977
2. fatih terim döneminde bir malatyaspor maçıyla tanıştım.yeni transferlerimiz revivo,abel xavier ve suat usta ilk kez taraftarımızın karşısında çıkıyordu.o gün istanbul'da inanılmaz bir kar yağışı vardı ve tüm yollar kapalıydı.vapur seferleri iptal edilmiş,otobüsler ise zar zor ilerleyebiliyordu.ben o gün ilk kez gidecektim çocukluğumun rüyalarını süsleyen,mabedimiz ali sami yen stadına.sabah çıktım üsküdar'daki evimden ve maç saatine 3 saat kala ulaştım mecidiyeköy'e.bir an önce içeri girmek için sabırsızlanıyordum ancak kapılar daha açılmamıştı.kendimi korumak için soğuk ve kar'dan bir kahvehaneye girdim ve oturdum 1 saat kadar.bu sırada maçın iptal edilebileceği konuşuluyordu.çayımdan son yudumıu aldım ve hızla koşmaya başladım.içimde hiç duymadığım kadar büyük bir heyecan,ne soğuğu hissediyordum dışarıda ne de eve geri dönüş çilesinin bana vereceği eziyeti.bir tek şey vardı aklımda,ali sami yen .ve kapılar açıldı.o kötü hava koşullarında rağmen binlerce büyük galatasaray taraftarı akın etmişti mabedine.biletimi okuttum ve içeri girdim.soğuk,eski ve karanlık koridordan tribüne doğru ilerledim.sadece görmek istiyordum,o ışıltılı yeşil çimleri,eski açığı,kapalıyı,maratonu...sonunda ulaştım.ilk girdiğim anda çimlerin üzerini küreyen stad görevlileri ve hoparlörlerde çınlayan şarkımız...4 sene üst üstte şampiyon olduk,avrupa'nın kralı olduk. içimde çocuksu bir sevinç,gözlerimde yaş,seni seviyorum arkadaş.
