kokan gozyaslarimdan.
bazen isyan bile ediyorum tanriya, ne gerek vardi sevip de ayirmaya?
zayifti kalbim. kirilgan. sevince bir sey gormezdi. miyop gozler neyi gorecekti ki?
lakin sevdim. bile bile sevdim. ya giderse diyerekten sevdim. inandim sevdim. daha sonra guvenip sevdim.
zamanla "aha oldu bu is" diyip sevdim. dusunmeden sevdim. "ben biraksam o beni birakmaz" safliginda sevdim.
canimi degil hayatimi verecek kadar asiktim. omrumu ugruna adayacak kadar. benim icin o kadar degerliydi.
bir insani bu kadar sevilmekten baska ne mutlu edebilir ki? anlamak icin illa kazik yemek mi gerekli?
sana kim ne verebilir ki? baskalari da benim kadar asik olabilir mi o hafif cekik kara gozlerine?
birgun anlayacaksin ama cevabini da ben vereyim. kimse sevmez seni benim kadar.
kimse incelemez senin her bir santimetrekareni benim gibi. ezberlemez vucudundaki benleri.
gece uyuyamadiginda seni dusunmez, sabahlara kadar hikaye yazip gondermez sabah uyaninca oku diye.
hic kimse benim gibi merak ve heyecanla izlemez uykunda senin o masum ve tatli halini. benim baktigim gibi bakmaz. bakamaz.
"gözleri sana benzeyen bir kızımız olmayacak mı şimdi?
başkaları mı sevecek seni? başkaları mı tutacak ellerini?
al geri veriyorum yanlış kapılara vurduğun kilitleri!
içimin mavisi senin okyanusundandı halbuki…"
her gece onsuzlugun canimi daha fazla acittigini farkediyorum.
her gece istesem de istemesem de gozumden suzulmeye basliyor gozyaslari.
hatta bir ayicik var ona sarilip hayal ediyorum eskiden kurdugumuz hayalleri.
zavalli oyuncak, sessizce beni dinliyor. anlayacagin o da nasipleniyor aci kokan gozyaslarimdan.
bazen isyan bile ediyorum tanriya, ne gerek vardi sevip de ayirmaya?
zayifti kalbim. kirilgan. sevince bir sey gormezdi. miyop gozler neyi gorecekti ki?
lakin sevdim. bile bile sevdim. ya giderse diyerekten sevdim. inandim sevdim. daha sonra guvenip sevdim.
zamanla "aha oldu bu is" diyip sevdim. dusunmeden sevdim. "ben biraksam o beni birakmaz" safliginda sevdim.
canimi degil hayatimi verecek kadar asiktim. omrumu ugruna adayacak kadar. benim icin o kadar degerliydi.
bir insani bu kadar sevilmekten baska ne mutlu edebilir ki? anlamak icin illa kazik yemek mi gerekli?
sana kim ne verebilir ki? baskalari da benim kadar asik olabilir mi o hafif cekik kara gozlerine?
birgun anlayacaksin ama cevabini da ben vereyim. kimse sevmez seni benim kadar.
kimse incelemez senin her bir santimetrekareni benim gibi. ezberlemez vucudundaki benleri.
gece uyuyamadiginda seni dusunmez, sabahlara kadar hikaye yazip gondermez sabah uyaninca oku diye.
hic kimse benim gibi merak ve heyecanla izlemez uykunda senin o masum ve tatli halini. benim baktigim gibi bakmaz. bakamaz.
"gözleri sana benzeyen bir kızımız olmayacak mı şimdi?
başkaları mı sevecek seni? başkaları mı tutacak ellerini?
al geri veriyorum yanlış kapılara vurduğun kilitleri!
içimin mavisi senin okyanusundandı halbuki…"
