18139
yeri doldurulması zor olan kaleci, bir efsane.
buraya çok potansiyelli bir kaleci olarak ve çok ciddi bonservis ödenmesiyle geldi. taffarel sayesinde potansiyelini buldu. fatih terim sayesinde galatasaray'a aidiyet hissi duymaya başladı. avrupa kulüplerinin ilgisi hep devam etti ama önceliği hep galatasaray oldu. 3 kez uzun süreli sakatlık yaşadı. birinci sakatlığı daha hafifti, parmak kırığıydı. eşinin diktiği eldivenlerle sahaya fedakarlık yaparak çıkmaktan çekinmedi. ikinci sakatlığı daha ağırdı, fibula kemiği kırıldı. fatih terim'e göre sezonun kırılma anı o andı. o sakatlıkta bile teknoloji yardımlı özel koordinasyon çalışmaları yaptı. üçüncü sakatlığında çarpraz bağları koptu. varlığı o kadar elzemdi ki galatasaray da o sezonlarda 3 şampiyonluktan oldu. zaten 14 sezonda 8 şampiyonluk gören bir kaleci için bu veri daha da anlamlı oluyor. kendisi o kadar profesyonel ve çalışkandı ki bu üç sakatlıktan da eskisi gibi dönmeyi başarabildi. 2018'de ilk defa kaptan oldu. 2020'de kulübün mali sıkıntılar yaşaması üzerine maaşında indirim talebine olumlu yanıt verdi. bunun üzerine takımda birinci kaptan oldu. liderlik vasfı da iyiydi. bu takımda yerlilerle bir kez bile sorun yaşamadı. icardi-torreira-sanchez gibi kıtasından isimler de onun sayesinde kulübe çok çabuk ısındı. sıcakkanlı ve sempatik özellikleriyle ülkedeki herkesin takdirini de kazanmayı başardı. hırslı mıydı peki? sonuna kadar. her gol yedikten sonra yüzü ağlamaklı olurdu zaten. okan buruk'la gelen başarılar tıpkı mertens gibi onun da kariyerini uzattı. bu takımın lideri ve demirbaşı olmaya devam etti. ta ki bu sezona kadar. elbette hala kötü kaleci değil, takımın aşırı riskli taktiği de onu biraz kötü gösterdi ama kendisine yönelik ilk defa ciddi tepkiler oldu. kariyerinde ilk defa ıslıklandı. neyse ki anlık bir şeydi, devam etmedi. taraftarın efsanesine olan sevgisi azalmadı. takım toparlandıkça tekrar o da toparlandı. finali iyi yaptı. kendisine yakışan bir veda oldu.
2011'de yeni stadına geçen, başarı ruhunu tekrar dirilten, bu dönemde rakiplerine göre nispeten çok daha başarılı olan, kupa rekoru kıran bir takımın demirbaşı oldun muslera. modern galatasaray'ın ayaklı tarih kitabı gibiydin. takımda iyi zamanların da oldu kötü zamanların da. ama galatasaray 14 sezon boyunca kaleci aramadı, dile kolay. şimdilerde arıyoruz ve her isim bana biraz yavan geliyor. futbolda atanınla tutanın iyi olacak derler. bizim hep tutanımız iyiydi. inşallah şansımız yine yaver gider.
buraya çok potansiyelli bir kaleci olarak ve çok ciddi bonservis ödenmesiyle geldi. taffarel sayesinde potansiyelini buldu. fatih terim sayesinde galatasaray'a aidiyet hissi duymaya başladı. avrupa kulüplerinin ilgisi hep devam etti ama önceliği hep galatasaray oldu. 3 kez uzun süreli sakatlık yaşadı. birinci sakatlığı daha hafifti, parmak kırığıydı. eşinin diktiği eldivenlerle sahaya fedakarlık yaparak çıkmaktan çekinmedi. ikinci sakatlığı daha ağırdı, fibula kemiği kırıldı. fatih terim'e göre sezonun kırılma anı o andı. o sakatlıkta bile teknoloji yardımlı özel koordinasyon çalışmaları yaptı. üçüncü sakatlığında çarpraz bağları koptu. varlığı o kadar elzemdi ki galatasaray da o sezonlarda 3 şampiyonluktan oldu. zaten 14 sezonda 8 şampiyonluk gören bir kaleci için bu veri daha da anlamlı oluyor. kendisi o kadar profesyonel ve çalışkandı ki bu üç sakatlıktan da eskisi gibi dönmeyi başarabildi. 2018'de ilk defa kaptan oldu. 2020'de kulübün mali sıkıntılar yaşaması üzerine maaşında indirim talebine olumlu yanıt verdi. bunun üzerine takımda birinci kaptan oldu. liderlik vasfı da iyiydi. bu takımda yerlilerle bir kez bile sorun yaşamadı. icardi-torreira-sanchez gibi kıtasından isimler de onun sayesinde kulübe çok çabuk ısındı. sıcakkanlı ve sempatik özellikleriyle ülkedeki herkesin takdirini de kazanmayı başardı. hırslı mıydı peki? sonuna kadar. her gol yedikten sonra yüzü ağlamaklı olurdu zaten. okan buruk'la gelen başarılar tıpkı mertens gibi onun da kariyerini uzattı. bu takımın lideri ve demirbaşı olmaya devam etti. ta ki bu sezona kadar. elbette hala kötü kaleci değil, takımın aşırı riskli taktiği de onu biraz kötü gösterdi ama kendisine yönelik ilk defa ciddi tepkiler oldu. kariyerinde ilk defa ıslıklandı. neyse ki anlık bir şeydi, devam etmedi. taraftarın efsanesine olan sevgisi azalmadı. takım toparlandıkça tekrar o da toparlandı. finali iyi yaptı. kendisine yakışan bir veda oldu.
2011'de yeni stadına geçen, başarı ruhunu tekrar dirilten, bu dönemde rakiplerine göre nispeten çok daha başarılı olan, kupa rekoru kıran bir takımın demirbaşı oldun muslera. modern galatasaray'ın ayaklı tarih kitabı gibiydin. takımda iyi zamanların da oldu kötü zamanların da. ama galatasaray 14 sezon boyunca kaleci aramadı, dile kolay. şimdilerde arıyoruz ve her isim bana biraz yavan geliyor. futbolda atanınla tutanın iyi olacak derler. bizim hep tutanımız iyiydi. inşallah şansımız yine yaver gider.
