23
artık "şöyle önemli maç, şöyle kritik viraj, böyle toplanalım, haydi salona yığılalım" falan demeye gerek bile yok aslında. her şey gün gibi ortada. sezon içindeki banvit maçından ya da alelade bir maçtan da bahsetmiyoruz. 21 yıl sonra finale adımın atılacağı maçlardan bahsediyoruz. bu saatten sonra bir galatasaraylı içinde bulunduğumuz durumun farkında olmuyorsa kendi ayıbıdır. zira zurnanın zırt dediği yere geldik diyebiliriz.
evet maç hafta içi, evet maç akşam, evet yorgun olacak herkes ya da bir ton başka mazeret, bahane... unutmayalım ki, 29 aralıktaki fenerbahçe ülker maçı da hafta içi ve aynı saatteydi ve sarı-lacivert formaya sahayı dar eden 12 bin taraftar vardı salonda. demek ki bahanelerden sıyrıldığımız zaman istediğimiz ortamı oluşturabiliyormuşuz.
artık bir hobi, eğlence, iyi vakit geçirmek değil halihazırdaki durum. hepimiz için bir ödev, görev, galatasaraylılık ödevidir. artık bir transa geçme vaktidir. şampiyonluk transına girme vaktidir. birçoğumuzun yaşadığı, dünya gözüyle gördüğü en kötü sezondan sonra içimizde bulunan, birike birike patlayacak yer arayan şampiyonluk sevinci duygusunu bize yaşatabilecek, tutunacak son dal olan erkek basketbol takımımızla bu duyguyu kusma zamanı gelmiştir. eşimiz, dostumuz, işimiz, gücümüzden daha önde tuttuğumuz galatasarayımızın en çok hakeden branşının günüdür gün.
sözlükte hemen hemen kimseyi tanımam. ne bir zirveye katıldım, ne bir dost edindim bu oluşumdan. sadece ajax maçı biletini almaya, sami yen'e gittiğimde bir kaç yazarla tesadür ettim o kadar. şimdi yalvarıyorum. tanımadığım, görmediğim, bilmediğim yazarlara, sözlüğü okuyan diğer galatasaraylılara yalvarıyorum. basketboldan anlayın, anlamayın, bu sezon maçlara gitmiş olun, olmayın ama ne olur küçücük bir gelme ihtimaliniz olsa dahi gelin. bir ıslığa bile inanılmaz ihtiyacı var takımımızın. tribünde bir koltuğu daha dolu görmeye bile fazlasıyla ihtiyacı var.
gelin, haykıralım sevgimizi, ezelim rakibimizi hep beraber. kimi bulursak getirelim. bizi galatasaray bekliyor, galatasaray çağırıyor. sevgilimiz, canımız, ciğerimiz, her şeyimiz çağırıyor. koşa koşa gitmemiz lazım.
değil mi?
evet maç hafta içi, evet maç akşam, evet yorgun olacak herkes ya da bir ton başka mazeret, bahane... unutmayalım ki, 29 aralıktaki fenerbahçe ülker maçı da hafta içi ve aynı saatteydi ve sarı-lacivert formaya sahayı dar eden 12 bin taraftar vardı salonda. demek ki bahanelerden sıyrıldığımız zaman istediğimiz ortamı oluşturabiliyormuşuz.
artık bir hobi, eğlence, iyi vakit geçirmek değil halihazırdaki durum. hepimiz için bir ödev, görev, galatasaraylılık ödevidir. artık bir transa geçme vaktidir. şampiyonluk transına girme vaktidir. birçoğumuzun yaşadığı, dünya gözüyle gördüğü en kötü sezondan sonra içimizde bulunan, birike birike patlayacak yer arayan şampiyonluk sevinci duygusunu bize yaşatabilecek, tutunacak son dal olan erkek basketbol takımımızla bu duyguyu kusma zamanı gelmiştir. eşimiz, dostumuz, işimiz, gücümüzden daha önde tuttuğumuz galatasarayımızın en çok hakeden branşının günüdür gün.
sözlükte hemen hemen kimseyi tanımam. ne bir zirveye katıldım, ne bir dost edindim bu oluşumdan. sadece ajax maçı biletini almaya, sami yen'e gittiğimde bir kaç yazarla tesadür ettim o kadar. şimdi yalvarıyorum. tanımadığım, görmediğim, bilmediğim yazarlara, sözlüğü okuyan diğer galatasaraylılara yalvarıyorum. basketboldan anlayın, anlamayın, bu sezon maçlara gitmiş olun, olmayın ama ne olur küçücük bir gelme ihtimaliniz olsa dahi gelin. bir ıslığa bile inanılmaz ihtiyacı var takımımızın. tribünde bir koltuğu daha dolu görmeye bile fazlasıyla ihtiyacı var.
gelin, haykıralım sevgimizi, ezelim rakibimizi hep beraber. kimi bulursak getirelim. bizi galatasaray bekliyor, galatasaray çağırıyor. sevgilimiz, canımız, ciğerimiz, her şeyimiz çağırıyor. koşa koşa gitmemiz lazım.
değil mi?
