92
taraftardır. iyi günü de bilir, kötü günü de bilir. doğru'ya doğru, yanlış'a yanlış der. dün akşam bir 50-100 kişi doğu tribününde daha maçtan önce " şampiyonluk kimin umrunda, ne iki kupa ne de avrupa, hepsi gelip geçici heves, bizim aşkımız cimbomboma" bestesini söylüyorlardı. maçtan önce daha. maç bitti, gemi azıya almış şekilde böbürlene böbürlene söylediler. bir "hadi oradan ya" çekip, gittim. onlar taraftar ise veya onların yaptığı taraftarlık ise, ben o mantıkta bir taraftar değilim. çünkü o galatasaray taraftarlığı değil. galatasaraylı, önüne her geleni yemek yutmak zorunda değildir. galatasaraylılık öyle olmaz. daha önce de söylemiştim; galatasaraylı bakar, görür, inceler, anlamaya çalışır. ve yorum yapar. konuşur mantık çerçevesinde. önüne pişmemiş çiğ makarnayı servip edip, "ohh ne kadar da güzel bir bursa iskenderi yedim, pişirenin eline sağlık" demesini beklememelisiniz bir galatasaray taraftarından. bundan sebep fenerbahçe'nin 5, beşiktaş'ın 8 şampiyonluk önündedir bu kulüp. iki avrupa kupası, bir şampiyonlar ligi yarı finali, iki tane de şampiyonlar ligi çeyrek finali vardır. çünkü yemez, yutmaz. "iyi gün taraftarı", "vefasız taraftar" gibi acıtasyonlara, demagojilere gelmez. bir kitle ısrarla yanlış kulüplerin yanlış taraftarlık anlayışını örnek gösterip galatasaraylılığın en büyük doğrusunu ortadan kaldırmaya çalışıyor ve kulübün genetiğine meydan okuyor. galatasaraylı fenerbahçeli gibi olursa, ortada galatasaray diye bir şey kalmaz. galatasaraylı fenerbahçeli gibi davranırsa, galatasaray'a ihtiyaç da yok zaten. fenerbahçe orada duruyor. fenerbahçeli olunabilir, hiçbir engeli yok. ama galatasaraylıysanız; acıtasyonlara, demagojilere, hamasetlere, sloganvari çıkışlara kapılamazsınız. yok o gibi şeylerin galatasaray'da yeri. olmamalı.
