11 nisan 2010 galatasaray diyarbakırspor maçı

hani en kötü kavgalarda bile sevgilinin yanında olmak istersin ya, ne kadar kızsan da ona, yine yanıbaşında olsun istersin, işte bu duygularla gideceğim pazar günü ali sami yen'e.. tahminim biz bize olacağız o gün, belki şampiyonluğa giderkenki o büyük heyecan olmayacak içimizde ama en azından kendi kendimize olacağız, ne iyi gün dostları olacak ne de "fenerbahçe maçı seyircisi".. şahsen sadece frank rijkaard tezahüratına katılacağım maç öncesi, oyuncu ayırt etmeyi sevmem aslında ama belki bir de lucas neill.. kırgınlık var çünkü içimde, bu sene aldatılmış gibi hissediyorum kendimi, bu kadar kötü takımların olduğu bir ligde birazcık istesek neler yapabileceğimiz ortadayken, şu an içinde bulunduğumuz duruma üzülüyorum.. bu yüzden eğer birazcık hakkım varsa taraftar olarak futbolculara özel tezahüratlarda eşlik etmeyeceğim.. maç başlar 3'lümüzü çekeriz o ayrı.. ama asıl galatasaray için gideceğim o gün mecidiyeköy'e, futbolcular için sevmedik biz bu takımı çünkü, her sene şampiyon olalım diye de sevmedik, sevindiysek eğer zamanında hep baraber üzülmesini de biliriz, hayatımızın en güzel günlerini bu takım yaşattıysa bize, varsın şampiyon olamayalım ne yazar..

tam da bu zamanlar için müthiş bir tezahürat vardır, aklıma her geldiğinde, her söylendiğinde biraz tebessüm biraz da hüzünle söylerim bunu, işte pazar günü tam da bunu söylemeye gideceğim ali sami yen'e..

başın öne eğilmesin
aldırma cimbom aldırma
en büyük sen değil misin
aldırma cimbom aldırma

sendeki bu büyük taraftar
bir gün ağlar bir gün coşar
seni bu sesler oyalar
aldırma cimbom aldırma..