53
bir çok galatasaray'lı gibi benimde unutamayacağıö musabaka. 309 kd. askerliğimi balikesir edremiite yapan ben, acemiliğin bitişi ve aile ile birlikte evci izni sonunda saat 17.00'da nizamiyeden içeri girdim. balıkesir'de bile etraf şampiyonluk havasına girmiş fenerbahçeliler ile doluydu askerliğin verdiği moral bozukluu ile birlikte hiçte umudum yoktu. nöbetçi subayında fenerli olması neticesinde gazinoda diğer maç izlenirken skora bakmak için ara sıra bizim maçta açılıyordu. maç içi olaylar, maç sonrasını diğer arkaşadaşlarımız gözlerimizi yaşartacak kadar güzel yazmışlar okudukça duygulanmamak elde değil. ben bizim maç bittikten sonra erbaş gazinosunda sandalye üzerinde bekleyeni tepinen, bitir ulaaannn diye haykıran yüzlerce adamdan sadece biriydim. aynı gazinoda hasan kabze golünü görmüş olan ben fener balının devreye gireceği endiyesiyle bekledim o geçmek bilmeyen dakikaları. son dakikada kaçan fener golünde ise öldüm öldüm dirildim. maç bitti muthiş bir sevinç, askerde mutlu olduğum tek gün diyebilirim abartmadan. koğuşa geldiğimde fenerli arkadaşlar uyumuştu bile tıpkı benim 4-0 malıp olduğumuz o sezon maçında yaptığım gibi. ama uyumak ne mümkün çünkü dışarda uygun adım yürüyen galatasaray askerleri şöyle inletmekteydi ortalığı her türk asker doğar her asker şampiyon olamaz.
