23
ilk gittiğim şampiyonlar ligi maçıydı. önceki yıl galatasaray tarih yazarken ben de sami yen'de leeds maçı hariç bütün maçlarda yerimi almıştım. ama ilk defa galatasarayımı bir şampiyonlar ligi maçında izleyecektim. şehrin meşhur soğuğu kıçımı dondururken maçın başlamasına yarım saat kala numaralı alttaki koltuğuma oturmuştum. oturmuştum çünkü mecburdum, sosyetemiz daha önce örneklerini verdiği gibi bir kez daha opera izler gibi maç izliyordu. maç ömrümün en sıkıntılı maçıydı neredeyse uyuyacaktım, neyse ki atom karınca suat kaya daha maçın başlarında çıkıp sanırım ilk ve son şampiyonlar ligi golünü atarak galibiyeti getirmişti. numaralı da hakemin yanlış düdüğüne karşı güngörmemiş bir küfür uzatınca bütün numaralı altta kafalar bana çevrilmişti. ne zaman aklıma gelse utanır mıyım? asla ! bağırmayanlar,takımını desteklemeyenler utansın bence.
bu arada şimdi düşündüm de seromonisi olsun atmosferi olsun şampiyonlar ligi maçları tam bizim kalemimizdi. git orda milan'ı real madrid'i tokatla sonra gel burda allah selamet vermesin dandik bir kulübün başkanının ağzından "galatasaray'dan korkmuyoruz, iki takımın da kazanma ihtimali eşit." gibi dravdan açıklamalar dinle. hayat çok garip!
bamforce hatırlattı suat'ın bi de juventus'a attığı gol vardı. kafayla son dakika'da.
bu arada şimdi düşündüm de seromonisi olsun atmosferi olsun şampiyonlar ligi maçları tam bizim kalemimizdi. git orda milan'ı real madrid'i tokatla sonra gel burda allah selamet vermesin dandik bir kulübün başkanının ağzından "galatasaray'dan korkmuyoruz, iki takımın da kazanma ihtimali eşit." gibi dravdan açıklamalar dinle. hayat çok garip!
bamforce hatırlattı suat'ın bi de juventus'a attığı gol vardı. kafayla son dakika'da.
