199
tüm sezon takımı tribünden takip edip gitmediğim maçtır. ısrar edenleri stattan beylikdüzüne kadar fener konvoyu çekemem diye reddettiğimi hatırlıyorum. maçı o zamanın ünlü galatasaray forumlarından takip etmiştik benim gibi birkaç kaçak arkadaşla. biri şampiyonuz galiba abi diye bir mesaj attı. nasıl olur falan derken kendimi pencerenin önünde avazım çıktığı kadar bağırırken buldum. hemen babamı aradım ama ulaşamadım. aklıma ilk gelen şey kalp kriziydi ki kendisi maçı izleyeceğim demişti. ancak birkaç saat sonra ulaşıp sıhhatinin yerinde olduğunu öğrenince rahatlamıştım. sonra evden maça gidenler şen şakrak geri döndüler, benimki ise bu yüzden hep buruk bir sevinç olarak kaldı.
