48
bu maç sonunda ben stadtan anadolu yakasındaki evime dönerken avrupa yakasından anadolu yakasına geçiş tarafı inanılmaz tıkalı idi. herkes arabasına bayrakları asmış kutlamaya gidiyordu. ben ise evime gittim. o sene gittiğim sadece lig maçı sayısı 24 idi.(türkiye ve avrupa kupası maçlarını saymıyorum) o bayrakları ile kutlamaya gidenler benim deplasmana gittiğimi duyunca 'ne gerek var' diyen kişilerdi eminim. ama ben evime gidip görevimin yapmanın huzuru içinde uyurken bu kişiler inanmadıkları şampiyonluğun haberini evlerinde alıp meydanlara koşuyordu. düşündüm sonra beni ve onları. çok mutlu oldum yaptıklarımdan gurur duydum kendimle. şimdi o kutlamaya giden kişiler 2009-2010 sezonunun kötü izlerinden dolayı galatasaraylılıklarını sorgularken iş yerimde sarı-kırmızı kravatımlayım. nereden nereye gelmişim yahu. maçın başında 'teşekkürler aslanlar' yazılı bir pankart açılmıştı. çok detay var bol bi vakitte onları da yazarım.
