3223
"her şeyin fazlası zarar" sözünün ne kadar doğru olduğunu kendisi üzerinden örnekle gösteren futbolcumuz. burada fazla olan, bir kısım* galatasaray taraftarının kendisini anlamsız derecede çok sevmesi. bu adamın galatasaray'a verdiği ne var da bu kadar sevgiyi hak ediyor anlayamıyorum. bordeaux'ya attığı gol dışında ekstra hiçbir şey yapmamıştır ki bu adam galatasaray için. bir ümit davala, bir suat kaya, bir hasan şaş, bir hakan şükür, bir arif erdem asla olamadı, olamaz da. bu saydığım isimleri de sevdik, yeri geldi baş tacı da ettik ama bir şeyler vermişlerdi galatasaray'a. sayısız şampiyonluklar, kupalar getirmişlerdi bize.
yanlış anlaşılmasın kewell sevilmesin, bıraksın gitsin rezil adam demiyorum. aslında bir culio kadar da seviyorum ama taraftarın abartılı sevgisini de hak etmediğini düşünüyorum. ölçülü olmak gerekiyor mutlaka. çünkü kewell dediğin adam artık sezonun 20 maçı sakat, 10 maçını da sakatlık sonrası güçsüzlükten oynayamayan bir futbolcu haline gelmiştir. profesyoneldir, iyi çalışıyodur kabul ama yetmiyor. siz de bunu kabul edin. hak etmiyor bu kadar sevgiyi. top oynamayan emiliano insua ne güzel demişti zamanında "hak etmiyorum" diye, o da şaşırmıştı bu aşırı sevgiye. eğer bu şekilde taraftar, futbolcunun ya da teknik direktörün verdiğinden daha fazlasını futbolcuya, teknik direktöre verirse hiçbir şey olmaz bizden.
kewell üzerinden gidiyorum ama aynı durum lucas neill, lorik cana, milan baros, emiliano insua, frank rijkaard... için de geçerli mesela. hani milan baros'u biraz ayrı tutabiliriz gol kralı olmuştur kanıtlamıştır bir yerde kendisini ama yine de hagi'yle tartışmasında direk olarak desteklenmesi tuhaf bir durumdur mesela. bu adamlar iyi futbolcular, iyi td'ler olabilir ama o kadar. bundan 30 yıl sonra bu adamlar için, nerde bayrak adam, galatasaray tarihinin en kötü sezonunu geçiren takımın birer parçasıydılar denilebilir sadece. tarih bunu yazacaktır. lorik cana mesela, allah aşkına neyin futbolunu oynadı galatasaray'da şimdiye kadar da eleştirilemez mertebesine yükseldi hemen. marsilya kaptanını, yürekten oynayan adamı nasıl beğenmezsin diye sorma bana. ben galatasaray'a barış özbek'ten fazlasını vermemiş adamı her türlü eleştiririm, öyle sevemem de. ayhan akman da yürekten oynuyor benim gözümde.
özetle demek istediğim, kewell'ın başlığında oldu ama bir yerde doğru aslında, bu yabancı sempatizanlığının, aşırı sevgi halinin azalarak bitmesi gerekiyor hem de acil bir şekilde. bunun takıma zarar verdiğinin görülmesi lazım artık. farkında olmadan takım içinde huzursuzluk yaratan bir durumdur bu. bu kadar sevmeden önce bir popescu görelim sahada, taffarel görelim, hagi görelim, jardel görelim, fatih terim görelim, lucescu görelim. başarı görelim. tutarlı ve mantıklı olalım. popüler kültüre yenilmeyelim.
yanlış anlaşılmasın kewell sevilmesin, bıraksın gitsin rezil adam demiyorum. aslında bir culio kadar da seviyorum ama taraftarın abartılı sevgisini de hak etmediğini düşünüyorum. ölçülü olmak gerekiyor mutlaka. çünkü kewell dediğin adam artık sezonun 20 maçı sakat, 10 maçını da sakatlık sonrası güçsüzlükten oynayamayan bir futbolcu haline gelmiştir. profesyoneldir, iyi çalışıyodur kabul ama yetmiyor. siz de bunu kabul edin. hak etmiyor bu kadar sevgiyi. top oynamayan emiliano insua ne güzel demişti zamanında "hak etmiyorum" diye, o da şaşırmıştı bu aşırı sevgiye. eğer bu şekilde taraftar, futbolcunun ya da teknik direktörün verdiğinden daha fazlasını futbolcuya, teknik direktöre verirse hiçbir şey olmaz bizden.
kewell üzerinden gidiyorum ama aynı durum lucas neill, lorik cana, milan baros, emiliano insua, frank rijkaard... için de geçerli mesela. hani milan baros'u biraz ayrı tutabiliriz gol kralı olmuştur kanıtlamıştır bir yerde kendisini ama yine de hagi'yle tartışmasında direk olarak desteklenmesi tuhaf bir durumdur mesela. bu adamlar iyi futbolcular, iyi td'ler olabilir ama o kadar. bundan 30 yıl sonra bu adamlar için, nerde bayrak adam, galatasaray tarihinin en kötü sezonunu geçiren takımın birer parçasıydılar denilebilir sadece. tarih bunu yazacaktır. lorik cana mesela, allah aşkına neyin futbolunu oynadı galatasaray'da şimdiye kadar da eleştirilemez mertebesine yükseldi hemen. marsilya kaptanını, yürekten oynayan adamı nasıl beğenmezsin diye sorma bana. ben galatasaray'a barış özbek'ten fazlasını vermemiş adamı her türlü eleştiririm, öyle sevemem de. ayhan akman da yürekten oynuyor benim gözümde.
özetle demek istediğim, kewell'ın başlığında oldu ama bir yerde doğru aslında, bu yabancı sempatizanlığının, aşırı sevgi halinin azalarak bitmesi gerekiyor hem de acil bir şekilde. bunun takıma zarar verdiğinin görülmesi lazım artık. farkında olmadan takım içinde huzursuzluk yaratan bir durumdur bu. bu kadar sevmeden önce bir popescu görelim sahada, taffarel görelim, hagi görelim, jardel görelim, fatih terim görelim, lucescu görelim. başarı görelim. tutarlı ve mantıklı olalım. popüler kültüre yenilmeyelim.
