156
öncelikle şunu söylemeliyim, beni hayal kırıklığına uğratan maç olmuştur.
sezonun başından beri pek de farklı bir görüntü yoktu sahada. ilk yarıda topa daha çok sahip olan taraf bizdik fakat her zamanki gibi kaleye gitmekte zorluk çektik. hava inanılmaz soğuktu, tipi ve güçlü bir rüzgar eşliğinde ataklar geliştiriyorduk ama yine olgunlaşmıyordu ataklarımız. cılız ve güçsüz kalıyordu. sene başından beri çektiğimiz en büyük sıkıntı da bu değil mi zaten?
ilk yarı boyunca ortaya konan mücadele beni tatmin etti. stancu topla buluştuğu her seferde topu başarılı bir şekilde ileriye taşıdı, topu da çok iyi saklıyor. çağlar'ın performansından da memnun kaldım. bu takımın antrenmanlarda köşe vuruşlarını nasıl çalıştığını gerçekten merak ettiğimi söylemeliyim. ilk yarıda kaç korneri heba ettiğimizi hatırlamıyorum. ya çok ön direğe kullanılıyor, ya da ceza sahasındaki bütün oyuncuları aşarak ters kanattan auta çıkıyor top. her takımın bir köşe vuruşu organizasyonu olmalı diye düşünüyorum. ilk yarıyı 1-0 önde kapatırken de ikinci yarıda rüzgara karşı oynayacağımızı bilerekten endişelenmeye başlamıştım.
serkan kurtuluş konusuna değinmek istemiyorum fakat maç başından beri aksıyordu sürekli. topu ayağının altından kaçırdı, rakibini kaçırdı. bugün oyuna konsantre olmadığı çok açıktı. golü yediğimiz pozisyonda kendi kanadında orta saha çizgisinin tam önünde rakip oyuncu topla buluştuğunda serkan kurtuluş hemen karşısındaydı. o anda yapmadığı müdahale ile golü yedik zaten. bir bek oyuncusu orda rakibi geçirtmemeli.
maçın sonucu ortada yapılacak pek bir yorum yok. penaltı golünden sonra stadyumdan ayrıldıktan eve gelene kadar geçen sürede düşündüğüm tek şey, bir takım yediği bir gol sonrası ki rakibin beraberliği yakaladığı bir maçta, nasıl oluyor da bu kadar çabuk ve kolay demoralize oluyor. hedefi olan, amacı olan bir takımız. fakat yediğimiz 1 gol sonrası oyundan kopuyoruz tamamen. eski mücadeleci görüntümüzden eser yok. maalesef hagi'nin belirttiği gibi bu takım büyük takım kimliğini kaybetmiş durumda.
ne sistemden ötürü, ne sabri'nin ortada oynamasından, ne stancu'nun solda oynamasından, ne sarp'tan, ne serkan'dan ötürü... tek problemimiz büyük takım kimliğini kaybetmiş olmamız. çünkü futbolcular galatasaray forması ile mücadele ettiklerinden bihaber durumdalar. tek yapılması gereken de bu bilinci geri kazandırmak.
sezonun başından beri pek de farklı bir görüntü yoktu sahada. ilk yarıda topa daha çok sahip olan taraf bizdik fakat her zamanki gibi kaleye gitmekte zorluk çektik. hava inanılmaz soğuktu, tipi ve güçlü bir rüzgar eşliğinde ataklar geliştiriyorduk ama yine olgunlaşmıyordu ataklarımız. cılız ve güçsüz kalıyordu. sene başından beri çektiğimiz en büyük sıkıntı da bu değil mi zaten?
ilk yarı boyunca ortaya konan mücadele beni tatmin etti. stancu topla buluştuğu her seferde topu başarılı bir şekilde ileriye taşıdı, topu da çok iyi saklıyor. çağlar'ın performansından da memnun kaldım. bu takımın antrenmanlarda köşe vuruşlarını nasıl çalıştığını gerçekten merak ettiğimi söylemeliyim. ilk yarıda kaç korneri heba ettiğimizi hatırlamıyorum. ya çok ön direğe kullanılıyor, ya da ceza sahasındaki bütün oyuncuları aşarak ters kanattan auta çıkıyor top. her takımın bir köşe vuruşu organizasyonu olmalı diye düşünüyorum. ilk yarıyı 1-0 önde kapatırken de ikinci yarıda rüzgara karşı oynayacağımızı bilerekten endişelenmeye başlamıştım.
serkan kurtuluş konusuna değinmek istemiyorum fakat maç başından beri aksıyordu sürekli. topu ayağının altından kaçırdı, rakibini kaçırdı. bugün oyuna konsantre olmadığı çok açıktı. golü yediğimiz pozisyonda kendi kanadında orta saha çizgisinin tam önünde rakip oyuncu topla buluştuğunda serkan kurtuluş hemen karşısındaydı. o anda yapmadığı müdahale ile golü yedik zaten. bir bek oyuncusu orda rakibi geçirtmemeli.
maçın sonucu ortada yapılacak pek bir yorum yok. penaltı golünden sonra stadyumdan ayrıldıktan eve gelene kadar geçen sürede düşündüğüm tek şey, bir takım yediği bir gol sonrası ki rakibin beraberliği yakaladığı bir maçta, nasıl oluyor da bu kadar çabuk ve kolay demoralize oluyor. hedefi olan, amacı olan bir takımız. fakat yediğimiz 1 gol sonrası oyundan kopuyoruz tamamen. eski mücadeleci görüntümüzden eser yok. maalesef hagi'nin belirttiği gibi bu takım büyük takım kimliğini kaybetmiş durumda.
ne sistemden ötürü, ne sabri'nin ortada oynamasından, ne stancu'nun solda oynamasından, ne sarp'tan, ne serkan'dan ötürü... tek problemimiz büyük takım kimliğini kaybetmiş olmamız. çünkü futbolcular galatasaray forması ile mücadele ettiklerinden bihaber durumdalar. tek yapılması gereken de bu bilinci geri kazandırmak.
