196
bu entryde biraz içimi dökmek istiyorum.
benim futboldan soğuma sebeplerim ülke futbolunun her köşesinde şımarık, akıldan ve mantıktan uzak, tembel, algıcı, ahlak yoksunu insanların olması. ülke futbolu ekonomik açıdan rezalet durumda kulüplerin para harcaması parası olduğu anlamına gelmiyor üstüne bir de katar'dan arabistan'dan önce son durak mentalesi ile transferler yapılmaya devam edince buraya sürekli doymuş, içinde futbol ateşi sönmüş oyuncular geliyor. geldikleri yerde gördüğü şey bırakın 5 büyük lig temposunu balkanlar, iskandinavya veya belçika, hollanda temposunda bile olmayan, yavaş, halı saha maçından hallice bir futbol ortamı. maçlar sahada oynansa da saha dışında bitmek bilmez bir algı var. herhangi bir takımda 3 maça çıkmış futbolcu kendisini yıldız addediyor. zaten düşük şiddette yapılan antrenmanlar sonrası bireysel çalışma yok. helen herkes ilk üç ay fark yarattıktan sonra ortama ayak sağlayıp sporculuktan uzak bir hale geliyor. bu saydığım her şey aslında kendimize ve yaptıklarımıza saygımız olmadığının bir göstergesi. çalışmaya inanmıyoruz bir şeylerin anca çalışma harici durumlarla olacağına inanıyoruz. aslında kendimize inanmamış oluyoruz. başarılı olmak mı gerekir iyi olduğum için değil iyi algı yaparsam bir şeyler elde ederim deyip algı peşinde koşuyoruz, iyi olduğum için değil kazanmak için her yol mübah zihniyeti ile ahlaksızlık yaparsam başarılı olurum diyoruz, bir şeyi beğenmediğimiz zaman örneğin herhangi bir bölgede futbolcu eksiğimiz var hadi yenisini alalım diyoruz hiç çalışıp daha iyi olalım diye bir derdimiz yok böyle dertleri olanları da tercih etmiyoruz. bize sadece algıları doldurabilecek yıldız, tecrübeli, editlere konu olabilecek kişiler lazım. bu sürekli bir şeyleri satın alarak başarıya ulaşma fikri nedeniyle her şeyi satın alabilerek çözmeyi planladığımızdan gerçekleri de göremiyoruz çoğu zaman. örneğin galatasaray'ın sol bek problemi yok galatasaray'ın orta sahada alan kaplayan orta saha ve sol önde orta saha ve defansa yardımcı olabilecek oyuncu problemi var. ama devamlı sol bek üzerine yorumlar yapıyoruz çünkü o aksıyor gözümüzde. bunun bir takım oyunu olduğunu parçaların birbirine etkisi olduğunun farkında değiliz çünkü bu şımarıklık, bu tembellik bizi kolektif düşünmekten uzaklaştırıyor. bahsettiğim şeyler sadece futbolumuzun sorunları değil. bugün baktığımız zaman zaten konuştuğum şeyler futbol içi durumlar değil biz artık hayata böyle bakıyoruz. cumhuriyet ideali çalışmak ve dünya ile boy ölçüşmek üzerine kurulmuşken bugün çalışanın enayi sayıldığı işini bilen kişilerin makbul olduğu bir ülkede yaşıyorsak 3 maç oynayan topçudan trip de yeriz, gazetecilere haber sızdıran başkan da görürüz, göbek yapıp mabadını yerinden hareket ettiremeyen ama milyonları günü gününe cebine indiren sporcularda görürüz, cebinde üç kuruş para yokken beş kuruşluk bilet, forma, kombine üçgeninde harcama yaptırılan adamların sistem tarafından oluşturulan şımarıklığını da çok görürüz.
benim futboldan soğuma sebeplerim ülke futbolunun her köşesinde şımarık, akıldan ve mantıktan uzak, tembel, algıcı, ahlak yoksunu insanların olması. ülke futbolu ekonomik açıdan rezalet durumda kulüplerin para harcaması parası olduğu anlamına gelmiyor üstüne bir de katar'dan arabistan'dan önce son durak mentalesi ile transferler yapılmaya devam edince buraya sürekli doymuş, içinde futbol ateşi sönmüş oyuncular geliyor. geldikleri yerde gördüğü şey bırakın 5 büyük lig temposunu balkanlar, iskandinavya veya belçika, hollanda temposunda bile olmayan, yavaş, halı saha maçından hallice bir futbol ortamı. maçlar sahada oynansa da saha dışında bitmek bilmez bir algı var. herhangi bir takımda 3 maça çıkmış futbolcu kendisini yıldız addediyor. zaten düşük şiddette yapılan antrenmanlar sonrası bireysel çalışma yok. helen herkes ilk üç ay fark yarattıktan sonra ortama ayak sağlayıp sporculuktan uzak bir hale geliyor. bu saydığım her şey aslında kendimize ve yaptıklarımıza saygımız olmadığının bir göstergesi. çalışmaya inanmıyoruz bir şeylerin anca çalışma harici durumlarla olacağına inanıyoruz. aslında kendimize inanmamış oluyoruz. başarılı olmak mı gerekir iyi olduğum için değil iyi algı yaparsam bir şeyler elde ederim deyip algı peşinde koşuyoruz, iyi olduğum için değil kazanmak için her yol mübah zihniyeti ile ahlaksızlık yaparsam başarılı olurum diyoruz, bir şeyi beğenmediğimiz zaman örneğin herhangi bir bölgede futbolcu eksiğimiz var hadi yenisini alalım diyoruz hiç çalışıp daha iyi olalım diye bir derdimiz yok böyle dertleri olanları da tercih etmiyoruz. bize sadece algıları doldurabilecek yıldız, tecrübeli, editlere konu olabilecek kişiler lazım. bu sürekli bir şeyleri satın alarak başarıya ulaşma fikri nedeniyle her şeyi satın alabilerek çözmeyi planladığımızdan gerçekleri de göremiyoruz çoğu zaman. örneğin galatasaray'ın sol bek problemi yok galatasaray'ın orta sahada alan kaplayan orta saha ve sol önde orta saha ve defansa yardımcı olabilecek oyuncu problemi var. ama devamlı sol bek üzerine yorumlar yapıyoruz çünkü o aksıyor gözümüzde. bunun bir takım oyunu olduğunu parçaların birbirine etkisi olduğunun farkında değiliz çünkü bu şımarıklık, bu tembellik bizi kolektif düşünmekten uzaklaştırıyor. bahsettiğim şeyler sadece futbolumuzun sorunları değil. bugün baktığımız zaman zaten konuştuğum şeyler futbol içi durumlar değil biz artık hayata böyle bakıyoruz. cumhuriyet ideali çalışmak ve dünya ile boy ölçüşmek üzerine kurulmuşken bugün çalışanın enayi sayıldığı işini bilen kişilerin makbul olduğu bir ülkede yaşıyorsak 3 maç oynayan topçudan trip de yeriz, gazetecilere haber sızdıran başkan da görürüz, göbek yapıp mabadını yerinden hareket ettiremeyen ama milyonları günü gününe cebine indiren sporcularda görürüz, cebinde üç kuruş para yokken beş kuruşluk bilet, forma, kombine üçgeninde harcama yaptırılan adamların sistem tarafından oluşturulan şımarıklığını da çok görürüz.
