121
sezon bitti vesselam.. maç başlarken favori tabiki de bizdik. geçen maç gelen galibiyet ayrıca bana da ekstra motivasyon oldu. bu kez takımın geçen haftaki güzel defans oyununa da güvenerek; daha ilerde başladım maça . ilerde yapmam gerekenleri iyi yaptığımı da düşünüyorum. ilk dakikalarda, getirdiğim yancımın da harika performansıyla ofansif oyunu rakibe kabul ettirdik.(rakibin maça hızlı başladık dediğine bakmayın.o bizdik) bu hafta daha rahat bir galibiyet olacak heralde diye düşünmeye başlamıştık. üstündük ilk dakikalarda. kurduğumuz üçgenler, organize ataklarla futbolun tüm güzelliklerini sahada sergiledik.* maçın yarısı bitti bile diye düşünürken tabelaya* bir baktım ki 60 yazıyor. ulan maç bildiğin yeni başlamış.* yarım saat fazladan koşacağımızı akıl edemedik. o dakikalarda fiziksel çöküntünün üstüne bir de psikolojik bi yıkım yaşadık. bi de yetmez gibi elinde bi koliye yakın şişeyle sahaya giren kuzen kişisi franchi kendi takımını hepten bitirdi. içtik kana kana şiştik tabi.. (ihale sana kaldı valla..)
son dakikalarda defans, takım disiplini namına hiçbişey kalmayınca bizim yarı saha rakibin teknik ileri uç elemanlarına kaldı. son dakikalarda tek başıma elimden geldiğince ne kadar pres baskı yaptıysam da yorgunluktan o da hiç bir işe yaramadı ve barış özbek gibi boş boş oradan oraya manasızca koşuşturmak oldu yaptığım iş.
ulan sığındığımız şey de yorgunluk falan ha. biz değil miyiz genç olan?? biz değil miyiz bıçkın delikanlı??..
belki de benimle birlikte rakiple en çok cebelleşenlerden olan childofbodom haketmedi son saniyedeki o topu. vallahi gülsem mi ne etsem bilemedim o anda...
ha bi de yenilmez armada olduğumuzdan yenmek alışkanlık oldu bizde.maç sonunda yenilgiyi kabullenemedik haliyle.. çirkefliğin, hafif fenerbahçe saçmalamasının tam zamanıydı...
''ama biz 60 dakikayı dikkate alıyoruz..'' ilk 60'da biz öndeydik, öyleyse biz kazandık'' gibi fazlasıyla saçmaladıysak da gerçeği biliyorduk.
bursa'dan gol haberi de gelmemişti üstelik... koray doğru değil mi dedim. doğru değilmiş.. ben böyle maç görmedim!!
son dakikalarda defans, takım disiplini namına hiçbişey kalmayınca bizim yarı saha rakibin teknik ileri uç elemanlarına kaldı. son dakikalarda tek başıma elimden geldiğince ne kadar pres baskı yaptıysam da yorgunluktan o da hiç bir işe yaramadı ve barış özbek gibi boş boş oradan oraya manasızca koşuşturmak oldu yaptığım iş.
ulan sığındığımız şey de yorgunluk falan ha. biz değil miyiz genç olan?? biz değil miyiz bıçkın delikanlı??..
belki de benimle birlikte rakiple en çok cebelleşenlerden olan childofbodom haketmedi son saniyedeki o topu. vallahi gülsem mi ne etsem bilemedim o anda...
ha bi de yenilmez armada olduğumuzdan yenmek alışkanlık oldu bizde.maç sonunda yenilgiyi kabullenemedik haliyle.. çirkefliğin, hafif fenerbahçe saçmalamasının tam zamanıydı...
''ama biz 60 dakikayı dikkate alıyoruz..'' ilk 60'da biz öndeydik, öyleyse biz kazandık'' gibi fazlasıyla saçmaladıysak da gerçeği biliyorduk.
bursa'dan gol haberi de gelmemişti üstelik... koray doğru değil mi dedim. doğru değilmiş.. ben böyle maç görmedim!!
