116
“(gbkz: galatasaraylılık; din gibi, mezhep gibi yerleşmiş köklü bir inançtır. galatasaray’ı işte bu yüzden tercih eder ve galatasaraylılığımla her zaman gurur duyarım).” demiş metin oktay. benim içinse galatasaraylı olmak bir onurdur en başta. bir gururdur. asil bir duruş, aynı zamanda sokağa başı dik çıkmaktır. mağrur bir sevgidir. tanımadığın birine sarılmaktır mutluluktan. tüm ülkeye yepyeni bir çağ açmaktır. her zaman çok zor görünen şeylerin başarılabileceğinin öğrenilmesidir. aşağılık kompleksi duymadan rakibe saygı duyabilmektir. rakip takım taraftarını kızdırmak ama aşağılamak değildir. bu ülkenin spor tarihini yazdığını bilmektir. nerden geldiğini unutmadan, nereye gideceğini hedeflemektir. gerçekleştirdiklerinin; başkalarının hayali olduğunu hatırlamaktır. sarı-kırmızı ağlamaktır içten ve sessizce, gerekirse 14 sene kan kusmaktır. ama yeri geldiğinde tribünlerle coşmaktır, sevmeyenleri ölsün diyecek kadar coşkuyla. zaman zaman sessiz bir yumruktur havaya kalkan; zaman zaman bir haykırıştır göğe yükselen sarı-kırmızı dumanlar altında. vefadır. geçmişi unutmamaktır. düştüğü yerden kalkabilmektir zamanı geldiğinde. umuttur. ilktir. armadır. aşktır.
