35351
2 nisan 2024 galatasaray hatayspor maçı hazırlıkları için yerleştiğimiz şehir antalya oldu.
takımımız son 8 haftada konsantrasyonu merkeze alan, iyi sonuçlar için yoğunluğu arttıran bir hazırlık programı benimsemiş görünüyor.
suyun öte yakası ise bir taraftan herkesle kavga halinde. diğer taraftan ligden çekiliriz diyor. öte taraftan da teknik adamı kendini kanıtlamak için çeşit çeşit açıklamalar yapıyor. son 8 hafta kazanmamız lazım diyor. ( ama ligden çekilecek onlar.) basit bir klişe vardır son düzlük için. maç maç bakılmalı sürece. ancak onlar 8 maça blok olarak bakıyor.
stres yönetimini, tesislerde oluşan ortamı gözünüzde canlandıralım. kendimizi de her iki ortamda da bir sporcu olarak hayal edelim. ya da sporcu değil standart bir beyaz yakalı gözüyle bakalım. bu iki ortamın hangisinde sağlıklı işler üretebilirsiniz?
bunları yazıyorum çünkü inşallah 3-5 hafta sonra şampiyonluğumuz neredeyse kesinleştiğinde suyun öte yakası yine bahanelere sığınacak. bize saldırdılar ondan şampiyon olamadık diyecekler. neden şampiyon olamayacaklarının cevabı yukarıda oluşan süreçte gizli.
beşiktaş’ın üst üste 2 sene şampiyon olduğu sürecin 3.senesini hatırlıyorum. bizden daha iyi kadroları vardı. oturmuş bir takımdılar. biz ise tudor’la yeni kurulmuş kadroda hoca değişikliğine gitmiştik. fatih hoca’ya rağmen deplasmanlarda kurdeşen döküyorduk. beşiktaş bu avantajla son düzlüğe girmişken, puan olarak öndeyken türkiye kupası nedeniyle fenerbahçe ile kavgaya tutuştu. şenol güneş zımbayla hastaneye kaldırıldı. ikinci maça çıkmama kararı aldılar. bu psikoloji ile son haftalarda konsantrasyonları tamamen kayboldu. arena’ya şampiyonluk düğümünü koparmak için geldiler. sahada adeta sudan çıkmış balık gibi sanki hiç bir arada oynamamış bir görüntü çizdiler. maçı kazandık kupayı aldık. (bkz: 2017-2018 sezonu)
ligin son düzlüğünde galatasaray varsa kupayı alır genellemesinin neden oluştuğunun cevapları burada. camia olarak nerde ne zaman nasıl tepki vereceğimizin refleksleri çok daha gelişmiş durumda.
son söz, bu iş mayıs’a kalmayacak inşallah.
takımımız son 8 haftada konsantrasyonu merkeze alan, iyi sonuçlar için yoğunluğu arttıran bir hazırlık programı benimsemiş görünüyor.
suyun öte yakası ise bir taraftan herkesle kavga halinde. diğer taraftan ligden çekiliriz diyor. öte taraftan da teknik adamı kendini kanıtlamak için çeşit çeşit açıklamalar yapıyor. son 8 hafta kazanmamız lazım diyor. ( ama ligden çekilecek onlar.) basit bir klişe vardır son düzlük için. maç maç bakılmalı sürece. ancak onlar 8 maça blok olarak bakıyor.
stres yönetimini, tesislerde oluşan ortamı gözünüzde canlandıralım. kendimizi de her iki ortamda da bir sporcu olarak hayal edelim. ya da sporcu değil standart bir beyaz yakalı gözüyle bakalım. bu iki ortamın hangisinde sağlıklı işler üretebilirsiniz?
bunları yazıyorum çünkü inşallah 3-5 hafta sonra şampiyonluğumuz neredeyse kesinleştiğinde suyun öte yakası yine bahanelere sığınacak. bize saldırdılar ondan şampiyon olamadık diyecekler. neden şampiyon olamayacaklarının cevabı yukarıda oluşan süreçte gizli.
beşiktaş’ın üst üste 2 sene şampiyon olduğu sürecin 3.senesini hatırlıyorum. bizden daha iyi kadroları vardı. oturmuş bir takımdılar. biz ise tudor’la yeni kurulmuş kadroda hoca değişikliğine gitmiştik. fatih hoca’ya rağmen deplasmanlarda kurdeşen döküyorduk. beşiktaş bu avantajla son düzlüğe girmişken, puan olarak öndeyken türkiye kupası nedeniyle fenerbahçe ile kavgaya tutuştu. şenol güneş zımbayla hastaneye kaldırıldı. ikinci maça çıkmama kararı aldılar. bu psikoloji ile son haftalarda konsantrasyonları tamamen kayboldu. arena’ya şampiyonluk düğümünü koparmak için geldiler. sahada adeta sudan çıkmış balık gibi sanki hiç bir arada oynamamış bir görüntü çizdiler. maçı kazandık kupayı aldık. (bkz: 2017-2018 sezonu)
ligin son düzlüğünde galatasaray varsa kupayı alır genellemesinin neden oluştuğunun cevapları burada. camia olarak nerde ne zaman nasıl tepki vereceğimizin refleksleri çok daha gelişmiş durumda.
son söz, bu iş mayıs’a kalmayacak inşallah.
