2916
emre belezoğlu'nun fenerbahçeye gitmesinin kurbanı olmuştur.
evet, bence arda emre yoluna düştü. 2008 avrupa şampiyonası yazında transfer oldu emre fenerbahçe'ye. arda'yı ben en son tam anlamıyla doğru dürüst, savaşarak, isteyerek, fedakarlık yaparak futbol oynarken tam da o avrupa şampiyonasında gördüm. sonra o şampiyona bitti, lig yine gündemimize girdi ve arda'nın geleceğini çizen o pankart kadıköy semalarında görüldü:
(bkz: emre'yi bitirdik sıra arda'da)
oğlum, bu çocuğun başına ne geldiyse bu pankart yüzünden geldi. galatasaray yönetimi ve ben de dahil olmak üzere tüm galatasaray taraftarı arda'nın da bir gün sonunun fenerbahçe'de biteceğinden o kadar korktuk ki tam da takımdan gitmesi gereken o 2008 yazında ve o senenin ara transfer döneminde avrupa'ya satmadık arda'yı. keşke sırf satmamakla kalsaydık. 10 numarayı verdik. kaptanlığı verdik. lan nerdeyse eline kulübü teslim ettik. sırf gün gelip de onu fenerbahçe'ye kaptırmamak için.
ama, al işte ne oldu? boynuz kulağı geçti. arda galatasaray'a transfer yaptırır *, takımdan oyuncu gönderir oldu *. teknik direktörleri önce arda'ya beğendirmek gerekmeye başladı ve sonuç: arda artık kendi taraftarı tarafından sevilmeyen, istenmeyen adam.
şu anda onun bu haline nasıl üzüldüğümü bir ben biliyorum herhalde. böyle olmasını istemezdim ama arda bizim onun önüne altın tepsiyle sunduğumuz egoların kurbanı oldu. demek istediğim, geniş pencereden bakıldığında tek suçlu arda değil. ona belli olduğu üzere kaldıramadığı, hatta altında ezildiği, bu yükleri, sorumlulukları yüklediğimiz için taraftar ve yönetim olarak biz de suçluyuz.
çok az kaldı arda ali sami yen'de yuhlanacak ve ben o anı nerede izliyor olursam olayım birkaç damla yaş akıtacağım gözümden galiba.
evet, bence arda emre yoluna düştü. 2008 avrupa şampiyonası yazında transfer oldu emre fenerbahçe'ye. arda'yı ben en son tam anlamıyla doğru dürüst, savaşarak, isteyerek, fedakarlık yaparak futbol oynarken tam da o avrupa şampiyonasında gördüm. sonra o şampiyona bitti, lig yine gündemimize girdi ve arda'nın geleceğini çizen o pankart kadıköy semalarında görüldü:
(bkz: emre'yi bitirdik sıra arda'da)
oğlum, bu çocuğun başına ne geldiyse bu pankart yüzünden geldi. galatasaray yönetimi ve ben de dahil olmak üzere tüm galatasaray taraftarı arda'nın da bir gün sonunun fenerbahçe'de biteceğinden o kadar korktuk ki tam da takımdan gitmesi gereken o 2008 yazında ve o senenin ara transfer döneminde avrupa'ya satmadık arda'yı. keşke sırf satmamakla kalsaydık. 10 numarayı verdik. kaptanlığı verdik. lan nerdeyse eline kulübü teslim ettik. sırf gün gelip de onu fenerbahçe'ye kaptırmamak için.
ama, al işte ne oldu? boynuz kulağı geçti. arda galatasaray'a transfer yaptırır *, takımdan oyuncu gönderir oldu *. teknik direktörleri önce arda'ya beğendirmek gerekmeye başladı ve sonuç: arda artık kendi taraftarı tarafından sevilmeyen, istenmeyen adam.
şu anda onun bu haline nasıl üzüldüğümü bir ben biliyorum herhalde. böyle olmasını istemezdim ama arda bizim onun önüne altın tepsiyle sunduğumuz egoların kurbanı oldu. demek istediğim, geniş pencereden bakıldığında tek suçlu arda değil. ona belli olduğu üzere kaldıramadığı, hatta altında ezildiği, bu yükleri, sorumlulukları yüklediğimiz için taraftar ve yönetim olarak biz de suçluyuz.
çok az kaldı arda ali sami yen'de yuhlanacak ve ben o anı nerede izliyor olursam olayım birkaç damla yaş akıtacağım gözümden galiba.
