13551
okan buruk'un bu sezonki performansını değerlendirirken tüm sorumluluğu ona yüklemek haksızlık olur. iki yıl boyunca taktiksel çözümler üretebilen bir teknik adamın, bu sezon başarısız olarak nitelendirilmesi sadece yüzeysel bir analiz olur. okan hoca galatasaray'ı 13. sıradan devralarak takımı başarıya taşıdı ve bu süreçte taktik bilgisi olmayan birinin yapamayacağı kadar başarılı işler gerçekleştirdi.
bu sezonun asıl sorunu şudur: mauro ıcardi, dries mertens, fernando muslera ve kerem aktürkoğlu gibi takımın lider oyuncuları, erden timur’un ayrılığıyla birlikte ciddi bir moral kaybı yaşadı. üstüne, transfer sürecindeki vizyonsuzluk, oyuncuların yönetime olan inancını daha da zayıflattı. oyuncular, bu süreçte teknik direktörlerinden destek beklerken, okan buruk ise yönetimi korumayı tercih etti. profesyonel dünyada deneyimi olanlar bilir ki, eğer buruk, yönetimi eleştirseydi, mevcut huzursuzluk daha da derinleşebilir ve bu durum takımın saha içi performansını daha olumsuz etkileyebilirdi.
erden timur’a uygulanan mobbing, oyuncuların kendilerini güvende hissetmemesine yol açtı ve yönetimin başarısız transfer süreci bu güven eksikliğini daha da artırdı. motivasyonu düşen ve güvende hissetmeyen bir takımla çalışmak, başarı olasılığı yüksek olan işlerde bile başarısızlığa yol açar.
asıl kırılma noktası ise uefa şampiyonlar ligi elemeleri oldu. ancak kimse, ucl'de son 10 yıldır hangi takımın ön elemelerden başarıyla çıktığını sorgulamadı. kadro yeterliliği konusunda avrupa standartlarında bir değerlendirme yapılmadı. bugün takımın en önemli oyuncuları olan ıcardi ve mertens, avrupa’nın büyük kulüplerinin gözünden düştükleri için galatasaray’da oynuyorlar. ıcardi, avrupa'nın zirvesinde olsaydı, galatasaray’a kiralık olarak bile gelmezdi. çünkü bize gelmeden önce bize bir aidiyet beslemiyordu. wanda sayesinde bize geldi, bizim ona gösterdiğimiz sevgi sayesinde bizimle oldu. ama daha bize hiç gelmemişken, bizim sevgimizi hiç tatmamışken avrupa'dan büyük teklif gelse oraya giderdi.
avrupa'ya yönelik konuşmaya gerek yok. yakınımızdan örnek verelim. şu an beşiktaş'ta olan rafa silva, gedson fernandes ve rashica bizde olsaydı, sonuçlar çok farklı olabilirdi. bu oyuncular için ciddi mesai harcandı, ancak transferler gerçekleşmedi. veya fenerbahçe'ye bakalım: sofyan amrabat, fred ve ismail yüksek gibi üç tane dominant 6 numaraya sahipler. bizde ise torreira dışında bu pozisyonda güvenebileceğimiz bir isim yok. dzeko sahada olmasa cenk tosun var, cenk tosun sakat olsa el-nesyri gibi bir alternatif mevcut. kaleye gelirsek, livakovic yorgun olduğunda bile irfancan eğribayat gibi, çoğu takımda birinci kaleci olabilecek seviyede bir yedeğe sahipler. bu örnekleri çoğaltmak mümkün. peki, bizde kim var? kadro derinliğimiz ne durumda? daha sağ-sol bekin dahi belli değil senin 2,5 sezondur.
