246
galatasaray'a geldiğinde karşısında 4 sene üst üste şampiyon olmuş ve uefa kupasını almış bir takım buldu. üstelik kadrosu da eksilmemiş, bilakis gelişmişti. hakan şükür gitmiş (arif erdem gidip gelmiş) yerine ise alınabilecek en iyi golcülerden mario jardel ile dönemin türkiye gol kralı serkan aykut alınmıştı.
o dönem o kadronun şampiyonlar liginde çeyrek final yapması kimseyi şaşırtmamıştı. hatta daha iyi bir teknik direktör olsa veya fatih terim kalsa takımın şampiyonlar ligini alabileceğini düşünenler vardı. ayrıca 4 sene üst üste şampiyon olduktan sonra dağılmamış ve hatta üzerine eklenmiş bir takımın şampiyonluk serisini bozan isim de mircea lucescu idi.
yani o çeyrek final olmasa, lucescu ilk geldiği sene başarısız diye yollanabilirdi. galatasaray taraftarı şampiyonluğa acayip alışmıştı. her maçı 3-5 farkla kazanmaya alışmıştı.
ertesi sene büyük döküm yaşandı. hagi, popescu, taffarel, okan, emre, fatih, hakan ünsal, jardel, ümit davala... hepsi bu senenin içinde takımdan ayrıldı. yerlerine de, biliyorsunuz işte bi yığın adam doldu takıma. biz o galatasaray'ı hala ligi avrupayı kasıp kavuran galatasaray sandık. her maçı 3-5 atarak kazanabiliriz sandık. lucescu o kadroyla avrupada inanılmaz işler başardı ama "beklediğimiz şampiyonlar ligi kupası"nı kazandıramadığı için tepkiliydik. lucescu o kadroyu ligde şampiyon yaptı. ama galatasaray zaten her sene şampiyonluğu cepte olan bir takımdı. her maçı farkla kazanmadan sonra alınacak şampiyonluğun da keyfi yoktu. fatih terim'in bi kez daha gelme ihtimali mi vardı? o zaman fatih terim gelmeliydi.
uzun lafın kısası. lucescu'nun gidişi için o dönemki yönetime, taraftara, şuna buna suç atmaya gerek yok. biz 1996-2000 arası öyle bir takım görmüştük ki, başında hoca olarak kim olursa olsun, ölümüzün bile şampiyon olacağına inanıyorduk. bunu keyif verici bi futbolla yapamadıktan sonra, şampiyonluk çok da önemli değil diyorduk. yani, lucescu kimsenin kurbanı olmadı, galatasaray takımının 1996-2000 yılları arasındaki efsanevi futbolunun kurbanı oldu, uefa kupasının, art arda gelen şampiyonlukların, art arda iki derbide 10 gol atarak tsyd kupasını alan takımın, peşi sıra 3 maçta 20 gol atmışlığı bulunan, bu 4 sene içinde ligde tam 338 gol bulmuş bir fenomenin kurbanı oldu.
çok alışmıştık. her sene şampiyon olacağımızı sanıyorduk. lucescu giderken karşı çıkan fazla değildi. şampiyonluk çok mesele değildi o zaman. daha 10 yıl geçmeden bugünkü hallere düşeceğimizi nereden bilebilirdik ki?
o dönem o kadronun şampiyonlar liginde çeyrek final yapması kimseyi şaşırtmamıştı. hatta daha iyi bir teknik direktör olsa veya fatih terim kalsa takımın şampiyonlar ligini alabileceğini düşünenler vardı. ayrıca 4 sene üst üste şampiyon olduktan sonra dağılmamış ve hatta üzerine eklenmiş bir takımın şampiyonluk serisini bozan isim de mircea lucescu idi.
yani o çeyrek final olmasa, lucescu ilk geldiği sene başarısız diye yollanabilirdi. galatasaray taraftarı şampiyonluğa acayip alışmıştı. her maçı 3-5 farkla kazanmaya alışmıştı.
ertesi sene büyük döküm yaşandı. hagi, popescu, taffarel, okan, emre, fatih, hakan ünsal, jardel, ümit davala... hepsi bu senenin içinde takımdan ayrıldı. yerlerine de, biliyorsunuz işte bi yığın adam doldu takıma. biz o galatasaray'ı hala ligi avrupayı kasıp kavuran galatasaray sandık. her maçı 3-5 atarak kazanabiliriz sandık. lucescu o kadroyla avrupada inanılmaz işler başardı ama "beklediğimiz şampiyonlar ligi kupası"nı kazandıramadığı için tepkiliydik. lucescu o kadroyu ligde şampiyon yaptı. ama galatasaray zaten her sene şampiyonluğu cepte olan bir takımdı. her maçı farkla kazanmadan sonra alınacak şampiyonluğun da keyfi yoktu. fatih terim'in bi kez daha gelme ihtimali mi vardı? o zaman fatih terim gelmeliydi.
uzun lafın kısası. lucescu'nun gidişi için o dönemki yönetime, taraftara, şuna buna suç atmaya gerek yok. biz 1996-2000 arası öyle bir takım görmüştük ki, başında hoca olarak kim olursa olsun, ölümüzün bile şampiyon olacağına inanıyorduk. bunu keyif verici bi futbolla yapamadıktan sonra, şampiyonluk çok da önemli değil diyorduk. yani, lucescu kimsenin kurbanı olmadı, galatasaray takımının 1996-2000 yılları arasındaki efsanevi futbolunun kurbanı oldu, uefa kupasının, art arda gelen şampiyonlukların, art arda iki derbide 10 gol atarak tsyd kupasını alan takımın, peşi sıra 3 maçta 20 gol atmışlığı bulunan, bu 4 sene içinde ligde tam 338 gol bulmuş bir fenomenin kurbanı oldu.
çok alışmıştık. her sene şampiyon olacağımızı sanıyorduk. lucescu giderken karşı çıkan fazla değildi. şampiyonluk çok mesele değildi o zaman. daha 10 yıl geçmeden bugünkü hallere düşeceğimizi nereden bilebilirdik ki?
