176
maçı evimde babamlarla izlemiştim. annem, ablam, babam, fenerli bir arkadaşım bizim evdeydik. 10 sene evveli tabi... ama maç bittikten sonrasını hiç unutmayacağım.
"haydi aslanım... ve gol... şampiyonuz..."
dedi televizyon bağıra bağıra, ve ben bayılmışım. oturma odasının ortasında bayıldım. bir süre öyle yattım sanırım, belki bir 25-30 saniye. babam doktor benim. adam sevincinden oğlunun bayıldığını farketmemiş, ben zira halının üstündeydim. oraya düşüvermişim. bir anda babam sarsı beni, gözlerimi açtım, arkadan spikerin ağlama sesi falan geliyor. tepemde bizimkiler. babam iyi misin oğlum falan diyor. ablam mutfağa koşmuş su getirmiş. hiçbirşey hatırlamıyorum ama ben. iyiydim tabi, bişeyim yok baba, dedim. kalktım, sevinmeye devam ettik.
böyle birşeyi bir daha nasıl yaşarım, hiç bilmiyorum. yazarken gözlerim doluyor. sevinçten bayılttı bu takım beni. düşünün.
sen çok ama çok büyüksün galatasaray.
"haydi aslanım... ve gol... şampiyonuz..."
dedi televizyon bağıra bağıra, ve ben bayılmışım. oturma odasının ortasında bayıldım. bir süre öyle yattım sanırım, belki bir 25-30 saniye. babam doktor benim. adam sevincinden oğlunun bayıldığını farketmemiş, ben zira halının üstündeydim. oraya düşüvermişim. bir anda babam sarsı beni, gözlerimi açtım, arkadan spikerin ağlama sesi falan geliyor. tepemde bizimkiler. babam iyi misin oğlum falan diyor. ablam mutfağa koşmuş su getirmiş. hiçbirşey hatırlamıyorum ama ben. iyiydim tabi, bişeyim yok baba, dedim. kalktım, sevinmeye devam ettik.
böyle birşeyi bir daha nasıl yaşarım, hiç bilmiyorum. yazarken gözlerim doluyor. sevinçten bayılttı bu takım beni. düşünün.
sen çok ama çok büyüksün galatasaray.
