214
izlemedim, ne yazık ki başka bir yerde olmam gerekiyordu, izleyemedim. hatta yendiğimizi öğrendiğimde maç bitmişti, skor filan da takip etmedim, sadece dün sabahtan beri içimde olan "ya yenersek ve herkes susarsa" yı yanlış yorumlamıştım. öyle ya, yenersek anında haberim olurdu diye düşündüm, oysa öyle olmadı, hiçbir manyak arkadaşım beni arayıp "yendik kızım" demedi. yenilmişiz kabul ettim, ta ki sevgilim "yenmişiz yahu, şimdi kardeşin aradı" diyene kadar. günün üzüntüsü, yorgunluğu, yaşadığım sıkıntılar, doktorlara olan sinirim, karamsarlığım dağılıverdi birden, bilgisayarı açtım ve sözlüğe girdim, çok seviyorum bu sözlüğü maç kazandığımızda. bencillik ise bencillik, yazılanları okumak ve mutlu olmak istedim, çok ihtiyacım vardı.
ben bu maç sayesinde mutlu uyudum dün, teşekkürler aslanlar.
ben bu maç sayesinde mutlu uyudum dün, teşekkürler aslanlar.
