908
gelelim maç analizine. biz şampiyonluk için ankaragücü de hikayeden düşmemek için mücadele etti. öncelikle başka bir düşüncemi dile getireceğim. ilginç şekilde ankara taraftarı da çok ateşliydi. şimdi adama sorarlar yav koca sezon neredeydiniz? madem böyle ateşli takımı ittirmeye çalışıyordunuz koca sezon ne yaptınız? yani bizim camiamıza o küfürleri etmek, taraftarımıza saldırgan davranmak nedendir? mamanız nereden geldi? tamam biliriz vardır belli bir inancınız ve gücünüz de bu kadar da değil be anam babam.
neyse biz dönelim saha içine.
maç önce arkadaşlarla analiz yaparken bizim zayıf tarafımızın abdül ve kazım arasına atılan toplar olacağını söylemiştim. nitekim golü de öyle yedik. bizim oyunumuz zaten kuvvetli. ön taraf çok haraketli, savunmamız durağan değil ve sert. bu arada maçın ne olacağını biz değil ankaragücü belirleyecekti. bekleyip oyunu sıkıştıracak mıydı yoksa hücum mu yapacaktı?
tolunay burada çakallık yapmış. üç libero koyarak ve yedekte de as oynayabilen üç oyuncusunu tutarak çok tempolu ve pas kanallarını kesen bir oyun oynamaya çalıştılar. yalnız bu tempolu oyun çok gel git yaptırdı. bu nedenle 60 sonrası oyundan kopmalar ve düşmeler başladı. ikinci yarı başı üçünüze üçünüz bayram etsin çükünüz dedi ancak yemedi. çünkü galatasaray takımının yine yüksek takım defansı ve yılan gibi forveti vardı. rakibe göre biz ne yaptık?
en önemlisi her zaman ki gibi ön alan baskısı ve akıllı koşular yaptık. milot, kerem, mertens ve icardi her yere ayak bastılar hücum alanında. kazım biraz aksadı. e o da 20 yaşında ilk defa seviye atlıyor ve geçen sene küme düşen takımdan hop gelip şampiyonluk maçına çıkıyor. üçlü orta saha kapaması görünce takım bu sefer terse daha hızlı oynamaya çalıştı. boey ve milot kanadına +1 önlem alınınca mertens daha fazla sağ kanada yaklaştı. bunu sonucunda sol kenar boş kaldı. rakip oradan akmak isterken her kaptırdıkları top hızlı hücuma dönüştü. mükemmel planlanmış bir oyun benim açımdan. eğer milot ve kerem biraz panik havasında olmasaydı ilk yarı çoktan maçı almıştık.
kupalara layıksın sen şanlı galatasaray.
neyse biz dönelim saha içine.
maç önce arkadaşlarla analiz yaparken bizim zayıf tarafımızın abdül ve kazım arasına atılan toplar olacağını söylemiştim. nitekim golü de öyle yedik. bizim oyunumuz zaten kuvvetli. ön taraf çok haraketli, savunmamız durağan değil ve sert. bu arada maçın ne olacağını biz değil ankaragücü belirleyecekti. bekleyip oyunu sıkıştıracak mıydı yoksa hücum mu yapacaktı?
tolunay burada çakallık yapmış. üç libero koyarak ve yedekte de as oynayabilen üç oyuncusunu tutarak çok tempolu ve pas kanallarını kesen bir oyun oynamaya çalıştılar. yalnız bu tempolu oyun çok gel git yaptırdı. bu nedenle 60 sonrası oyundan kopmalar ve düşmeler başladı. ikinci yarı başı üçünüze üçünüz bayram etsin çükünüz dedi ancak yemedi. çünkü galatasaray takımının yine yüksek takım defansı ve yılan gibi forveti vardı. rakibe göre biz ne yaptık?
en önemlisi her zaman ki gibi ön alan baskısı ve akıllı koşular yaptık. milot, kerem, mertens ve icardi her yere ayak bastılar hücum alanında. kazım biraz aksadı. e o da 20 yaşında ilk defa seviye atlıyor ve geçen sene küme düşen takımdan hop gelip şampiyonluk maçına çıkıyor. üçlü orta saha kapaması görünce takım bu sefer terse daha hızlı oynamaya çalıştı. boey ve milot kanadına +1 önlem alınınca mertens daha fazla sağ kanada yaklaştı. bunu sonucunda sol kenar boş kaldı. rakip oradan akmak isterken her kaptırdıkları top hızlı hücuma dönüştü. mükemmel planlanmış bir oyun benim açımdan. eğer milot ve kerem biraz panik havasında olmasaydı ilk yarı çoktan maçı almıştık.
kupalara layıksın sen şanlı galatasaray.
