71
bankacıydım elmadağ'da çalışıyorum. ilk maç 3-0 kaybedilmiş, denizli, maçı tıklım tıklım oynamak için gündüze aldı, televizyon vermiyor. öğle paydosunda bir lokantadayız, televizyon florya'dan takımın sami yen'e çıkışını gösteriyor. cüneyt ''sami yen'e ölmeye gidiyoruz'' dedi. dururmuyum, kovulma pahasına izin alıp uzadım mecidiyeköy'e. stat kapıları kapanmış, yani açıkta bir polis konvoyuna karışıyorum. sırayla içeri giren polis mangasının sonundayım. ben girer girmez demir, pis, paslı kapı kapandı. sen kimsin dediler yalvardım, takım elbiseliyim ya acıdılar. acımasalar bile beni dışarı atmak için kapıyı açsalar en az 5.000 kişi yüklenecek. açık tribüncüler bilir, tribüne çıkmak için maymun olman yetmez, kertenkele olup tırmandım. uğur'un koşa koşa tel örgüye geldiği jenerik var ya, tel örgüde karşı karşıya gelen benim. 14 kasım da da oğlum doğdu.
