966
eskiydi, modern değildi filan ama farklı bir havası vardı. bu hava hiç bir zaman arenada olmayacak gibime geliyor. tabi ki arenayı da seviyoruz ama anlatmak istediğim şey farklı. ali sami yen tek tip bir stat değildi. stada girdiğinizde her tribün birbirinden farklı yapısı, ahengi vardı. stat tamamen sarı kırmızıydı. bizim renklerimizle bezenmişti. birisi açık, üçü kapalı olan tribünleri vardı. eski açık zaten stattan bağımsız bir ada gibi duruyor güney cephede tüm asaletiyle. bütün koltuklar kırmızı değildi, kapalıda avea yazısının olduğu yerlerin sarı koltukları, numaralının ve kapalı alt'ın kahverengi koltukları vardı. eski açığın sarı direkleri, yeşil çatısı. içeriyi turuncu gibi loş tutan o ışıklar. yeni açıkta yağmur yağınca yaşanan çaresizlik. kar yağınca kapalıya alınan yeni açık seyircisi. stadın dışındaki binalar. gol olunca binaların tepesinde yanan meşaleler. meşaleyi yakan adamların gülümsemeleri bile görünüyordu sanki. o kadar yakın değiller ama gülüştüklerini görebiliyor, ya da öyle bir şey hissediyorduk. katlı otoparktan sadece eski açık tarafına atılan golleri görebilen seyirciler ile içeride-dışarıda bir aile ortamı vardı sanki. farklı bir havası vardı sami yen'in.
