303
kendisini tribünden izlemek nasip olmadigi icin en basta babamin anlattigi hikayeler ile tanidim. tabii bunlarin hepsi sözel seyler. daha sonra cocukken birkac kez eski maclarina denk geldim. görüntüler siyah beyaz ve düsük kalitede tabii ki. eve internet gelene kadar metin oktay kisisini bir türlü aydinlik bir surata ve bedene oturtamadim. hep hikayeler, anilar, siyah beyaz bulanik ve birkac saniyede kayip gecen hareketli görüntüler ile tanidim kendisini. bir karakter olarak daglar kadar bilmeme ve sevmeme ragmen görsel olarak ancak o kadar yer etti zihnimde.
13 yasimdayken eve internet gelmis, ben de yavas yavas merak ettigim seyleri televizyon basinda beklemeksizin veya sikici ve tekdüze kitaplardan okumaksizin canimin istedigi vakit arayabilir ve bir sürü görsel kaynaga ulasabilir olmustum. dedim bir gün "yahu kimmis bu metin oktay bir bakalim iyice bir görelim!".
ne yalan söyleyeyim; kendisini ilk defa gördügümde, hani böyle piril piril fotograflarda, hakikaten futbolcuya benzetemedim. dedim kendi kendime bu adam mi kosuyormus sahada kan ter icinde? bu adam mi bazuka gibi vuruyormus topa? hani kafa sutlari ayak ile cekilenler gibiymis?
cok yakisikli, cok beyefendi geldi gözüme. sanki her halinde 30'lu yaslarindaki kir sacli karizmatik erkek imaji vardi. ne genc idi, ne de yaslandi... sanki aramizdan hic ayrilmadi... durusunda, filmlerde gördügüm konusmalarinda falan hep bir beyefendilik, hep bir asalet var. politikaci, film yildizi veya is adami gibi bir havasi var futbolcudan ziyade. futbolculuk cocuklugumdan beri hep avam ve okumayanlarin yaptigi bir meslek olarak kakildigi icin kafama*... kendisini efsane yapan noktalardan biri belki de bu yüzden karakteri...
neyse iste bilgi ve görüntü arasindaki bu gecikmeden dolayi hala metin oktay'i bilgi olarak bilirim fakat görsel olarak cok canlandiramam. fotograflarini görünce aklima yasadigi ve sonlandirdigi hayattan cok daha baska bir adam gelir... belki de bogazin kiyisindaki bir yalida kimseden habersiz maclarimizi izliyordur... belki 1 mayislarda omuz omuza yürüyordur bizlerle... belki üniversitelerde sempozyumlara konusmaci olarak davet ediliyor, genclerle paylasiyordur deneyimlerini...
*
13 yasimdayken eve internet gelmis, ben de yavas yavas merak ettigim seyleri televizyon basinda beklemeksizin veya sikici ve tekdüze kitaplardan okumaksizin canimin istedigi vakit arayabilir ve bir sürü görsel kaynaga ulasabilir olmustum. dedim bir gün "yahu kimmis bu metin oktay bir bakalim iyice bir görelim!".
ne yalan söyleyeyim; kendisini ilk defa gördügümde, hani böyle piril piril fotograflarda, hakikaten futbolcuya benzetemedim. dedim kendi kendime bu adam mi kosuyormus sahada kan ter icinde? bu adam mi bazuka gibi vuruyormus topa? hani kafa sutlari ayak ile cekilenler gibiymis?
cok yakisikli, cok beyefendi geldi gözüme. sanki her halinde 30'lu yaslarindaki kir sacli karizmatik erkek imaji vardi. ne genc idi, ne de yaslandi... sanki aramizdan hic ayrilmadi... durusunda, filmlerde gördügüm konusmalarinda falan hep bir beyefendilik, hep bir asalet var. politikaci, film yildizi veya is adami gibi bir havasi var futbolcudan ziyade. futbolculuk cocuklugumdan beri hep avam ve okumayanlarin yaptigi bir meslek olarak kakildigi icin kafama*... kendisini efsane yapan noktalardan biri belki de bu yüzden karakteri...
neyse iste bilgi ve görüntü arasindaki bu gecikmeden dolayi hala metin oktay'i bilgi olarak bilirim fakat görsel olarak cok canlandiramam. fotograflarini görünce aklima yasadigi ve sonlandirdigi hayattan cok daha baska bir adam gelir... belki de bogazin kiyisindaki bir yalida kimseden habersiz maclarimizi izliyordur... belki 1 mayislarda omuz omuza yürüyordur bizlerle... belki üniversitelerde sempozyumlara konusmaci olarak davet ediliyor, genclerle paylasiyordur deneyimlerini...
*
