1683
yıllardır göz ardı edilen, en büyük kamburlarından biri yaz kampıdır. yarım yamalak kadrolar, kötü stadyumlar, yetersiz rakipler... merak etmeyin; "bu ne biçim takım yea, mençıstırla oynayaydık!" diyen tayfadan değilim. ben de biliyorum ilk maçların zayıf rakiplere karşı oynamanın mantığını. zaten doğrusu da budur. biraz maddelendireyim:
- galatasaray, yıllardır yurt dışı yaz kamplarına eksik kadrolarla gider. bütün sene şans vermeyeceği gençleri oynatır durur hazırlık maçlarında. elbette gençler de şans bulsun; ancak asıl bütün sene beraber oynayacak takım, bu tip maçlarda oynamalı ki, o "hazırlık" sözde hazırlık olmasın. takım birbirine alışsın. kaldı ki bugüne kadar hazırlık maçlarında bulduğu şansları değerlendirip takıma giren oyuncu da hatırlamıyorum. geçen sene serdar eylik böyle çıkar gibi oldu, onu da 5 maç falan oynatıp denizli'ye verdik.
- transferler hep geç kalır, bu kamplara yetişmez bir türlü. yetişmeyince de bu oyuncuların takıma adapte olmasının ne kadar zorlaştığını hepimiz biliyoruz.
- gelelim rakiplere. ilk 2-3 maç zayıf rakiplere karşı oynanır, bu farzdır. fakat gönül ister ki bu rakiplerden sonra kademeli olarak rakibin seviyesi de yükselsin. hatta geçmişte olduğu gibi amsterdam turnuvalarına falan katılalım. ne bileyim yani, gudikspor, skimsonik idman yurdu falan diye başlasın; club brugge, az alkmaar, porto diye gidebilsin bu. ve bu maçlara da kendi "asıl" takımımızla çıkalım ki; hem takım hem biz görelim neye ne kadar hazır olduğumuzu.
- galatasaray, yıllardır yurt dışı yaz kamplarına eksik kadrolarla gider. bütün sene şans vermeyeceği gençleri oynatır durur hazırlık maçlarında. elbette gençler de şans bulsun; ancak asıl bütün sene beraber oynayacak takım, bu tip maçlarda oynamalı ki, o "hazırlık" sözde hazırlık olmasın. takım birbirine alışsın. kaldı ki bugüne kadar hazırlık maçlarında bulduğu şansları değerlendirip takıma giren oyuncu da hatırlamıyorum. geçen sene serdar eylik böyle çıkar gibi oldu, onu da 5 maç falan oynatıp denizli'ye verdik.
- transferler hep geç kalır, bu kamplara yetişmez bir türlü. yetişmeyince de bu oyuncuların takıma adapte olmasının ne kadar zorlaştığını hepimiz biliyoruz.
- gelelim rakiplere. ilk 2-3 maç zayıf rakiplere karşı oynanır, bu farzdır. fakat gönül ister ki bu rakiplerden sonra kademeli olarak rakibin seviyesi de yükselsin. hatta geçmişte olduğu gibi amsterdam turnuvalarına falan katılalım. ne bileyim yani, gudikspor, skimsonik idman yurdu falan diye başlasın; club brugge, az alkmaar, porto diye gidebilsin bu. ve bu maçlara da kendi "asıl" takımımızla çıkalım ki; hem takım hem biz görelim neye ne kadar hazır olduğumuzu.
