671
taşınmaları hiç sevmem ben , evimi üç kez değiştirdim üçünde de tüm eşyalar ve herkes gittikten sonra her odayı tek tek dolaşıp veda ettim.. çünkü evin her noktası bir anıdır aslında... ama dün geceki kadar kötü hiç olmamıştım , belki de taşındıktan sonra evimin yıkılacak olmasıdır beni bu kadar üzen... ağlamayacaktım söz vermiştim kendime...kafam dik şekilde çıkmak istiyordum ali sami yen'den... başarmak üzereydim ki tugay kerimoğlu belirdi o kalabalığın arasında... daha fazla tutamadım kendimi... adam sahadaki bir taraftar kadar içten ağlıyordu...o ağladı ben ağladım... ve çıkarken son kez dokundum sami yen'in dokunabildiğim her noktasına... istediklerini yapsınlar artık... hatıralarımızı yıkamayacaklar nasılsa...ordan her geçişte yine duracak zaman... bir saniyeliğine bile olsa her galatasaraylının gözünün önünde belierecek orayla ilgili anıları... ve yıllar sonra belki dolaşacağız maçtan önce toplaştığımız sokaklarda amaçsızca... gidiyoruz şimdi.. gidiyoruz ama ali sami yen sonsuza kadar...