evet, takım şu an iyi bir futbol sergilemiyor ve elbette teknik direktörün bunda payı var. ancak galatasaray’ın yaşadığı sorunlar, sadece teknik direktörle açıklanamayacak kadar derin. ve emin olun teknik direktörü değiştirmeye gerek yok sorunları çözmek için. çözümü yanlış yerde aramayın. yönetimden oyunculara, transfer politikasından motivasyona kadar birçok faktör, bugünkü durumu yaratıyor.
bu sezonun asıl sorunu şudur: mauro ıcardi, dries mertens, fernando muslera ve kerem aktürkoğlu gibi takımın lider oyuncuları, erden timur’un ayrılığıyla birlikte ciddi bir moral kaybı yaşadı. üstüne, transfer sürecindeki vizyonsuzluk, oyuncuların yönetime olan inancını daha da zayıflattı. oyuncular, bu süreçte teknik direktörlerinden destek beklerken, okan buruk ise yönetimi korumayı tercih etti. profesyonel dünyada deneyimi olanlar bilir ki, eğer buruk, yönetimi eleştirseydi, mevcut huzursuzluk daha da derinleşebilir ve bu durum takımın saha içi performansını daha olumsuz etkileyebilirdi.
erden timur’a uygulanan mobbing, oyuncuların kendilerini güvende hissetmemesine yol açtı ve yönetimin başarısız transfer süreci bu güven eksikliğini daha da artırdı. motivasyonu düşen ve güvende hissetmeyen bir takımla çalışmak, başarı olasılığı yüksek olan işlerde bile başarısızlığa yol açar.
asıl kırılma noktası ise uefa şampiyonlar ligi elemeleri oldu. ancak kimse, ucl'de son 10 yıldır hangi takımın ön elemelerden başarıyla çıktığını sorgulamadı. kadro yeterliliği konusunda avrupa standartlarında bir değerlendirme yapılmadı. bugün takımın en önemli oyuncuları olan ıcardi ve mertens, avrupa’nın büyük kulüplerinin gözünden düştükleri için galatasaray’da oynuyorlar. ıcardi, avrupa'nın zirvesinde olsaydı, galatasaray’a kiralık olarak bile gelmezdi. çünkü bize gelmeden önce bize bir aidiyet beslemiyordu. wanda sayesinde bize geldi, bizim ona gösterdiğimiz sevgi sayesinde bizimle oldu. ama daha bize hiç gelmemişken, bizim sevgimizi hiç tatmamışken avrupa'dan büyük teklif gelse oraya giderdi.
avrupa'ya yönelik konuşmaya gerek yok. yakınımızdan örnek verelim. şu an beşiktaş'ta olan rafa silva, gedson fernandes ve rashica bizde olsaydı, sonuçlar çok farklı olabilirdi. bu oyuncular için ciddi mesai harcandı, ancak transferler gerçekleşmedi. veya fenerbahçe'ye bakalım: sofyan amrabat, fred ve ismail yüksek gibi üç tane dominant 6 numaraya sahipler. bizde ise torreira dışında bu pozisyonda güvenebileceğimiz bir isim yok. dzeko sahada olmasa cenk tosun var, cenk tosun sakat olsa el-nesyri gibi bir alternatif mevcut. kaleye gelirsek, livakovic yorgun olduğunda bile irfancan eğribayat gibi, çoğu takımda birinci kaleci olabilecek seviyede bir yedeğe sahipler. bu örnekleri çoğaltmak mümkün. peki, bizde kim var? kadro derinliğimiz ne durumda? daha sağ-sol bekin dahi belli değil senin 2,5 sezondur.
evet, takım şu an iyi bir futbol sergilemiyor ve elbette teknik direktörün bunda payı var. ancak galatasaray’ın yaşadığı sorunlar, sadece teknik direktörle açıklanamayacak kadar derin. ve emin olun teknik direktörü değiştirmeye gerek yok sorunları çözmek için. çözümü yanlış yerde aramayın. yönetimden oyunculara, transfer politikasından motivasyona kadar birçok faktör, bugünkü durumu yaratıyor.
