20
yanlış hatırlamıyorsam yine bir ramazan ayındayız. maç günü iş yerinden izin alıp saat 3’te çıktım işten. arkadaşlar iftara galata kulesinin oraya çağırdı ben de davete icabetsizlik olmaz diyerek kalktım gittim. neyse ezan okundu yemekler yendi. hadi dedik kalkalım. –hiç unutmuyorum elemanın birisi ulan saat daha 6 saat 10’daki maça bu saatte gidilir mi dedi- ayağımızı sürüye sürüye kalktık çıktık yola.
bu arada maç ya bordeaux ya da psv maçı olmalı net hatırlamıyorum.
saat 6:30 gibi okmeydanı tem bağlantısındaydık. gaziosmanpaşa sapağına gelmeden trafik kilitlendi. çok fazla dert etmedik nasıl olsa hem kombinemiz vardı hem de daha maça koskoca 3 saat… gideceğimiz yol da topu topu 20 km var ya da yok. yürüsek gideriz birader üç saatte değil mi?
değil işte anasını satayım değil.
olimpiyatın arkasından, sağından, solundan ne kadar kaçamak yol varsa hepsi denendi. ama sonuçlar maalesef hep hüsrandı. saat 9:30 gibiydi sanırım stadı görebiliyor ama ona dokunamıyorduk. en sonunda arabaları yol kenarına bırakıp tozlu topraklı ve hatta çamurlu bir yoldan stada ulaşmayı başardık.
evet zafer bizimdi artık…
ama o da ne kapıdaki görevli maalesef sizi stada alamam demez mi(!)
neymiş maçın 2. yarısının 47. dakikası oynanmaktaymış. bak bak bak…. ulan biz ne bok yemeye yürüdük o kadar yolu. araya adamlar sokuyoruz, polise gidiyoruz, bağırıyoruz, çağırıyoruz ı – ıh nuh diyor peygamber demiyor elemanlar.
hayatımda ilk defa galatasaray’ın bir maçına gittim ve biletim olduğu halde –ki biletsizken gittiğimde bile boş dönmedim hiç- dışarıda kaldım. yanımızdaki arkadaşlar da ılımlı olunca çok da fazla bir şey yapamıyoruz ve gerisin geriye dönüyoruz arabaların olduğu yere.
bu arada maçı da radyodan takip ediyoruz haa. neyse arabaları bıraktığımız yere geldik ama ortalık sakin ne yol tıkalı ne de sağda solda araba var.
ulan!!! diyoruz hep beraber bu kadar çile yetmedi mi. evet arabaları çekmişler.
yok abi yetmedi diyor otoparktaki eleman.
bayıl bakalım şuraya da rahaaatt rahat uyu bu saatten sonra.
bu arada maç ya bordeaux ya da psv maçı olmalı net hatırlamıyorum.
saat 6:30 gibi okmeydanı tem bağlantısındaydık. gaziosmanpaşa sapağına gelmeden trafik kilitlendi. çok fazla dert etmedik nasıl olsa hem kombinemiz vardı hem de daha maça koskoca 3 saat… gideceğimiz yol da topu topu 20 km var ya da yok. yürüsek gideriz birader üç saatte değil mi?
değil işte anasını satayım değil.
olimpiyatın arkasından, sağından, solundan ne kadar kaçamak yol varsa hepsi denendi. ama sonuçlar maalesef hep hüsrandı. saat 9:30 gibiydi sanırım stadı görebiliyor ama ona dokunamıyorduk. en sonunda arabaları yol kenarına bırakıp tozlu topraklı ve hatta çamurlu bir yoldan stada ulaşmayı başardık.
evet zafer bizimdi artık…
ama o da ne kapıdaki görevli maalesef sizi stada alamam demez mi(!)
neymiş maçın 2. yarısının 47. dakikası oynanmaktaymış. bak bak bak…. ulan biz ne bok yemeye yürüdük o kadar yolu. araya adamlar sokuyoruz, polise gidiyoruz, bağırıyoruz, çağırıyoruz ı – ıh nuh diyor peygamber demiyor elemanlar.
hayatımda ilk defa galatasaray’ın bir maçına gittim ve biletim olduğu halde –ki biletsizken gittiğimde bile boş dönmedim hiç- dışarıda kaldım. yanımızdaki arkadaşlar da ılımlı olunca çok da fazla bir şey yapamıyoruz ve gerisin geriye dönüyoruz arabaların olduğu yere.
bu arada maçı da radyodan takip ediyoruz haa. neyse arabaları bıraktığımız yere geldik ama ortalık sakin ne yol tıkalı ne de sağda solda araba var.
ulan!!! diyoruz hep beraber bu kadar çile yetmedi mi. evet arabaları çekmişler.
yok abi yetmedi diyor otoparktaki eleman.
bayıl bakalım şuraya da rahaaatt rahat uyu bu saatten sonra.
